Prologue: The Gathering

 Οι 4 ετερόκλητοι ήρωες εμφανίστηκαν πάνω στο σταυροδρόμι της μοίρας. Μιας μοίρας που θα ενώσει τον παλιό κόσμο με τον καινούργιο.

Βιλκο ο πραγματιστής, ο οποίος ζυγίζει τις καλές δουλειές και είναι ο οδηγός στα σκοτεινά μονοπάτια του κόσμου. Η πρώτη αποστολή ήρθε από έναν ξένο από αυτά τα μέρη με το όνομα Ασσαν.

"Να βρείτε αυτό το περιδέραιο, δείχνοντας την εικόνα"

Ο Βυριον που στεκόταν δίπλα έριξε μια ματιά στην εικόνα. Ο ίδιος ανήκει σε άλλο ξεχασμένο κόσμο, αυτόν των ξωτικών. Οι μνήμες του έχουν στερηθεί και δεν θυμάται τι έχει γίνει στο παρελθόν του. 10 χρόνια έχουν περάσει και σήμερα κρατά στα χέρια του το εισιτήριο για να ταξιδέψει μακριά. Να μάθει νέες ιστορίες (όπως αρέσει και στον Βιλκο) και να επισκεφθεί το Ροεσομ όπου εμφανίστηκαν φήμες για κάτι κρυστάλλους. Αυτοί οι κρύσταλλοι πιστεύουν ότι περιέχουν μνήμες από τον κόσμο του παρελθόντος.

Η Καταρινα ξεκίνησε την αποστολή της από τον κόσμο των σκιών. Η αποστολή της είναι να μαζέψει τις ψυχές του παλιού κόσμου και να τις οδηγήσει στον νέο κόσμο. Η πρώτη ψυχή που ήρθε στα χέρια της ήταν του αγαπημένου της υπηρέτη, Μπόρις το γνωμικό. Έχυσε δάκρυα και στα 2 της πρόσωπα για αυτόν. Έπειτα πέρασε στην πύλη έχοντας τα λόγια του μάστερ στο μυαλό της "Είσαι τέλεια Καταρίνα. Τέλεια μέσα στις ατέλειες σου, στα ψεγάδια σου". Έπειτα πέρασε την πύλη αφήνοντας πίσω την ζωή της.

Στο ίδιο σταυροδρόμι εμφανίστηκε ένας λύκος ο οποίος μοιάζει με άνθρωπος ή το αντίθετο. Θολες οι μνήμες του Sushi/Όσκαρ. Πέθανε σαν λύκος σε άλλο κόσμο, έγινε ένας φύλακας πνεύμα στα δίδυμα παιδιά της άλλοτε θεάς Κορας και Καλντεθ. Ο κόσμος τους όμως αποκαλύφθηκε και έγινε χιλιάδες κομμάτια. Πρίν διαλυθεί το κρυμμένο τους δάσος άρχισε να αλλάζει μορφή καθώς η θέα της φύσης του πρόσφερε μια 2η ευκαιρία ως άνθρωπος αυτή την φορά. Εμφανίστηκε στο σταυροδρόμι και ένιωσε την γη κάτω από τα πόδια του να αργοπεθαίνει.

Η ομάδα συναντήθηκε και αμέσως εντόπισαν το μέρος που έπρεπε να πάνε. Στο παλιό κιλκισταν. Εκεί βρίσκεται το περιδέραιο, εκεί νιώθει η ιέρεια του θανάτου της ψυχές που πρέπει να θερίσει.

Στον δρόμο τους πέρασαν δίπλα από τα ερείπια της άλλοτε ενεργής σμαραγδένιας πύλης. Τότε που οι ήρωες από τα παραμύθια  ένωσαν τους στρατούς τους και πέρασαν στην ήπειρο της Σεριλιας για να οδηγηθούν στην ήττα και καταστροφή τους.

Τελευταία στάση ήταν τα ερείπια του Κιλκισταν ή αλλιώς το χωριό που δεν θέλει τους ήρωες. Το παρατσούκλι αυτό βγήκε στο τέλος του πολέμου (δες παραπάνω) πριν από χιλιετίες. Ο πόλεμος στέρησε τα παιδιά του τόπου και χωρίς παιδιά δεν υπάρχει ελπίδα.

Έτσι οι ήρωες μας συνάντησαν το ιερέα των ψιθύρων. Ένα πλάσμα το οποίο σαν άγκυρα δένει τις βασανισμένες ψυχές. Εκεί μέσα στην εκκλησία ματώνουν τα κορμιά, ματώνουν και υποφέρουν για έναν κόσμο που δεν υπήρξε ποτέ.

"Ελάτε στην αγκαλιά μου…δεν υπάρχουν θεοί... σας κορόιδεψαν... έκλεψαν τα όνειρα σας και με αυτά έφτιαξαν τον δικό τους κόσμο…. ελάτε να ανταμώσουμε στον θάνατο μας…" μουρμουριζει ο παράφρονας ιερέας καθώς πλοκάμια και σκουλήκια κολυμπούν κάτω από την επιδερμίδα του…. Η μάχη ανελέητη αλλά οι "ετερόκλητοι" νίκησαν και οι ψυχές ελευθερώθηκαν και ήρθαν στην αγκαλιά του θανάτου….