Lord Gaelather Nihmedu. Chapter 5. Rogue of Souls.

Τα πάντα μαύρισαν γύρω από τον Γκαέλαθερ. Δεν ήξερε που βρίσκονταν. Την μια στιγμή περπατούσε μαζί με την Ίβαε, τον Γκρόλγκ και την Τρίσα στους δρόμους της Ieraebor και μετά το απύθμενο σκοτάδι. Η υπόλοιπη ομάδα πάγωσε. Η Ίβαε έπιασε τον αδελφό της και προσπάθησε να τον συνεφέρει αλλά αμέσως κατάλαβε ότι ο μικρός Γκάελ ονειρευόταν.

«Ήρθε το τέλος μου; Αυτός είναι ο θάνατος» ήταν οι πρώτες σκέψεις του Γκαέλαθερ. Βίωνε ένα σκοτάδι χωρίς προηγούμενο. Απελπισία και φρούδες ελπίδες. Προσπάθησε να χαμογελάσει και να διώξει μακριά αυτές τις σκέψεις «Σήμερα είναι τα γενέθλια μας Ίβαε» αλλά δεν μπορούσε να αντισταθεί. Ένοιωθε την ψυχή του σαν πεταλούδα η οποία πετάει προς το φως, προς την φωτιά, προς το τέλος της. Είδε την ζωή του να περνάει γοργά από μπροστά του, ένα reverie γεμάτο αίμα, ο θάνατος της μητέρας τους, ένα νανούρισμα για το θαύμα της ζωής, η εξορία, το τρομερό μυστικό και στο τέλος το πρόσωπο την αγαπημένης του αδελφής. Στο αρχοντικό της Εβερέσκα ο Γκαέλ είδε την Ίβαε, ήταν θλιμμένη. Προσπάθησε να την πλησιάσει αλλά δεν μπορούσε να κάνει βήμα. Η Ίβαε άρχισε να απομακρύνεται. Αμυδρά άκουσε την φωνή της «έλα πίσω στο φως αδελφέ μου» Ο Γκαέλαθερ μέσα από τα βάθη της ύπαρξης του άντλησε την δύναμη και το φως έλουσε το κορμί του. Η εικόνα διαλύθηκε σε χιλιάδες κομμάτια τα οποία άρχισαν να μεταμορφώνονται σε ζωντανά πλάσματα. Ήταν λευκά περιστέρια. Ήταν ο θεός του. Ο Naralis ήταν μαζί του. Τα περιστέρια ανυψώθηκαν προς τον ουρανό προσπαθώντας να νικήσουν την δίνη της απελπισίας. Ο Γκαέλαθερ μπόρεσε να κινηθεί «Δεν είσαι μόνος θεέ μου. Η μάχη ξεκίνησε και ήρθε η ώρα να μάθουν οι People το θέλημα σου» Το σκοτάδι άρχισε να υποχωρεί.

(λίγα λεπτά αργότερα)

Ο Γκαέλαθερ περπάτησε προς τον ναό των Seldarine στην Iereabor. Το φως τον είχε τυλίξει. Στο πλευρό του πάντοτε η Ίβαε. Ήταν χαρούμενη. Στο προαύλιο του ναού τα ξωτικά έστρεψαν το κεφάλι τους προς το φως.

Ήρθε η ώρα για να σας αποκαλύψω τον θεό, Naralis Analor, δεξί χέρι και σπαθί της βασίλισσας του φεγγαριού, Sehanine….

(Λίγες ώρες αργότερα)

Ο λόγος του Γκαέλαθερ είχε τελειώσει και τα ξωτικά προσευχήθηκαν στους Seldarine και τους ευχαρίστησαν. Η Ίβαε μόλις είχε τελειώσει με τις σημειώσεις της και μόλις είχε φτιάξει το Βιβλίο του Νάραλις. Η χαρά πλημμύρισε και τον Γκαέλαθερ. Είχε περάσει αρκετός καιρός από τότε που βίωσε τέτοια συναισθήματα.

«Και τώρα αδελφέ μου;» ρώτησε χαμογελαστά η Ίβαε.

«Τώρα θα πάμε στην Εβερέσκα. Ήρθε η ώρα τα αδέλφια μας να μάθουν για την εμφάνιση του θεού του θανάτου, της γιατρειάς. Θα μάθουν ότι θα έρθουν μέρες που ο λαός μας θα υποφέρει και νοιώθω ότι αυτές οι ημέρες δεν είναι μακριά πολυαγαπημένη μου αδελφή. Αλλά δεν πρέπει να φοβηθούμε γιατί τα λευκά περιστέρια θα μας οδηγήσουν στην Αρμπόρεα και εγώ, για όσο χρόνο μου έχει μείνει, θα αναζητήσω τις ψυχές αυτές που έχασαν τον δρόμο και θα τις δείξω τον δρόμο. Αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και ψυχές οι οποίες παραπλανήθηκαν από το σκοτάδι. Σε αυτή την περίπτωση θα αναζητήσω το σκοτάδι και θα το τυλίξω με το φως των Seldarine».

Comments

Πολύ χαίρομαι με τέτοιες αναρτήσεις! Καιρός να πάρουν μπρος και οι υπόλοιποι της ομάδας και να αρχίσουν τα posts. Αναρωτιέμαι πως και ο αγαπητός βάρδος Athar δεν έχει ήδη ξεκινήσει να μας διηγείται την ιστορία του Grolg... :)

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders