Session 10: Από την Λευκή Φλόγα στο Swinford

 Η ομάδα μετά από μια σύντομη συνομιλία με την Φαρστραντα (η οποία είναι έγκυος) για το τι συμβαίνει στον κόσμο, έφυγε με κατεύθυνση την βόρεια οροσειρά με προορισμό το μοναστήρι της λευκής φλόγας. Ήταν ένα δύσκολο ταξίδι γεμάτο κακουχίες: στενά και παγωμένα περάσματα, γκρεμοί, γκέιζερ κ.α. Η ομάδα τελικά έφτασε στην προστατευόμενη κοιλάδα όπως είχε προβλέψει ο Ντα Ελ.

Η κοιλάδα όμως ήταν διαφορετική. Μια μόνιμη χιονοθύελλα λυσσομανούσε έξω από το μοναστήρι. Η πέτρα λένε ότι αντέχει στους αιώνες αλλά εδώ η πέτρα είχε χτυπηθεί ανελέητα από την κακοκαιρία. Η άλλοτε, σκαλιστή πύλη, τώρα στέκεται χτυπημένη και παγωμένη. 

Η ομάδα μπαίνει μέσα και η Μοργκάνα κοντοστέκεται στην είσοδο καθώς μια εικόνα κατακλύζει τις αισθήσεις. Σαν μικρό κορίτσι που κρατάει το χέρι του σκοτεινού άνδρα πριν διαβεί παρόμοιες πύλες.

Δεν υπάρχουν σημάδια ζωής και είναι σαν μην έζησε ποτέ κανείς εδώ μέσα. Το μοναστήρι ήταν πάντοτε ένα μικρό μέρος αλλά ήταν όλος ο κόσμος του ντα Ελ και αυτός ο κόσμος ήταν πλέον άδειος. Στις πέτρες ανακαλύπτουν κόκκινα σημάδια όπως ήταν στις αλυσίδες του κοριτσιού που χάθηκε. Ο Ντα Ελ χάνει την ψυχραιμία μου και άρχισε να χτυπάει τα τοιχώματα και κομμάτια πέτρας πέφτουν στο έδαφος. Τότε αίμα άρχισε να τρέχει από εκεί. Ο Ντα Ελ προσπάθησε να γιατρέψει την πληγή στην γη με την δύναμη της φλόγας αλλά το αίμα υποχωρεί στην άγγιγμα του. Η Γκρεις παίρνει ένα δείγμα από το αίμα το οποίο στις αισθήσεις της μυρίζει πολύ όμορφα σαν ένα απαλό άρωμα της άνοιξης.

Η ομάδα μένει εκεί ένα βράδυ. Ο Ντα Ελ προσεύχεται και με την βοήθεια της Γκρέις μάταια προσπαθούν να ανάψουν το βωμό. Την επόμενη η ομάδα αποφασίζει να επιστρέψει πίσω στο Wolfwater. Εκεί μένουν μια μέρα στην παραλία με τον Ντελβιν, με ρούμι και κυνήγι στην πρόχειρη φωτιά. Ο ίδιος δέχεται να τους περάσει απέναντι για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς το Swinford. Η Γκρέις προκαλεί σε μια φιλική μονομαχία τον Bjørn με τον Ντελβιν με τον δεύτερο να τρώει πολύ ξύλο από τον άρχοντα-νανο ο οποίος μεθοδικά τον σακατεψε! Ο Ντελβιν τον συγχαρεί και η Γκρέις εύστοχα συνειδητοποιεί ότι οι πληγές του Ντελβιν θα οδηγούσαν πολλά πλάσματα στον θάνατο αλλά σε αυτόν ήταν απλά γρατσουνιές. Επίσης ψαρεύουν ότι ο Ντελβιν κοιμήθηκε με την Σελένα ένα βράδυ που πέρασε από εδώ.

Την επόμενη η ομάδα διασχίζει το ποτάμι και ο Ντελβιν τους πρότεινε να "χαθούν" στην μέση θάλασσα αλλά η ομάδα είναι αποφασισμένη να φτάσει μέχρι το τέλος. Στον δρόμο μέχρι το Swinford συναντούν μια ομάδα από ληστές τους οποίους εύκολα τους έκαναν στην άκρη μετά την ήρεμη-αγριαδα του Bjørn… με άλλα λόγια "εξαφανιστείτε για να μην σας εξαφανίσω"

Η ομάδα κατασκηνώνει στα ερείπια του πύργου μαζί με άλλα καραβάνια. Τελικά φτάνουν αργά το απόγευμα στο κοσμοπολίτικο Swinford. Μια πόλη σε σχέση με τους υπόλοιπους οικισμούς γύρω από την μέση θάλασσα. Εκεί αναλαμβάνει η Μοργκάνα η οποία βρίσκει ένα πανδοχείο που της χρωστά "χάρη" ο ιδιοκτήτης. Εκεί μπορούν να μείνουν κάτω από το ραντάρ καθώς ψάχνουν να βρουν ποια πορεία θα ακολουθήσουν στην προσπάθεια τους να εντοπίσουν την Σελένα και την κλεμμένη λευκή φλόγα.