Naralis Analor, Watcher of Souls.

Η αληθεια πίσω από αυτή την ανάρτηση ήταν ότι γνωρίζουμε πολύ λίγα γύρω από Νάραλις και την ιστορία του. Έτσι μετά από πολύ διάβασμα και πολύ σκέψη σας δίνω την δικιά μου εκδοχή του Νάραλις ( ελπίζω να σας αρέσει και φυσικά ότι θέλετε να αλλάξουμε να μου το πείτε)

…Η στιγμή είχε φτάσει. Χιλιάδες χρόνια πέρασαν από την δημιουργία του Κόρμανθορ και τώρα το στολίδι του, η πόλη του Μυθ Ντραννόρ ήταν υπό πολιορκία. Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει πριν από μερικά χρόνια και οι χαμένες μάχες η μια μετά την άλλη είχαν οδηγήσει τον Σκοτεινό Στρατό έξω από τις πύλες. Η εκκένωση της πόλης δεν είχε στεφτεί με επιτυχία και καθώς τα φλάμπουρα και η ύβρεις των σκοτεινών πλασμάτων πλησίαζαν την Πόλη του Τραγουδιού, ξωτικά και όχι μόνο προσπαθούσαν να ξεφύγουν είτε δια μέσου μαγικών πυλών, είτε με διάφορα καραβάνια πριν ο στρατός τους περικυκλώσει. Η μαγεία είχε αποδυναμωθεί καθώς και το τελευταίο Μύθαλ της πόλης άρχισε να εξασθενεί. Κανείς δεν γνώριζε το τι είχε συμβεί. Κανείς δεν το περίμενε. Η Πόλη της Μαγείας είχε πλέον αποκλειστεί και οι 3000 υπερασπιστές της περίμεναν καρτερικά την τελευταία μάχη, μια μάχη η οποία άλλαξε την ιστορία των ξωτικών…

…Ο Τέθριν άκουσε πρώτος τον θόρυβο από μακριά καθώς η ανατολική πύλη ήταν η πρώτη που άνοιξε. Ήθελε να είναι εκεί αλλά αυτός και η αγαπημένη του, Κίριθ, δεν μπορούσαν να αφήσουν τον νεαρό Νάρις (Νάραλις) μόνο του. Η αγάπη του Νάραλις για τους Seldarine τους είχε οδηγήσει στην υπεράσπιση του βορειοτέρου τμήματος του Μυθ Ντραννορ, εκεί όπου βρίσκονταν οι εκκλησίες και οι τύμβοι των ξωτικών. Το χάος δεν άργησε να επικρατήσει στην πόλη, πολεμικές ιαχές, μουσική και μαγεία απέναντι σε ωμή, δαιμονική δύναμη. Ο Νάραλις και οι φίλοι του σύντομα αντάμωσαν την μάχη καθώς στην βόρεια πύλη ξεκίνησε η δεύτερη εισβολή…

…Τα αδέλφια της Ανατολής όπως ονόμαζαν την ομάδα τους ετοιμάστηκε να αντιμετωπίσει το πρώτο κύμα εισβολέων. Ο Τέθριν κρατούσε 2 καλοφτιαγμένα σπαθιά, το ένα έλαμπε με το φως των Seldarine και το άλλο με φωτιά. Ως Bladesinger ήταν έτοιμος να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στην αγαπημένη του Κίριθ για να εξαπολύσει την θανατηφόρα μαγεία της. Ο Νάραλις ετοίμασε τις προσευχές του στον Labelas και κρατώντας την ασπίδα του και το αγιασμένο του mace. Η πίστη του θα προστάτευε τους αδελφικούς του φίλους αλλά και τον ίδιο ή τουλάχιστον αυτό νόμιζε…

…Το βόρειο μέτωπο σε αντίθεση με το ανατολικό κρατούσε την μάχη τουλάχιστον σε μια εύθραυστη ισορροπία. Ορκ μετά από Όρκ έπεφτε κάτω από τις λεπίδες, την μαγεία και την πίστη των 3 φίλων και οι δαίμονες δεν άργησαν να φανούν. Οι ώρες περνούσαν μέχρι που οι 3 ήρωες βρέθηκαν στην καρδιά του Σκοτεινού Στρατού. Ο Νάραλις δάκρυσε καθώς έβλεπε τα πτώματα των κατοίκων της Πόλης του Τραγουδιού. Γυναίκες και παιδιά τα οποία δεν πρόλαβαν να φύγουν αλλά και υπερασπιστές της πόλης. Δεν ήξερε πόση δύναμη του είχε μείνει. Έπρεπε να προστατεύσει και τους φίλους αλλά καθόλη την διάρκεια μπόρεσε να αγγίξει κάποιους πληγωμένους. Προς μεγάλη του έκπληξη τα πλάσματα είχαν γιατρευτεί αμέσως. Μέσα στο χάος χαμογέλασε αλλά ήταν το πιο σύντομο του χαμόγελο…

…Η Κίριθ ούρλιαξε καθώς το βέλος της τρύπωσε το στήθος και την έριξε κάτω. Δεν είχε ξανανιώσει τέτοιο πόνο. Το μαύρο βέλος μπροστά έκπληκτα μάτια της μεταμορφώθηκε σε ένα φίδι. Προσπάθησε να το αποφύγει αλλά δεν τα κατάφερε. Τα ουρλιαχτά του Τέθριν αντήχησαν στο πεδίο της μάχης και προς στιγμή νόμιζες ότι τα πάντα είχαν σταματήσει.

«ΝΑΡΑΛΙΣ!! Μείνε με την Κίριθ» είπε μέσα στον θυμό του ο Τέθριν και με μια άκρως συντονισμένη κίνηση αποκεφάλισε τους 2 δαίμονες που στέκονταν μπροστά του. Καθαρίζοντας το τοπίο προσπάθησε να δει από πού προήλθε το βέλος. Και ξαφνικά το αίμα όλων πάγωσε. Υπήρχαν ιστορίες για τα σκοτεινά ξωτικά της ακατανόμαστης αλλά κανείς δεν είχε συναντήσει ένα. Ήταν μια ψηλή και τρομακτική κοπέλα. Δεν υπήρχαν μαλλιά στο κεφάλι της και το γυμνό της δέρμα ήταν καλυμμένο με γράμματα και σύμβολα από μια άγνωστη γλώσσα. Τα μάτια της κόκκινα σαν την φωτιά κοίταξαν τους 3 ήρωες και τα λευκά της χείλη άνοιξαν:

«Ώστε εσείς μείνατε; Μίζερα ξωτικά η ώρα την μητέρας μου. Lolth είχε έρθει δεν το έχετε ακόμα καταλάβει; »

«Το Μυθ Ντραννόρ ανήκει στα ξωτικά μίασμα» απάντησε ο Τέθριν.

«Ας γίνει έτσι λοιπόν, εγώ, η Kiaransalee θα φάω τις ψυχές σας για πρωινό»

«ΤΕΘΡΙΝ, γύρνα πίσω!!! Δεν είναι θνητή» φώναξε ο Νάραλις αλλά ο Τέθριν της όρμησε. Ο Νάραλις προσπαθούσε να προστατεύσει τον φίλο του αλλά και να κρατήσει στην ζωή την Κίριθ. Δίπλα του ποτάμια αίματος κυλούσαν στο έδαφος και έστριψε το κεφάλι του πίσω προς την πόλη. Το Μυθ Ντραννόρ είχε πέσει και η ελπίδα είχε χαθεί. Η Κίριθ άνοιξε για λίγο τα μάτια της

«Έκανες ότι μπορούσες αδελφέ μου. Θα σε συναντήσω και θα σε ασπαστώ στο Αρβαντορ. Εγώ και ο Τέθριν θα σου ετοιμάσουμε το πιο όμορφο μέρος το οποίο και η ίδια η Hanali θα ζηλεύει».

«Μείνε μαζί μου Κίριθ. Κρατήσου και θα πάω να βρω τον Τέθριν. Όλα θα πάνε καλά.» Αλλά το πανέμορφο ξωτικό είχε ήδη πάρει τον δρόμο για την αγκαλιά των Seldarine. Πόνος πλημμύρισε την ψυχή του αλλά δεν διήρκησε πολύ. Δεν είχε τον χρόνο για τέτοιες πολυτέλειες.

Η Kiaransalee ετοίμαζε ένα ξόρκι και ο Νάραλις μπορούσε να δει το τι προσπαθούσε να κάνει. Οι ψυχές που είχαν απελευθερωθεί από τα σώματα που βρίσκονταν κοντά σε αυτή άρχισαν να τρεμοπαίζουν. Η θεά των σκοτεινών ξωτικών τρέφονταν από αυτές. Τρόμος.
Ο Νάραλις σηκώθηκε και στάθηκε μπροστά στην σκοτεινή θεά. Άφησε τον εαυτό του να κάνει μια τρομερή προσευχή. Ο χρόνος σταμάτησε για λίγα λεπτά και οι ψυχές λυτρώθηκαν αλλά ο ίδιος εξαφανίστηκε για να πληρώσει το τίμημα του Θεού του χρόνου και της μακροζωίας των ξωτικών, την κατάρα του Labelas…

Οι ψυχές του Tethrin Veralde και της ερωμένης του, Kirith Sotheril σώθηκαν εκείνη την ημέρα αλλά η παραμόρφωση που επήλθε εκείνη την ώρα από την προσευχή του Νάραλις, της Kiaransalee αλλά και την πτώση του Μυθ Ντραννόρ, τις οδήγησε στα Ηλύσια Πεδία. Εκεί έμειναν για χιλιάδες χρόνια. Δεν ήξεραν ακριβώς τι είχε συμβεί γιατί τα Ηλύσια έχουν το χαρακτηριστικό της μακαριότητας. Γνώριζαν για τον φίλο τους Νάραλις αλλά δεν θυμόντουσαν την μάχη στο Μυθ Ντραννόρ.


Η συνέχεια:

Ο Νάραλις έμεινε σε ένα μέρος (locked demiplane) για χιλιάδες χρόνια για να ξεπληρώσει το χρέος του μέχρις που ελευθερώθηκε από την Sehanine. Πολλές απορίες γύρω από την ιστορία του Νάραλις.

Κάποιοι λένε ότι ο Νάραλις καθαιρέθηκε από τον θεό του χρόνου αλλά η Sehanine τον αγκάλιασε δίνοντας του μια 2η ευκαιρία. Άλλες ιστορίες λένε ότι υπήρξε μια συμφωνία ανάμεσα στου 2 θεούς, μια συμφωνία με ένα τρομακτικό μυστικό. Λίγα χρόνια πριν το γεγονότα στο Καλιμσαν η Sehanine, οδήγησε τον Νάραλις Άναλορ στα Ηλύσια Πεδία για να βρει τους φίλους τους. Όταν βρέθηκαν η μνήμη ξαναγύρισε στους 2 φίλους του και τα δάκρυα χαράς κύλησαν στα πρόσωπα τους. Ο πατέρας των ξωτικών αποφάσισε να δώσει θεϊκή υπόσταση για την ηρωική τους μάχη στην άλλοτε αυτοκρατορία των ξωτικών. Ο Νάραλις μπορεί να έγινε θεός αλλά ήξερε ότι ήταν εξόριστος από την Αρμπόρεα, τελευταία κατοικία των ξωτικών, πληρώνοντας την κόντρα του με τον Labelas. Αποφάσισε λοιπόν να μείνει στα Ηλύσια Πεδία για να φτιάξει ο domain του, Healing Glades. Οι 2 καλοί του φίλοι, ημίθεοι πλέον, αποφάσισαν να μείνουν μαζί του φτιάχνοντας τα δικά τους domain. Ο Tethrin and Kirith μπορούν να μπουν στην Αρμπόρεα όποτε θελήσουν αλλά ο Νάραλις μόνο όταν συγκαλείτε το συμβούλιο των θεών. Έτσι με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο υπηρετούν του Seldarine.

Current status.

Η δύναμη του Νάραλις αυξάνεται γρηγορότερα από τους υπολοίπους της «τριάδας». Αυτή η διαφοροποίηση έγκειται στο γεγονός ότι η Sehanine αποφάσισε να του δώσει ένα μεγάλο μέρος μέρος από την δύναμη της, αυτού του Θανάτου. Πολλές εικασίες γύρω από αυτό το «δώρο» της θεάς του φεγγαριού, από τις πιο «πικάντικες» μέχρι και τις πιο σημαντικές. Ο Νάραλις γνωρίζει ότι η Sehanine ετοιμάζει κάτι αλλά ουδέποτε θα ρωτούσε την θεά που τον έσωσε. Αυτό το «μυστικό» της Sehanine ανάγκασε την ίδια να παραχωρήσει ένα κομμάτι της στον νεαρό θεό. Ο φύλακας των ψυχών, όπως αλλιώς ονομάζεται ο Νάραλις, ξεκίνησε αμέσως τα νέα του καθήκοντα. Το κυριότερο μέλημα του ήταν προστασία του δρόμου προς το Άρβαντορ για τα ξωτικά. Η αλήθεια είναι ότι η μνήμη που είχε ως θνητός για τις φρικαλεότητες του Μυθ Ντραννόρ έκαναν το έργο του ευκολότερο. Ο Νάραλις διαφέρει από τους υπόλοιπους θεούς του θανάτου γιατί είναι ένας αισίοδοξος και ελπιδοφόρος θεός. Το φως που περιλούζει ακόμα και τις τελευταίες στιγμές των ξωτικών είναι και ένα μέρος της φωτεινής «τριάδας». Μπορεί να παρουσίαζεται ως reserved αλλά όταν το καθήκον τον καλεί δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει πίσω. Με άλλά λόγια είναι ένας “true” good god, μακρία από την ιεραρχία του νόμου αλλά και το χάος της ατομικότητας.

Το 1375, η θεά Sehanine and Kirith, του αποκάλυψαν μια ανησυχία για το μέλλον. Αυτή η ανησυχία είχε να κάνει με τα γεγονότα στο Κάλιμσαν και την απώλεια των ψυχών. Ο Νάραλις συνειδητοποίησε την σοβαρότητα και αμέσως έριξε το βλέμα του πάνω στον Τόριλ. Ο ίδιος δεν είχε αγγέλους να τον υπηρετούς, πιστούς να το λατρεύουν και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η δύναμη του να είναι στάσιμη. Αν ήθελε να λάβει σοβαρά τις παραπάνω προειδοποιήσεις θα έπρεπε να αναζητήσει συμμάχους σε αυτόν τον ιερό σκοπό. Η αναζήτηση του τον οδήγησε σε ένα περίεργο half elf, τον Gaelather.

…H Sehanine φαίνονταν σαφώς ενοχλημένη. Η λευκή της επιδερμίδα τρεμόπαιζε σαν ένα απαλό σύννεφο το οποίο περνάει πάνω από το φεγγάρι. Στις λευκές αίθουσες του παλατιού του Νάραλις η θεά του φεγγαριού έμοιαζε με ένα περίγραμμα από σεληνόφωτος..και ήταν τόσο όμορφη…

«Διάλεξα τον Gaelather για να κουβαλήσει στις πλάτες του ένα μυστικό το οποίο δεν γνωρίζεις ούτε εσύ Νάραλις! Γιατί τον διάλεξες για πρόμαχο σου;» είπε κάπως επιθετικά η θεά του φεγγαριού.

«Δεν επιθυμώ να μάθω τα μυστικά σου αρχόντισσα μου, ούτε σκοπεύω να σου χαλάσω τα σχέδια σου. Έκανα απλά το καθήκον μου. Ο μικρός Γκάελ υπέφερε σε όλη του την ζωή και τώρα θα υποφέρει για το υπόλοιπο της ζωής του κουβαλώντας τα «μυστικά» σου. Το χρέος μου είναι να απαλύνω τον πόνο του. Εξάλου η θνητή του ζωή μου θυμίζει τα δικά μου χρόνια ως θνητός πίσω στο Κόρμανθορ» απάντησε ήρεμα ο Νάραλις.

Το πρόσωπο της Sehanine μαλάκωσε στα λόγια του Νάραλις και έπειτα από μερικά λεπτά σιωπής είπε:

«Αν αποτύχω, θα προστατεύσεις τον Gaelather και τα Night Elves;»

Ο Νάραλις χαμογέλασε και εξαφανίστηκε αφήνωντας πίσω του μια ασημένια αχτίδα.

Ο Γκαέλαθερ έμεινε αποσβωλομένος. Ο θεός ο οποίος αποκαλούσε τον εαυτό του Naralis Analor στέκονταν μπροστά του.

«Ήρθε η ώρα να με αποκαλύψεις στον κόσμο Gaelather» και μια μια αργή κίνηση γεμάτη κατάνυξη άγγιξε τον ώμο του νεαρού ξωτικού.


Έκτοτε η δύναμη του Νάραλις μεγαλώνει μέρα με την μέρα. Τα γεγονότα στο Καλιμσαν συνέβησαν το 1399 και ο νεαρός Γκάελ συνέχισε ακάθεκτος το έργο του. 2 ναοί φτιάχτηκαν, μια συμμαχία με τον θεό Ίλματερ και ένα τάγμα το οποίο πολεμάει για τις ψυχές των ξωτικών, το Order of Dove, ένας σημαντικός εχθρός προ πυλών Bane ( έπονται και άλλα πολλά). Ο ίδιος γνωρίζει ότι το έργο του μόλις ξεκίνησε και από ότι φαίνεται θα διαρκέσει πολύ. Το άγρυπνο βλέμμα βρίσκεται πάντα στον chosen του, Lord Gaelather Nihmendu.

(θα έχουμε και συνέχεια)

Comments

Ωραία η ιστορία που σκαρφίστηκες, αλλά κάτι δεν μου κάθεται, χωρίς να έχω προσδιορίσει ακόμα τι. Μόλις το προσδιορίσω θα σου πω.

Ερώτηση προς σκέψη. Αυτή η Κίριθ από που ξέρει ότι θα συμβεί κάτι στο μέλλον και το αποκαλύπτει μαζί με την Sehanine στον Νάραλις; Την παρουσιάζεις σαν μάγο, άρα δεν έχει σχέση με κανένα θεό που θα μπορούσε να της δώσει αυτή την πληροφορία και να είσαι σίγουρος πως και η Sehanine, που γνωρίζει λόγω του Χρόνου, δεν θα την μοιραζόταν με κανέναν αν η ίδια δεν ανησυχούσε για την έκβαση των γεγονότων. Τον Νάραλις τον εμπιστεύεται λόγω του ότι τον έχει χρίσει προστάτη των ψυχών.

Και μια διόρθωση, τα γεγονότα στο Κάλιμσαν συμβαίνουν τον Nightal του 1398 DR, όχι το 1399.

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders