Emerald GateKeepers

Οι ήρωες μας συναντήθηκαν στην Λευκή Γέφυρα. Ο Serpiko ήρθε από το δάσος των ξωτικών. Ο Bjørn αυτοεξόριστος μαζί με τον γέροντα πατέρα του από την πέτρινη πόλη των νάνων, την Ντάργκαρ. Η Γκρέις & ο Σεξπυρ αυτοεξόριστοι από την πόλη των ανθρώπων στον νότο, Willowsden (έντονη η κινητικότητα των πληθυσμών και πολύ εξορία)! Φήμες Υπάρχει μια κινητικότητα στις σκιές και στα μέρη που δεν φτάνει ο ήλιος. Φήμες για την άνοδο της σκιάς μετά από την ήττα της πριν από έναν αιώνα με την θυσία του βασιλιά Κράσσου. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι απλά ιστορίες. Οι νάνοι ανακάλυψαν κάτι σε μια εξόρυξη στα ερείπια του Ρουμερικε. Στην συνέχεια ζήτησαν την άμεση συνάντηση των εκπροσώπων των φυλών στην Λευκή Γέφυρα για να αποφασιστεί το μέλλον της υπόθεσης τους. Πρώτη φορά μετά τον Κράσσο συγκαλείται τέτοια σύνοδος. Οι 3 άνθρωποι άρχοντες καταφθάνουν από γειτονικά χωριά και είναι: Bendix from Willowsden (Βοεβόδας) Fastrada from Wolfwater (Great sword etc) Odile from Swinford (Tailor, Φ

Grace Iden Ήταν λιγάκι ασύμφορο οικονομικά που ο κύριος Ίντεν ήταν τόσο αντικοινωνικός. Από το κατάστημα με τα μαντζούνια και τα διάφορα σκευάσματα θα μπορούσε να βγάζει ένα καλό εισόδημα, αλλά αυτό λίγο τον ενδιέφερε. Κλειδωμένος τις περισσότερες ώρες στο εργαστήριο του με τα βιβλία και τις σημειώσεις του, δεν έδινε πολλή σημασία στους πελάτες και δεν θα έδινε καμία σημασία, η αλήθεια να λέγεται, αν δεν είχε να μεγαλώσει την Γκρέις, την μία και μοναδική του κόρη. «Δεν είμαι εδώ» φώναζε όταν κάποιος επέμενε να του χτυπά την πόρτα και δεν ήθελε αν βγει. Όμως πολλοί άνθρωποι επέμεναν. Κακορίζικος, στριμμένος, ανισόρροπος, μισάνθρωπος, παρόλα αυτά ο ίσως ο καλύτερος αλχημιστής και θεραπευτής της περιοχής. Ο δρόμος για το κατάστημά του, που ήταν συνάμα το εργαστήριο και το σπίτι του, ήταν κακός και είχε φροντίσει, για να τον αφήνουν ήσυχο και να μην τον ενοχλούν με «αηδίες», να του δώσει μια ιδέα από τρόμο. Κρεμασμένα κόκκαλα ζώων, περίεργες μορφές ζωγραφισμένες στους βράχους, δέντρα χ

Ο Judeau και η Schierke δεν συμμετείχαν στον πόλεμο για την αυτοκρατορία. Όχι ότι μισούσαν τους ανθρώπους και τα επιτεύγματα τους, απλά δεν θεώρησαν ότι άξιζε να θυσιάσουν την ζωή τους για κάτι τόσο φυσιολογικό, όπως πτώση μιας αυτοκρατορίας. Όλη τους την ζωή άλλωστε την περνούσαν μέσα στο δάσος. Γέννηση και θάνατος αρμονικά δεμένα. Έτσι φυσιολογικά, σαν σε όνειρο εμφανίστηκε και ο γιος τους στην ζωή τους, Ο Serpico. Το παιδί μεγάλωσε δίπλα στους κυνηγούς γονείς του και έμαθε όλα όσα μπορούσε για την ζωή. Εκεί που όμως παρέκκλινε από τους γονείς του ήταν στην αγάπη του για το χάος. Εκεί που οι γονείς του είχαν αμέριστη πίστη στην σοφία της φύσης και την αρμονία, ο Serpico αναγνώρισε την ομορφιά και την αναγκαιότητα του χάους στην φύση. Τότε κατάλαβε τι πραγματικά προσέφεραν στην ζωή οι υπόλοιπες φυλές. Το απροσδόκητο και το διαφορετικό. Από τότε συνειδητά αναζητούσε την συντροφιά των υπολοίπων φύλων. Judeau Windrider (Father) Schierke Moonseeker(Mother)

«Χάσου μούλε!» «ρε ο μούλος» Αυτός ήταν ο τίτλος μου, ο «μούλος», από αμούστακο παιδάκι όταν με κορόιδευαν τα άλλα παιδιά όταν πήγαινα να παίξω μαζί τους «πολέμαρχοι και γκόμπλινς». Μετά μου λέγαν πως εγώ θα κάνω το γκόμπλιν, και εγώ τους έλεγα προτιμώ το τρόλ (βλέπετε τους έριχνα πάντα τουλάχιστον ένα κεφάλι μπόι), και πλακωνόμασταν. Οι νάνοι πολέμαρχοι δεν νικούσαν στην ιστορία μας, νικούσε το τρολ. Βέβαια στο τέλος γυρνούσαμε συμφιλιωμένοι στα σπίτια μας. Το ίδιο δεν συνέβαινε όμως και στο σπίτι. Καταλάβαινα από μικρός πως υπήρχε μια ένταση στο σπίτι μας. Οι τσακωμοί μεταξύ των γονιών μου έδιναν και έπαιρναν. Νόμιζαν πως δεν τους άκουγα, αλλά οι φωνές τους έφταναν στα αυτιά μου, λέξεις όπως «προδοσία» «απογοήτευση» και άλλες που δεν γνώριζα ακόμη. Και ξαφνικά μια μέρα οι καυγάδες τέλειωσαν, ο πατέρας μου ετοίμασε ένα σάκο με τα αγαπημένα του εργαλεία και έφυγε. Δεν χρειάστηκε να μεγαλώσω πολύ ακόμη για να καταλάβω τι συνέβαινε μεταξύ των γονιών μου. Ο πατέρας μου Gorm της φατρί