«Ένας βάρδος, για έναν βάρδο»
-Κυρία Λίτου; Καμία απάντηση. Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη αλλά κανείς δεν ήταν στο δωμάτιο. Δοκίμασε να ανοίξει διστακτικά. Η επιδεικτικά μεγάλη πινακίδα που έγγραφε με κεφαλαία γράμματα «ΘΙΑΣΑΡΧΗΣ» και κρέμονταν από μια αλυσίδα, κουδούνισε πάνω στο ξύλο καθώς η πόρτα άνοιξε. Ο ήχος έκανε αντίλαλο στο άδειο κτίριο. Ήταν ξεκλείδωτα, αλλά δεν ακούγονταν ψυχή. Ο λιγνός νεαρός έβαλε το κεφάλι του μέσα από τη μισάνοιχτη πόρτα. Κοίταξε στο δωμάτιο. Κανείς δεν ήταν εκεί. Κανείς δεν ήταν στο θέατρο. Το θέατρο ήταν άδειο. Μπήκε μέσα για να σιγουρευτεί. Χαρτιά και σημειώσεις ήταν απλωμένα στο γραφείο. Μα δεν είχαν μαζέψει τα πράγματά τους; Δεν θα έφευγαν; Το αγόρι απόρησε και έσκυψε πάνω σε όλη αυτή την ακαταστασία. « Shael Vuk … άδειο κουτί» Τα καλλιγραφικά γράμματα ανήκαν στη Θιασάρχη, χωρίς αμφιβολία. Παρατημένα στο πλάι ήταν διάφορα σκίτσα με άδεια κουτιά. Άδεια κουτιά και γεμάτα κουτιά, γεμάτα με διάφορα πράγματα. Μέχρι και κοτόπουλα. «Σε ένα άδειο κουτί