Emerald GateKeepers

By Athar (Αθανάσιος) Κρύος ο γρανίτης τον χειμώνα. Ο γέροντας ξεχειμώνιασε στα έγκατα του μοναστηριού όπου και παρέμειναν οι τελευταίες φλέβες λάβας, μα με το πέρας της άνοιξης έσβησαν κι αυτές. Γυμνός, κουλουριασμένος πάνω στον βράχο, μιλάει με τον εαυτό του σε ένα πυρετικό παραλήρημα. Το σώμα του οχυρώνει την τελευταία γλώσσα της φλόγας μέχρι που γίνονται σχεδόν ένα. Η λευκή φλόγα γλύφει τα λευκά του γένια χωρίς να τα καίει, πιό μικρή και από κεράκι, κι από σπίρτο.  Αυτές τις μέρες λίγοι έμειναν να διατηρούν την πίστη στη φλόγα. Μόνο ο Άμον και οι υπόλοιποι του μοναστηριού, φαντάσματα πιά, διατηρημένα στο μυαλό του αρχαίου νάνου. Ξάφνου ο Λευκός Άμον πετάγεται και απλώνει το χέρι του με την φλόγα σε τέτοια απόσταση ώστε η σκιά του στον κρύο βράχο να είναι πανομοιότυπη με αυτόν. «...αδερφέ Άθερ μείνε λίγο ακόμα, κράτα συντροφιά σε έναν γέρο νάνο κάτω από το φώς Της» είπε η σκιά. «Μάλιστα γέροντα» είπε ο Άμον στην σκιά του ενώ η μορφή του αρχισε να αλλάζει σιγά σιγά. Τα σημάδια του

Oι πρώτες φθινοπωρινές ακτίνες του ήλιου ξεπροβάλλουν στο λιμάνι του Swinford και μαζί τους σαν φωτιά εξαπλώνονται τα νέα… Μία ομάδα βαρβάρων εμφανίστηκαν στην είσοδο της πόλης ζητώντας ακρόαση από τους τοπικούς άρχοντες. Μα ποιοί θα κάνουν το βήμα μπρος; Η αρχηγός τον βαρβάρων με το όνομα Νόρι στέκεται 2 κεφάλια ψηλότερα από τους μέσους ανθρώπους. Το μελαχρινό της κορμί διακοσμημένο με διάφορα τατουάζ δείχνουν την ιστορία τους. Έναν αιώνα πριν υπήρχε μια φυλή ανθρώπων που έφυγε από το φυλάκιο όταν έπεσε το Ρουμερικε και πήγε στα βουνά. Εκεί στα χιονισμένες κορυφές βρήκε το χάρισμα της οργής και μια από τις ξεχασμένες πύλες του κόσμου. Φυλούσαν τις πύλες για έναν αιώνα μέχρι που τα οράματα τους βγήκαν αληθινά και όντως η πύλη ενεργοποιήθηκε και το κακό ξεχύθηκε από μέσα. Οι βάρβαροι έκαναν το last stand τους και στο τέλος η Νόρι κατάλαβε ότι η μάχη ήταν μάταιη. Με μια τρομερή επίθεση γκρέμισε την πύλη αναχαιτίζοντας την εισβολή. Η Νόρι μαζί με τα απομεινάρια από την φυλή της ταξίδεψε μ