Session 13: Tale of a villainess!

Οι ασσασιν γονάτισαν μπροστά στην Μοργκάνα δηλώνοντας την αφοσίωση τους στην νέα τους αρχηγό. Πρόταξαν τις παλάμες τους και το δαιμονικό σπαθί τους σημαδεύει με ένα σκίσιμο. Το σπαθί ρουφάει το αίμα και οι εναπομείναντες πληγές της γιατρεύονται αμέσως.

Η ομάδα έχει πλέον την φλόγα και η φλόγα αποκαλύπτει τα καλά κρυμμένα μυστικά. Η Γκρέις αγγίζει το φανάρι και η φλόγα την ξεγυμνώνει. Βλέπει ένα υψίπεδο σε ένα ψηλό βουνό. Μια γυναίκα με ένα μωρό στο χέρι και ένας άντρας διαφωνούν. Τα λόγια δεν ακούγονται αλλά ο άνδρας είναι έτοιμος να κάνει ένα ξόρκι για να σώσει την κόρη του αλλά το ξόρκι απαγορεύεται από το σύμπαν. Είναι ένα ξόρκι σε σχέση με τον χρόνο και κανείς δεν επιτρέπεται να μπλέξει με το timeline. Αυτός μοιάζει άνθρωπος αλλά η γυναίκα του μοιάζει με ένα συνδυασμό δράκου και άνθρωπου (όχι Dragonborn αλλά ένας dragon sorcerer). Εκεί τελειώνει το όραμα.

Ο Ντα Ελ αγγίζει την πολυπόθητη φλόγα και η αλήθεια του αποκαλύπτεται. Μόνος αρχαίος νάνος του τάγματος του. Χωρίς κανένα γύρω του σε ένα αέναο κύκλο της ύπαρξης του. Δάσκαλος και μαθητής την ίδια στιγμή. Ο κύκλος έσπασε όταν βγήκε από το μοναστήρι.

Στο αρχηγείο των ασσασιν η Μοργκάνα μελετάει το ημερολόγιο της Σελένα.

Γεννήθηκε πριν από 400 χρόνια στην λουναρις από γονείς πολεμιστές. Εκεί διδάχθηκε από νωρίς την πολεμική τέχνη. Οι γονείς της την έπαιρναν από μικρή ηλικία μαζί τους στις αποστολές τους.

Σε μια αποστολή σε μια ξεχασμένη σπηλιά συνάντησαν ένα αλυσοδεμένο δαίμονα ο οποίος ξεγέλασε το πατέρα της να του επιτεθεί. Ο δαίμονας βρήκε την ευκαιρία και κατέλαβε το σώμα του πατέρα της ελευθερώνοντας τον από τα δεσμά του. Η μητέρα της Σελένα στην ύστατη στιγμή έπιασε το σπαθί της οικογένειας τους και χρησιμοποίησε το φως των ξωτικών. Ο πατέρας και η μητέρα της έπεσαν νεκροί και ο δαίμονας φυλακίστηκε για πάντα μέσα στο σπαθί.

Η επιστροφή στην λουναρις δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Η Σελένα συνάντησε δυσπιστία, σχόλια και περίεργες ματιές. Οι σοφοί θεώρησαν απαραίτητο να καταστραφεί το σπαθί και η Σελένα διαφώνησε. Το σπαθί περιέχει, όχι μόνο τις ψυχές των γονιών της, αλλά και τις ψυχές των αδικοχαμένων ανθρώπων που δέχτηκαν τις συμφωνίες του δαίμονα για ανταλλάγματα.

Τα ξωτικά προσπάθησαν να πάρουν το σπαθί και η Σελένα ξεσπαθωσε. Η μάχη ήταν σύντομη. Μόλις ενεργοποιήθηκε το σπαθί δένοντας την μοίρα της, των γωνιών της, των ψυχών και του δαίμονα μαζί το ξέφωτο στο δάσος βάφτηκε κόκκινο. Όλοι μαζί σε ένα μακάβριο χορό δίχως αρχή και τέλος.

Έκτοτε η Σελένα περιπλανήθηκε μέχρι που συνάντησε κάπου στην ερημιά τον Κρασσο. Λίγα πράγματα σημειώθηκαν εκεί αλλά τον ακολούθησε και έγινε και μια λοχαγός στο στράτευμα του Ρουμερικε.

Στην πτώση του Ρουμερικε η Σελένα κατόπιν διαταγής από τον Κρασσο συνοδεύει τους φυγάδες στο κρυμμένο λιμάνι του νησιού. Φαίνεται θυμωμένη για την απόφαση του. Μετά την πτώση έχασε την ελπίδα της και έγινε μια τυχοδιώκτης. Παρέμεινε στο στράτευμα αλλά το ίδιο σιγά σιγά έφθειρε και έγινε η οργάνωση των ασσασιν.

Οι περισσότερες αναφορές τα τελευταία χρόνια είναι για το όταν συνάντησε την μικρή Μοργκάνα. Την μεγάλωσε, την εκπαίδευσε και στο τέλος την πρόδωσε.

....Η Μοργκάνα άφησε με δύναμη το βιβλίο πάνω στο τακτοποιημένο γραφείο. Οι ερωτήσεις που είχε ήταν περισσότερες από τις απαντήσεις που είχε στα χέρια της. Ο κόσμος τελείωνε και δεν ήξερε τι πρέπει να κάνει.... Με μια κίνηση χρησιμοποιώντας το δαιμονικό σπαθί έκοψε την παλάμη της καλώντας το πνεύμα της Σελένα ελπίζοντας για απαντήσεις. Το φάντασμα της υλοποιήθηκε κοντά της αλλά οι απαντήσεις δεν ήρθαν. Το σπαθί δεν μπορεί να αναγκάσει την Σελένα να μοιραστεί τα μυστικά της ή τουλάχιστον δεν δουλεύει με αυτόν τον τρόπο. Η Σελένα την εμπαίζει προσφέροντας μηδαμινή βοήθεια και ο χρόνος κυλάει αργά εις βάρος των ηρώων του Ρουμερικε....

Που θα πάνε μετά; Η φλόγα δείχνει 3 σημεία. Το Μοναστήρι της λευκής φλόγας, το νησί με τα ερείπια του Ρουμερικε και μάλλον τον καταυλισμό των βαρβάρων στην άκρη του κόσμου.