Οι ήρωες αφού έστειλαν
απεσταλμένους, έδωσαν μια ομιλία -κάλεσμα των ηρώων- και ετοιμάστηκαν να πάνε
στο νησί του Ρουμερικε.
Μόλις η βάρκα πλησίασε
στην ακτή το τοπίο αλλάζει και το γαλάζιο του ουρανού γίνεται το κόκκινο της
φωτιάς. Στα παράλια, ξεχασμένοι στον χρόνο, οι κάτοικοι του νησιού κάνουν την
έξοδο τους από την ηττημένη πρωτεύουσα. Ο χρόνος βρίσκεται σε μια διαρκής λούπα
η οποία σπάει όταν η λευκή φλόγα εμφανίζεται.
Στην παραλία βρίσκουν
την Σελένα η οποία δίνει τις διαταγές της εκκένωσης. Έπειτα αφού μιλάει με τους
ήρωες ξεκινά για την επιστροφή στην πόλη για να βοηθήσει τον Κρασσο. Οι ήρωες
αποφασίζουν να ακολουθήσουν το άλλο στίγμα της φλόγας αυτό που οδηγεί στο
βασιλικό δάσος βόρεια του νησιού.
Εκεί βρίσκουν τον
μυστηριώδη άνδρα με το κοριτσάκι. Η φλόγα τους αγγίζει και μαθαίνουν την
αλήθεια. Ξεχασμένοι θεοί ξύπνησαν, Αμντεους & Ραλμπα, γεμάτοι μετάνοια για
ότι έκαναν μέσα στην σκιά του εαυτού, του χρόνου. Οι θεοί τους λένε για την
μάχη που συμβαίνει στον γαλαξία του σμαραγδιού και πως η μάχη γίνεται σε όλα τα
μήκη κύματος με το Ρουμερικε να προηγείται στον χρόνο από τα υπόλοιπα.
Ο Bjørn ζητά μια χάρη
και ο Αμντεους ακούει, ζητώντας συγνώμη, φέρνει τους γονείς του σώους και
αβλαβής στην λευκή γέφυρα. Επίσης αποκαλύπτει ότι η Γκρέις είναι ένα παιδί θεών
αλλά η ίδια αποφασίζει ότι οι πραγματικοί της γονείς είναι από το ρουμερικε
επιλέγοντας τους.
Έπειτα κατευθύνονται
στην πόλη όπου ανακαλύπτουν τον Κρασσο και το Pale elf σε ένα ατελείωτο,
σταματημένο χορό στον χρόνο. Με την φλόγα η ομάδα μπαίνει στην δίνη του χρόνου
και κάνουν επίθεση για να σώσουν τον αυτοκράτορα τους. Οι φλόγα είναι μαζί τους
και για αυτό μπορούν να χτυπήσουν το αλλόκοσμο πλάσμα.
Μέχρι που η Μοργκάνα
αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το δαιμονικό σπαθί. Το σπαθί καρφώνει στο στήθος
του ξωτικού και κολλάει καθώς ρουφάει την ζωτική ενέργεια του πλάσματος. Μια
ενέργεια παρόμοια της δημιουργίας καθώς το πλάσμα αποτελούσε το πείραμα της
αρχαίας φυλής των Νιθιανς. Το θνητό κορμί της Μοργκάνας δεν μπορεί να
συγκρατήσει τόση ενέργεια τότε εμφανίζεται το φάντασμα της. Η Σελένα ζητά να
την κάνει possessed για να ενώσουν τις δυνάμεις τους αλλά η Μοργκάνα αρνείται.
Τότε το φάντασμα σέβεται την απόφαση της και απλά κρατά το σπαθί μαζί της. Η
ενέργεια της καλύπτει και τις 2. Η ομάδα μάταια προσπαθεί να τις αποκόψει από
τον αγωγό της δημιουργίας. Οι φλέβες της μαυρίζουν και μέσα στην μέθεξη η
Μοργκάνα σφραγίζει την συμφωνία με το λιγοστό αίμα της.
Μόλις η σταγόνα πέσει
στην γη οι ομίχλες καταπίνουν το νησί. Οι ήρωες με τον Κρασσο ανεβαίνουν στην
βάρκα τους και ο μεγάλος σεισμός σταματά. Πέρα από την οροσειρά του κόσμου
εμφανίζονται νέες εκτάσεις και το Ρουμερικε επεκτείνεται.
Ο αυτοκράτορας ζεί και
οι εναπομείναντες ήρωες είναι έτοιμοι (λέμε τώρα) για τις προκλήσεις του
μέλλοντος. Η θυσία της Μοργκάνας δεν θα ξεχαστεί. Η μάχη των ηρώων δεν θα
ξεχαστεί. Το ρουμερικε αποτελεί το φεγγάρι του νέου Σμαραγδιού και περιμένει
τον κόσμο να σωθεί. Εκεί στον ουρανό θα μας θυμίζει ότι όλα ένα πιθανά στον
κόσμο των ελεύθερων επιλογών.
Αλλά το τι συμβαίνει από
εδώ και πέρα στο Ρουμερικε, αυτό φίλοι μου είναι μια άλλη ιστορία….
Comments