Lord Gaelather Nihmedu. Chapter 4, The celestial mission.
Ο νεαρός Γκάελ προσχώρησε μέσα στο προσωπικό τους κήπο. Είχαν περάσει 5 χρόνια από τότε που είχε εξοριστεί από την Εβερέσκα και τώρα μαζί με την πολυαγαπημένη του αδελφή, Ίβαε, ζούσαν σε ένα από τα αρχοντικά σπίτια του Waterdeep. Πέντε χρόνια που πέρασαν τόσο γρήγορα που οι αναμνήσεις του ήταν τις περισσότερες φορές θαμπές. Ο Γκάελ ήξερε πολύ καλά τον ιδιαίτερο ύπνο των ξωτικών. Αν και ήταν ο ίδιος ένα μισό ξωτικό είχε μάθει κάτω από την καθοδήγηση της Ίβαε να τον εξασκεί αλλά και πάλι αυτά τα 5 χρόνια πέρασαν γρήγορα… ίσως να έφταιγαν τα τρομερά μυστικά της Sehanine, ίσως η εμφάνιση του Naralis. Ήξερε την αλήθεια και σαν ένα δυσβάστακτο φορτίο είχε αποφασίσει να την κουβαλάει μαζί του…
Η Ίβαε μόλις είχε αποσυρθεί στα ιδιαίτερα για να ξεκουραστεί και ο Γκαέλαθερ έμεινε μόνος. Η αδελφή του είχε αρχίσει τα μαθήματα μαγείας και η ψυχή και το πνεύμα της ήταν δοσμένα στην αρχαία τέχνη αλλά ακόμα και τα ξωτικά χρειάζονται λίγες στιγμές ηρεμίας και ξεκούρασης. Ο Γκαέλαθερ ήξερε ότι η αδελφή του τον είχε ακολουθήσει στην εξορία με αποτέλεσμα να σταματήσει την εκπαίδευση της. Κάποιες στιγμές ένοιωθε άσχημα αλλά από την άλλη δεν ήθελε να μείνει μόνος του, δεν είχε κανέναν άλλο στον κόσμο…. Και η ίδια του η δασκάλα, Αρχόντισσα Ρίθιελ είχε την δικιά της οικογένεια να φροντίσει.
Το φεγγάρι έλουσε το μισόγυμνο του κορμί. Ήταν σαν ένα πέπλο που κρύβει το πρόσωπο της νύχτας και των θανάσιμων μυστικών της. Για τον νεαρό ιερέα της Sehanine ήταν μια ζεστή αγκαλιά, ένα καταφύγιο από τον πόνο και τις ενοχές. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και οι αχτίνες του φεγγαριού σαν παιχνιδιάρικες λιβελούλες πέταξαν πάνω στην επιφάνεια της λευκής του επιδερμίδας. Έμοιαζε τόσο ευάλωτος σχεδόν φτιαγμένος από πορσελάνη.
Θεά του φεγγαριού και μυστικών, βασίλισσα του μυστηρίου και των ονείρων, άκουσε την προσευχή του ταπεινού σου υπηρέτη.
Τα μυστικά σου αναπαύονται εν ειρήνη στην καρδιά μου και σαν μωρά τα κρατάω στοργικά στην αγκαλιά μου. Την ίδια αγκαλιά ζητάω να μας προσφέρεις για εμένα και την Ίβαε, αλλά και για όλα τα ξωτικά που κοιτάνε αυτή την ώρα προς τον ουρανό για να τιμήσουν το όνομα σου. Τα παιδιά και οι αρχαίοι βρίσκονται στα όνειρα τους κοντά σου και η πλάση των ξωτικών υποκλίνεται ευλαβικά στην ζεστασιά σου.
Θεέ του θανάτου και του πόνου, δεξί χέρι και σπαθί της μητέρας του Φεγγαριού. Σε εσένα προσεύχομαι για καταπραΰνεις τον πόνο του σώματος και των ψυχών και με την χάρη των Seldarine να γιατρέψεις όλες τις πληγές των ξωτικών στο όνομα σου Naralis Analor.
Γεννηθείτο το θέλημα σας. Afflatus Divine.
(λίγες ημέρες αργότερα)
Ο Γκαέλαθερ κοντοστάθηκε. Όλες του οι αισθήσεις μαγνητίστηκαν. Και είδε μέσα στο ημίφως μια συντροφιά 3 ατόμων. Ήξερε ότι έπρεπε να τους μιλήσει.
«Αυτή είναι η αποστολή μου Ίβαε. Πρέπει να τους μιλήσω»
«Μα τι λες μικρέ μου Γκάελ. Αυτοί είναι 2 Όρκς και μια άνθρωπος. Νομίζω ότι χρειάζεσαι ξεκούραση για να παραμείνεις συγκεντρωμένος στο δρόμο που χάραξαν οι Seldarine. Άσε που ήδη άρχισα να μυρίζω αυτή την απαίσια βρώμα που κουβαλάνε τούτα τα δύστυχα πλάσματα»
Ο Γκαέλαθερ προχώρησε προς στους 3 αγνώστους. Η Ίβαε παίρνοντας μια βαθειά ανάσα προχώρησε προς την αντίθετη μεριά του δρόμου και προς την άμαξα τους.
«Θα σε περιμένω στην άμαξα αδελφέ μου» Ήταν προβληματισμένη και ανησυχούσε για τον μικρό Γκάελ και σε τι μπελάδες θα μπορούσε να μπλέξει. Και κάτι μέσα της έλεγε ότι η ανησυχία της ήταν προφητική.
Η Ίβαε μόλις είχε αποσυρθεί στα ιδιαίτερα για να ξεκουραστεί και ο Γκαέλαθερ έμεινε μόνος. Η αδελφή του είχε αρχίσει τα μαθήματα μαγείας και η ψυχή και το πνεύμα της ήταν δοσμένα στην αρχαία τέχνη αλλά ακόμα και τα ξωτικά χρειάζονται λίγες στιγμές ηρεμίας και ξεκούρασης. Ο Γκαέλαθερ ήξερε ότι η αδελφή του τον είχε ακολουθήσει στην εξορία με αποτέλεσμα να σταματήσει την εκπαίδευση της. Κάποιες στιγμές ένοιωθε άσχημα αλλά από την άλλη δεν ήθελε να μείνει μόνος του, δεν είχε κανέναν άλλο στον κόσμο…. Και η ίδια του η δασκάλα, Αρχόντισσα Ρίθιελ είχε την δικιά της οικογένεια να φροντίσει.
Το φεγγάρι έλουσε το μισόγυμνο του κορμί. Ήταν σαν ένα πέπλο που κρύβει το πρόσωπο της νύχτας και των θανάσιμων μυστικών της. Για τον νεαρό ιερέα της Sehanine ήταν μια ζεστή αγκαλιά, ένα καταφύγιο από τον πόνο και τις ενοχές. Σήκωσε το κεφάλι του ψηλά και οι αχτίνες του φεγγαριού σαν παιχνιδιάρικες λιβελούλες πέταξαν πάνω στην επιφάνεια της λευκής του επιδερμίδας. Έμοιαζε τόσο ευάλωτος σχεδόν φτιαγμένος από πορσελάνη.
Θεά του φεγγαριού και μυστικών, βασίλισσα του μυστηρίου και των ονείρων, άκουσε την προσευχή του ταπεινού σου υπηρέτη.
Τα μυστικά σου αναπαύονται εν ειρήνη στην καρδιά μου και σαν μωρά τα κρατάω στοργικά στην αγκαλιά μου. Την ίδια αγκαλιά ζητάω να μας προσφέρεις για εμένα και την Ίβαε, αλλά και για όλα τα ξωτικά που κοιτάνε αυτή την ώρα προς τον ουρανό για να τιμήσουν το όνομα σου. Τα παιδιά και οι αρχαίοι βρίσκονται στα όνειρα τους κοντά σου και η πλάση των ξωτικών υποκλίνεται ευλαβικά στην ζεστασιά σου.
Θεέ του θανάτου και του πόνου, δεξί χέρι και σπαθί της μητέρας του Φεγγαριού. Σε εσένα προσεύχομαι για καταπραΰνεις τον πόνο του σώματος και των ψυχών και με την χάρη των Seldarine να γιατρέψεις όλες τις πληγές των ξωτικών στο όνομα σου Naralis Analor.
Γεννηθείτο το θέλημα σας. Afflatus Divine.
(λίγες ημέρες αργότερα)
Ο Γκαέλαθερ κοντοστάθηκε. Όλες του οι αισθήσεις μαγνητίστηκαν. Και είδε μέσα στο ημίφως μια συντροφιά 3 ατόμων. Ήξερε ότι έπρεπε να τους μιλήσει.
«Αυτή είναι η αποστολή μου Ίβαε. Πρέπει να τους μιλήσω»
«Μα τι λες μικρέ μου Γκάελ. Αυτοί είναι 2 Όρκς και μια άνθρωπος. Νομίζω ότι χρειάζεσαι ξεκούραση για να παραμείνεις συγκεντρωμένος στο δρόμο που χάραξαν οι Seldarine. Άσε που ήδη άρχισα να μυρίζω αυτή την απαίσια βρώμα που κουβαλάνε τούτα τα δύστυχα πλάσματα»
Ο Γκαέλαθερ προχώρησε προς στους 3 αγνώστους. Η Ίβαε παίρνοντας μια βαθειά ανάσα προχώρησε προς την αντίθετη μεριά του δρόμου και προς την άμαξα τους.
«Θα σε περιμένω στην άμαξα αδελφέ μου» Ήταν προβληματισμένη και ανησυχούσε για τον μικρό Γκάελ και σε τι μπελάδες θα μπορούσε να μπλέξει. Και κάτι μέσα της έλεγε ότι η ανησυχία της ήταν προφητική.
Comments
Υπέροχη η προσευχή!!!