Lord Gaelather Nihmedu. Chapter 8, Tilverton, Angelika, Fzoul, The truth.

Μέρος Α’ Tilverton

Η ομάδα πέρασε την πύλη της εγκαταλειμμένης πόλης του Τίλβερτον αφήνοντας πίσω τους στο φρούριο τους purple dragon knights, τον άρχοντα Τόμας και την Ίβαε. Ο Γκαέλαθερ ένοιωθε μόνος. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε σε κάποιο μέρος χωρίς της αδελφή του πόσο μάλλον σε ένα καταραμένο μέρος. Η Ίβαε ήταν σίγουρη ότι δεν θα μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα σε αυτήν την αποστολή. Όλο το μέρος ήταν ένα dead magic area, ένα μέρος στο οποίο το υφαντό της μαγείας της Μύστρα δεν μπορούσε να το καλύψει. «Νάραλις, λόρδε του θανάτου και της γιατρειάς, δάνεισε μου το κουράγιο σου για να διαβώ τους δρόμους των νέων προκλήσεων». Με μια σύντομη προσευχή μπήκαν στο Τίλβερτον…

Πως μπορείς να περιγράψεις με λόγια ένα μέρος στο οποίο όλος ο πληθυσμός της πόλης είχε εξαφανιστεί μέσα σε λεπτά; Μια πόλη φάντασμα. Τα κτίρια είναι άθικτα και η ησυχία συμπληρώνεται από την παντελή απουσία ακόμα και του ζωικού βασιλείου. Και όμως από την αρχή ένοιωθες ότι σε παρακολουθούν και κάθε φορά που γύριζες το κεφάλι σου… απλά κανείς. Ένα τίποτα ντυμένο με γρανιτένιες πέτρες. Η ευχή και η κατάρα ενός ιερού πολεμιστή ήταν και είναι η έλλειψη φόβου. Ο Γκαέλαθερ δεν φοβόταν τίποτα αλλά για μια στιγμή του πέρασε από το μυαλό μια ανησυχία. Μια ανατριχίλα διαπέρασε την ραχοκοκαλιά του αλλά δεν έπρεπε να δείξει κανένα συναίσθημα του. Τα ξωτικά της νύχτας, το οποία έπρεπε να προστατεύσει, δεν είχαν την ίδια πολυτέλεια. Κάποιες στιγμές έπρεπε να σταματήσουν για να μπορέσει να εμψυχώσει την ομάδα της οποία το κουράγιο εξασθενούσε από το θέαμα. Η αποστολή τους είχε πάρει μια ιδιαίτερη τροπή. Έπρεπε να βρουν την φίλη της ομάδας τους, Elsbeth και φυσικά να αναζητήσουν έναν αρχαίο ναό του Χάτσι, θεού του χρόνου. Πέρα από αυτό είχαν πληροφορηθεί ότι υπήρχε και ένα τάγμα του Tyr μαζί με την κόρη των Jameson, Angelika. Ο νεαρός ιερέας ήξερε ότι αν έβρισκε το τάγμα θα αποκτούσαν πολύτιμους συμμάχους. Ακόμα και η πυκνή ομίχλη που κάλυπτε το έδαφος της πόλης δεν εμπόδισε τα μάτια των ξωτικών από το να εντοπίσουν τα πρώτα σημάδια και ίχνη. Υπήρχαν σύμβολα του θεού Χάτσι αλλά και κηλίδες αίματος. Το αίμα ήταν φρέσκο και ο Γκαέλαθερ συμβούλεψε την ομάδα να κινηθεί γρήγορα. Έπρεπε να εκτελέσουν το έργο τους υπό το λιγοστό φως της ημέρας διότι οι ιστορίες για το συμβαίνει το βράδυ στην καταραμένη πόλη δεν επιβιώνουν…

Τα ίχνη αίματος και τα σύμβολα του Χάτσι οδήγησαν την ομάδα στη σφραγισμένη είσοδο ενός εγκαταλελειμμένου ναού. Η Veluthil, το ιερό άλογο του Γκαέλαθερ, χλιμίντρισε. Αν και η ίδια δεν ένοιωθε φόβο κούνησε την χαίτη της απότομα. Ο Γκαέλαθερ είχε συναντήσει το ιερό άλογο λίγο πριν την είσοδο της ομάδας στο Τίλβερτον. Ήταν απόγευμα και ο νεαρός ιερέας είχε αποφασίσει να της δώσει το όνομα Veluthil, στην γλώσσα των ανθρώπων σήμαινε «Η πιο όμορφη το απόγευμα». Ο Γκαέλαθερ ήξερε ότι ήταν ένα σημάδι των θεών, ένα σημάδι για τα δύσκολα μονοπάτια που έπρεπε να διαβούν. Ο Γκαέλαθερ χάιδεψε το κεφάλι της Veluthil και η μουσούδα του πελώριου λευκού αλόγου χώθηκε στα μαύρα μαλλιά του.

Η πόρτα του ναού δεν μπορούσε να ανοιχτεί και ο Γκαέλαθερ ένοιωσε ότι υπήρχε κάτι περισσότερο σε αυτό το μέρος. Αφού θωράκισε το κορμί του με θεϊκή δύναμη έσπρωξε την πόρτα. Τότε η θεϊκή χάρη λύγισε την πόρτα και ο ναός τους αποκαλύφθηκε… Πανικός και θάνατος, αίμα και δυσωδία παντού. Ο Γκαέλαθερ δεν ήξερε τι έπρεπε να πρωτοκάνει. Παραμέρισε την ιερή του οργή μπροστά στο θέαμα και ηρέμησε την ομάδα του από το αποτρόπαια εικόνα. Μπροστά του όλο το τάγμα το Tyr σφαγιασμένο σαν ζώα. Τα αντικείμενα τους πεταγμένα αριστερά και δεξιά. Και η δυσωδία της ιεροσυλίας ήταν διάχυτη στον χώρο. Ξεκίνησε τις προσευχές προσπαθώντας να οδηγήσει τις ψυχές των ιερέων και των πάλαντινς πίσω στην αγκαλιά του δημιουργό τους. Η προσπάθεια ήταν επίπονη καθώς η κάθε ψυχή πριν το τελευταίο της ταξίδι άφηνε πίσω της την τελευταία κραυγή αγωνίας. Στην αρχή ο Γκαέλαθερ νόμιζε ότι όλα ήταν στο μυαλό του αλλά αργότερα άκουσε την κραυγή της Sheeriyana, παραδομένη πλέον στον τρόμο. Έπρεπε να τελειώσει την τελετή, έπρεπε να σώσει τις ψυχές ακόμα και αν αυτές άνηκαν στο ανθρώπινο είδος. Η αγωνία του ήταν μεγάλη καθώς μέσα στα πτώματα προσπαθούσε να εντοπίσει την κόρη των Jameson. Για καλή του τύχη δεν βρέθηκε κανένα γυναικείο σώμα. Αυτή η πράξη δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη… Η πίστη γέμισε την ψυχή του και οι προσευχές στον Προστάτη των Ψυχών διήρκησαν 2 ώρες… Ο Γκαέλαθερ ένοιωθε τα άκρα του μουδιασμένα αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει για ξεκούραση. Έπρεπε να συνεχίσει και να φέρει εις πέρας την αποστολή του…

Μέρος Β’ Angelika

Κάτι ανέβαινε κάτω από το έδαφος. Οι αισθήσεις του Γκαέλαθερ οξύνθηκαν αλλά αμέσως αντιλήφθηκε ότι δεν υπήρχε κανένα κακό. Τα ίχνη που ακολουθούσαν τους είχαν οδηγήσει σε ένα shrine. Ο Γκαέλαθερ θηκάρωσε το σπαθί του και χαμήλωσε το χέρι που κρατούσε την ασπίδα. Ήταν η ασπίδα με ολόκληρη την ιστορία του σε ένα μόνο σχέδιο. Το περίγραμμα στολισμένο με τις φάσεις του φεγγαριού, σύμβολο της Sehanine. Στο κέντρο 3 λευκοί πύργοι, σύμβολο της οικογενείας των ξωτικών, Nihmendu και ένα λευκό περιστέρι μπροστά στον πύργο με ανοιχτά τα φτερά, Naralis Analor.

Ο Γκαέλαθερ δεν πίστευε στα μάτια του. Μια κοπέλα ντυμένη με την βαριά ατσαλένια πανοπλία της διακοσμημένη με το σύμβολο του θεού της δικαιοσύνης. H Angelika στέκονταν πιο ψηλή από τον νεαρό ιερέα. Τα μάτια της σαν το γαλάζιο του ουρανού και τα μαλλιά της τόσο ξανθά σχεδόν άσπρα σαν τα σύννεφα. Ήταν πληγωμένη και η ματιά του Γκαέλαθερ έπεσε πάνω στα πλευρά της όπου το αίμα λέρωνε την πανοπλία της ανθρώπου.

Για λίγα δευτερόλεπτα ο ένας κοιτούσε τον άλλον. Λίγα δευτερόλεπτα τα οποία έμοιαζαν σαν χρόνια. Ιεροί πολεμιστές και οι 2, ίσως και θεϊκά πλάσματα και οι 2. Ο Γκαέλαθερ ακολουθούσε το βλέμμα της Angelika. Ήταν τόσο διαφορετικοί αλλά και συνάμα ίδιοι. Δεν είχε ξαναδεί τόσο όμορφη γυναίκα. Προσπάθησε να διαβάσει τις εκφράσεις της Angelika αλλά δεν τα κατάφερε. Η ιερή πολεμίστρια είχε καλύψει την καρδιά της αλλά όχι πριν της ξεφύγει ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο… ο ήλιος είχε ανατείλει στο καταραμένο Tlverton…

Μια σύντομη προσευχή του Γκαέλαθερ γέμισε με ζωτική δύναμη όλα τα ζωντανά πλάσματα γύρω του. Η Angelika κοίταξε απορημένη. Δεν είχε δει κανέναν ιερέα να γιατρεύει χωρίς να αγγίζει την πληγωμένη σάρκα. Βροχή από ερωτήσεις και απαντήσεις. Ο Γκαέλαθερ πλησίασε για μια στιγμή την Angelika. Κοιτούσε το αίμα στα πλευρά της νομίζοντας ότι η προσευχή του δεν έφτανε για να γιατρέψει το κορμί του ξανθού αγγέλου. Η αμηχανία πλημμύρισε τις καρδιές τους. Τα χέρια του Γκαέλαθερ ακούμπησαν το δέρμα της κάτω από την τρυπημένη πανοπλία. Τα ξωτικά της νύχτας χαμογέλασαν καθώς οι σύντροφοι τους είχαν κοκκινίσει σαν τα ώριμα μήλα της άνοιξης. Ένοιωθαν το αίμα τους να τρέχει σαν χείμαρρος, ένοιωσαν μια ζεστασιά όμοια με την αγκαλιά των θεών, ήταν μια νίκη κατά της μοναξιά τους. Η Angelika κατέβασε τα χέρια της και ακούμπησε το πρόσωπο του Gaelather.

«Δεν βρίσκεται εκεί καμιά πληγή που μπορείς να γιατρέψεις Gaelather. Είναι το αίμα που έχει ξεραθεί και έχει αφήσει σαν στίγμα, μια λησμονημένη νιότη» είπε χαμηλά η Angelika.

Ο Γκαέλαθερ σηκώθηκε και άπλωσε το χέρι του και έπιασε το δικό της.
«Έλα μαζί μου πίσω στην οικογένεια σου. Το Τάγμα σου χάθηκε και καλύτερα να ξεκουραστούμε σήμερα και αύριο θα επιστρέψουμε για να καθαρίσουμε το μέρος από όποιο κακό κείτεται εδώ κάτω» είπε ο Γκαέλαθερ. Η Angelika έκανε μια κίνηση για να ακολουθήσει τον Γκάελ. Η καρδιά της λαχταρούσε να έρθει μαζί του αλλά το καθήκον της ήταν να συνεχίσει την αποστολή της. Αυτό το δίλημμα θα το είχε μια ζωή…


Μετά από την σύντομη ανάπαυλα η ομάδα συνέχισε την αποστολή της. Αφού έλυσαν τον γρίφο και πέρασαν ένα πάζλ ήρθε η δυσκολότερη δοκιμασία. Οι ήρωες ταξίδευαν πίσω στον χρόνο και η παγίδα ήταν η προσπάθεια τους να αλλάξουν κάτι. Ο Γκαέλαθερ είχε χάσει ένα μεγάλο κομμάτι από τις δυνάμεις του αλλά ένοιωσε την Ίβαε να έρχεται προς το μέρος τους. Η Ίβαε δεν θα άφηνε ποτέ τον αδελφό της, είτε όταν κινδύνευε είτε όταν βίωνε έντονα συναισθήματα. Η «Ένωση» των ξωτικών ήταν σαν ένας δεσμός ο οποίος διαπερνούσε όλο το σύμπαν. Είναι η ζωτική ενέργεια η οποία ρέει στην ζωή των ξωτικών.
Ο Γκαέλαθερ βρίσκονταν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Γύρισε γύρω και είδε την Ίβαε και τον Κουέριανορ. Χαμογέλασε αλλά σύντομα τον έπιασε πανικός. Που βρίσκονταν η Sheeriyana και η Αντζέλικα; Είχε αποτύχει στην αποστολή του να προστατεύσει τα ξωτικά της νύχτας; Είχε χάσει την Αντζέλικα; Το μυαλό του γέμισε με όλες αυτές τις σκέψεις αλλά αναγκάστηκε να τις απωθήσει προσωρινά καθώς μπροστά του εκτελούταν μια τελετουργία…

Μέρος Γ’ Fzoul Chembryl

O Fzoul δεν κατάλαβε τι έγινε και έχασε την αυτοσυγκέντρωση του. Το ξόρκι έπρεπε να δουλέψει στην εντέλεια. Οι 12 ιερείς του Χάτσι δεμένοι με μαγεία θα θυσιάζονταν από τα μαγεμένα σπαθιά που αιωρούνταν από πάνω τους. Η νεαρή κοπέλα στο κέντρο της τελετής ήταν το κλειδί για την επιστροφή του Bane, θεού της Τυραγνίας. Μέσα από το κορμί της κοπέλας θα έβγαινε σύντομα ένα πρόσωπο της Ανάνκε. Με αυτή την δύναμη ο Fzoul θα γυρνούσε πίσω στον χρόνο εκεί που ο Bane και ο Torm αλληλοεξοντώθηκαν έξω από τα τείχη του Tantras. Αν το απέτρεπε ο θεός του θα επέστρεφε άθικτος. Με την Ανάνκε στα χέρια του ο θεός του χρόνου, Χάτσι, δεν θα του χαλούσε χατίρι… Έπρεπε όμως να δει ποιοι ήταν αυτοί που έμπαιναν ανάμεσα στα πόδια του…

Σκούπισε το αίμα από το πρόσωπο του. Η ασπίδα του νεαρού μισό ξωτικού τον είχε χτυπήσει στο πρόσωπο. «Περίεργο σημάδι έχει ο νεαρός» αναρωτήθηκε αλλά δεν είχε χρόνο για χάσιμο. Συνέχισε την αυτοσυγκέντρωση του για να τελειώσει η τελετουργία αλλά μετά θα τους ξεκοίλιαζε. Όταν ο Γκαέλαθερ έπεσε πάνω του ο Fzoul θύμωσε χαλώντας του το ξόρκι. Τέτοιο θράσος είχε χρόνια να συναντήσει. Αφού σηκώθηκε, έβγαλε το όπλο του.
«Μιλάς για τιμή και μια δίκαιη μάχη εσύ που αποκαλείς τον εαυτό σου Γκαέλαθερ. Σήμερα θα σε στείλω στον δημιουργό σου καθώς το αίμα σου θα στολίσει το δωμάτιο» είπε ο Fzoul.

«Ο δημιουργός μου είναι και ο προστάτης μου. Αν τον συναντήσω σήμερα η καρδιά μου θα γεμίσει με χαρά και τιμή» είπε αποφασιστικά ο Γκαέλαθερ.

Η μάχη δεν διήρκησε πολύ. Ο Fzoul είχε σακατέψει το σώμα του Γκαέλαθερ και το αίμα του είχε λερώσει το όμορφα του ρούχα. «Αυτά τα ξωτικά είναι το κάτι άλλο» σκέφτηκε ο Fzoul. Σε λίγα λεπτά θα αποτελείωνε το νεαρό μισό ξωτικό. Ήταν έτοιμος να στείλει τον Γκαέλαθερ στην λήθη αλλά ο νεαρός είχε άλλη άποψη. Μπρος στα έκπληκτα μάτια του Fzoul όλες οι πληγές του νεαρού πολεμιστή είχαν γιατρευτεί. Ο Fzoul παραξενεύτηκε. Ο αντίπαλος του παρά το νεαρό της ηλικίας του ήταν άξιος και έκρυβε μεγάλα αποθέματα δύναμης. Η προσοχή του βετεράνου ήταν στραμμένη στον εχθρό του δίνοντας χρόνο στη υπόλοιπη ομάδα να δράσει. Ο Fzoul είχε ήδη καλέσει τα 2 beholders και περίμενε να κάνουν την δουλειά τους αλλά κάτι δεν πήγε καλά. Καλώντας τον θεό του να τον βοηθήσει πάγωσε τους εισβολείς στην θέση τους. Αφού τελείωσε το ξόρκι όλοι οι ιερείς του Χάτσι δολοφονήθηκαν αλλά η Ανάνκε δεν εμφανίστηκε. Άρπαξε θυμωμένος το λιπόθυμο κορμί της Elsbeth και εξαφανίστηκε για να βρει έναν άλλο τρόπο. Ήθελε ο Bane να περπατήσει ξανά στην γη του Τόριλ και ήταν διατεθειμένος να πληρώσει ότι και αν προέκυπτε…
Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι όση ώρα ο Γκαέλαθερ του αποσπούσε την προσοχή η Ίβαε κατάφερε να φυλακίσει το πνεύμα την Ανάνκε και τα beholders στο μαγικό καθρέπτη, δώρο του μάγου και λόρδου της Waterdeep, Khelben Blackstaff.


Μισή νίκη και μισή ήττα. Η επιστροφή στο Thunderstorm ήταν δύσκολη. Είχαν αποτρέψει του Bane αλλά είχαν χάσει την Elsbeth και την Αντζέλικα. Επίσης οι 12 ιερείς του Χάτσι είχαν βάναυσα δολοφονηθεί. Ο Γκαέλαθερ ένοιωθε απαρηγόρητος αλλά δεν είχε χρόνο ούτε για αυτό το συναίσθημα καθώς τα 2 ξωτικά της νύχτας είχαν χάσει την καλύτερη τους φίλη. Η παρηγοριά ήρθε μέσα από τη προσευχή. Η θεά των μυστικών αποκάλυψε στον νεαρό ιερέα ότι η Elsbeth ήταν ακόμα ζωντανή. Ο Γκαέλαθερ έδωσε κουράγιο στην ομάδα για να συνεχίσουν. Πριν κάνουν οτιδήποτε έπρεπε να επιστρέψουν τα αντικείμενα του πίσω στον Khelben. Εκείνος ήξερε τι έπρεπε να κάνει με την Ανάνκε. Εξάλλου όλα αυτά ήταν οι υποθέσεις των ανθρώπων. Στην τελευταία προσευχή του Γκάελ εμφανίστηκε μπροστά του ένα shrine του Χάτσι στην Waterdeep. Ένοιωθε τύψεις και ενοχή για την Αντζέλικα. Δεν ήξερε που βρίσκονταν και η οικογένεια της έκρυβε ένα τρομερό μυστικό…

Μέρος Δ’ The truth.

Ο Γκαέλαθερ γνώριζε τα παιχνίδια που τους έπαιξε ο θεός του χρόνου. Η παραλίγο λάθος επιλογή του οδήγησε την Ίβαε κοντά του στην αναμέτρηση με τον Fzoul. Δεν μπορούσε να εντοπίσει πουθενά την Αντζέλικα, είτε στο βασίλειο των ζωντανών είτε στο βασίλειο των νεκρών. Προσευχήθηκε τουλάχιστον για να μάθει τι είχε συμβεί και δεν πέρασε η Angelika το δωμάτιο με τους γρίφους. Οι εικόνες που είδε χάραξαν την ψυχή και την συνείδηση του…

Στον γρίφο που έζησε η Angelika τελικά ακολούθησε τον Γκάελ έξω από το Tilverton. Εκεί θα μπορούσε να ανακτήσει τις δυνάμεις της αλλά θα γνώριζε καλύτερα τον Γκαέλαθερ. Αυτή της η πράξη αντέβαινε την ροή της ιστορίας από την στιγμή που η ίδια είχε πάρει την απόφαση να συνεχίσει στο καθήκον της. Μετά ήρθε το σκοτάδι..
Ο Γκαέλαθερ σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπο του. Δεν πίστευε αυτό που είχε δει. Είχε προκαλέσει κακό στην Αντζέλικα. Στην ψυχή του στροβίλιζαν τα συναισθήματα ενοχής και οργής. Τα δάκρυα κύλησαν στην λευκή του επιδερμίδα. Ο δρόμος που είχε διαλέξει ήταν δύσκολος αλλά τώρα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολος, ίσως πιο σκοτεινός…

Take me home to a house on a hill, in oblivion
Where souls never die all alone
You're longing for love, not for sympathy
Over the hills…

Comments

This comment has been removed by the author.
Εκπληκτική ιστορία από την μεριά που ο Γκαέλαθερ έζησε τα γεγονότα.

Δύο διορθώσεις και μια επισήμανση.
Πρώτον η Αντζέλικα δεν είναι πιο ψηλή από τον Γκάελ, είπαμε είναι ψηλή για γυναίκα και ειδικά αν σκεφτείς ότι η Τάνια είναι κοντή (να'ναι καλά ο Τόμας που έδωσε λίγο μπόι στα παιδιά του!), αλλά όχι και έτσι! Εκτός και αν ο Γκάελ είναι πιο κοντός από 1,78, εσύ διαλέγεις Κώστα.
Δεύτερον, στο τάγμα της Αντζέλικα υπήρχαν και γυναίκες, μόνο δύο, απλά ήταν ιέρειες και όχι πάλαντινς, εξού και το συμπέρασμα ότι καμιά από αυτές δεν ήταν η Αντζέλικα.
Τρίτον, η λέξη "Ένωση" που χρησιμοποίησες για τον δεσμό που έχεις με την Ivae είναι σωστή, γιατί δεν έχετε commune. Θα εξηγήσω στην επόμενη μου ανάρτηση αναλυτικά.

Κατά τα άλλα η ιστορία είναι υπέροχη!
Διόρθωσα το προηγούμενο σχόλιο μιας που ξαναδιάβασα τους δεσμούς που δημιουργούν τα ξωτικά, θα καταλάβετε από την επόμενη ανάρτηση μου γιατί! :)

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders