Lord Gaelather Nihmedu. Chapter 7, Thunderstorm

16 ώρες με την οικογένεια Jameson.

Μια τρομερή οικογένεια ανθρώπων ήταν το επόμενο ταξίδι για τον Γκαέλαθερ. Μια μικρή ανάπαυλα (αν μπορούσε να χαρακτηριστεί έτσι) πριν τον εφιάλτη του Tilverton. Μια ματιά στην καθημερινότητα τούτης της ιδιαίτερης οικογενείας.

Τα θρησκευτικά ζητήματα λύθηκαν γρήγορα και απλά. Η απλότητα της Τάνια, arch priestess of Ilmater, ήταν καταλυτική και επέδρασε άμεσα στον νεαρό ιερέα του Νάραλις. Η αδελφοποίηση ήταν προ πυλών και η βοήθεια θα ήταν άμεση μιας και οι 2 θεοί μοιράζονται το suffering των πλασμάτων. Το 2ο σκέλος της συζήτησης έγινε κεκλεισμένων των θυρών, με τα παιδιά μακριά από την συζήτηση και τον άρχοντα Τόμας παρών. Η αντίληψη του Γκάελ αμέσως ανακάλυψε ότι ο ιερέας της Sulune ήταν στην πραγματικότητα ένας λυκάνθρωπος. Είχε ακούσει αυτή την ιδιαιτερότητα αυτού του ιερατείου το οποίο μοίραζαν την δύναμη του φεγγαριού με την Sehanine αλλά ποτέ δεν πίστευε ότι θα συναντούσε ένα τέτοιο πλάσμα. Η ωριμότητα των αρχόντων του Thunderstorm βοήθησε την συζήτηση να εξελιχτεί ομαλά αλλά τα νέα για την προσπάθεια αναγέννησης του Bane και οι καταστροφικές συνέπειες στον χρόνο δεν άφησαν πολλές επιλογές στους άρχοντες. Έπρεπε να δράσουν γρήγορα. Ειδοποιήθηκαν τα ιερατεία και η διοικητικές αρχές του Cormyr.

Η συζήτηση είχε τελειώσει και τη θέση της πήραν οι πουτίγκες και το οικογενειακό τραπέζι. Φασαρία και πείραγμα. Ο Γκαέλαθερ είχε χάσει το μέτρημα των παιδιών και έπειτα από πολλή σκέψη μπόρεσε να συγκρατήσει τα ανθρώπινα ονόματα. Ήταν ένα ζεστό περιβάλλον και ο νεαρός ιερέας έπιασε τον εαυτό του να σκέφτεται πως θα ήταν να ήταν όλη του οικογένεια ενωμένη. Μια βαθειά μελαγχολία χαράχτηκε στο πρόσωπο του αλλά ως ένας καλός διπλωμάτης μπόρεσε να κρύψει τα συναισθήματα του. Ακόμα έψαχνε βαθειά μέσα του να βρει μια δικαιολογία για την μητέρα τους που πέρα από το πανίσχυρο commune και τον μοναδικό έρωτα ανάμεσα στα ξωτικά έκανε παιδί με έναν άλλον άνδρα και ο καρπός αυτής της αμαρτίας ήταν ο ίδιος. Ο ίδιος γνώριζε ότι δεν ήταν φυσιολογικός. Μεγάλωσε πιστεύοντας ότι το άλλο του μισό ήταν τελείως ανθρώπινο. Τόσο χρόνια πειράγματος και μια εξορία βάρυναν την πλάτη του, αλλά διαψεύστηκε. Έτσι πριν από λίγες ημέρες είχε μάθει ότι ήταν μισός άγγελος. Δεν μπορούσε να το καταλάβει, ίσως δεν μπορούσε να το νοιώσει ακόμα. Επιπρόσθετα έμαθε ότι δεν είχε πολύ χρόνο γιατί ο βιολογικός του πατέρας πέθαινε μαζί με την εξασθένιση των Μύθαλς, «Πότε είχα αρκετό χρόνο;» αναλογίστηκε. Η συνάντηση με τον πραγματικό αρχηγό της οικογενείας, τον άρχοντα Σολάσκα, τον σόκαρε. Ο Γκαέλαθερ ένοιωθε μια ζωή για τα μέτρα των ανθρώπων ότι ήταν κάτι σαν ένα μαύρο πρόβατο αλλά ο άρχοντας δεν το έκανε να νοιώσει έτσι. Αυτές λοιπόν ήταν οι σκέψεις του κατά το δείπνο της οικογένειας Jameson.

Το βράδυ αποσύρθηκαν στα δωμάτια τους. Έπρεπε να κάνουν ένα σχέδιο. Έχοντας τους χάρτες του Tilverton προσπαθούσαν να εντοπίσουν τον ναό του Χάτσι ο οποίος ήταν κυριολεκτικά χαμένος στον χρόνο. Επιπρόσθετα η ομάδα πληροφορήθηκε ότι η κόρη των Jameson, Angelika, ήταν ήδη στο Tilverton μαζί με ένα τάγμα από το ιερατείο του Tyr, ανθρωπίνου θεού της δικαιοσύνης. Τα πράγματα περιπλέκονταν ακόμα περισσότερο.

Το Tilverton ήταν μια πόλη φάντασμα. Κανείς δεν ξέρει τι είχε γίνει. Υπήρχε βέβαια ο ασφυκτικός κλοιός των Purple Dragon Knights, ελίτ υπερασπιστών του Cormyr αλλά οι πληροφορίες για το μέρος ήταν ανύπαρκτες. Όλη η ζωή στην πόλη είχε εξαφανιστεί εν ριπή οφθαλμού πριν από λίγα χρόνια. Σαν να μην έφτανε αυτό, η μαγεία δεν μπορούσε να λειτουργήσει μέσα στην πόλη κάτι που για το οποίο ανησυχούσε ιδιαίτερα η Ίβαε. Για τον Γκαέλαθερ που έπρεπε να προστατεύει τα 2 ξωτικά της νύχτας, ιερή του αποστολή από τον ίδιο τον Νάραλις, έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Το Tilverton ήταν το τέλειο μέρος για μια τέτοια συνωμοσία και η ομάδα έπρεπε να την σταματήσει…

Το ξημέρωμα η ομάδα ήταν έτοιμη αλλά βρέθηκαν προ εκπλήξεως όταν πληροφορήθηκαν ότι θα έρθει μαζί τους ο άρχοντας Τόμας. Ο Γκαέλαθερ προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά δεν κατάφερε και πολλά. Ο ίδιος δεν είχε βιώσει τα έντονα συναισθήματα των ανθρώπων, εκείνες οι στιγμές που τους κάνουν μοναδικούς. Η ομάδα ξεκίνησε για τον Tilverton…

Comments

Μακάρι αγαπητέ Oliva να ήταν όλοι τόσο παθιασμένοι με το storyline και να πόσταραν την ιστορία σύμφωνα με τον τρόπο που την βιώνει ο καθένας τους.
Συνέχισε να γράφεις και να μας μεταδίδεις τον ενθουσιασμό σου!!!

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders