Decisions we take - The trials of Angelika

Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος σαν ακολουθήσει τα συναισθήματα του; Πόσα μπορεί να θυσιάσει από την μέχρι τότε ζωή του; Και για πόσα από αυτά να μην μετανιώσει ποτέ;



Η Ivae της είχε δώσει την απάντηση του γρίφου της πόρτας. Αυτός είχε μόλις περάσει. Έπρεπε και αυτή να μπει, αυτή ήταν η αποστολή της. Ήταν όμως αυτός ο μοναδικός λόγος που ήθελε πια να περάσει εκείνη την πόρτα; Χωρίς δεύτερη σκέψη στράφηκε προς το μέρος της.
"What three letters make a man of a boy?"
Δεν είχε δώσει βαρύτητα στην απάντηση του γρίφου τότε, ήξερε πως αυτό ήταν το calling της. Ότι και να της επιφύλασσε ο θεός Tyr ήταν έτοιμη να το αντιμετωπίσει. Ήταν όμως έτοιμη να αντιμετωπίσει τον εαυτό της; Τα συναισθήματα που είχαν κατακλύσει την καρδιά της; Πρώτη φορά ένιωθε έτσι. Αυτός ήταν διαφορετικός αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο ίδιος με αυτήν. Αυτός θα την καταλάβαινε, θα σεβόταν την αγάπη και την αφοσίωση της στον θεό της. Έπρεπε να περάσει την πόρτα και να ακολουθήσει το πεπρωμένο της.


Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της ήξερε πως δεν μπορούσε να κάνει πια πίσω. Μπροστά της ένα παράξενο σκοτεινό δωμάτιο. Στις τέσσερις γωνίες του δωματίου χάσματα, σκοτεινά στόματα χωρίς τέλος, στο κέντρο ένα πάτωμα χωρισμένο σαν σκακιέρα, λέξεις χαραγμένες στο κάθε τετράγωνο. Γύρισε και κοίταξε προς την πόρτα όταν παρατήρησε πως λέξεις είχαν αρχίσει να σχηματίζονται πάνω στο ξύλο.

"How Time flies - and how things turn
A change of winds - a stroke of wings
A pain so grave - only Gods can touch
How Time flies - and how it hurts.
So I draw my memories - memories so sweet
And I trust my fate - in those dimlit words."

Αυτό λοιπόν έπρεπε να κάνει; Να ανατρέξει στις αναμνήσεις της για να βρει την λύση αυτού του δωματίου; Και αν έκανε κάποιο λάθος; Γύρισε και κοίταξε το παζλ στο πάτωμα, έκανε μια σύντομη προσευχή στον θεό Tyr και προχώρησε αργά προς τα εκεί. Ξάφνου ένιωσε τα άκρα της να μουδιάζουν και οι λέξεις αντήχησαν πεντακάθαρα μέσα στο μυαλό της. " The TRUTH of how PURE my FAITH is lays in DARKNESS". Δεν υπήρχε αμφιβολία. Περπάτησε και με σιγουριά πάτησε πάνω στις λέξεις, περνώντας απέναντι. Άλλη μια πόρτα την περίμενε εκεί...



Το δωμάτιο είχε μόνο μια πόρτα μπροστά της. Η καταπακτή από την οποία είχε μπει είχε κλείσει ερμητικά και η ίδια όσο και αν είχε προσπαθήσει να την ανοίξει, ήταν σχεδόν αδύνατον. Είχε παγιδευτεί εκεί μέσα. Δύο μέρες τώρα προσπαθούσε να βρει την λύση στον γρίφο της πόρτας. Χωρίς τροφή, χωρίς νερό, χωρίς ύπνο, με κάποιες πληγές ακόμα να αιμορραγούν, ταλάνιζε το μυαλό της για την απάντηση. Τα αδέρφια της από τον ναό ήταν όλα νεκρά. Αυτή είχε καταφέρει να γλυτώσει από εκείνη την τρομακτική παγίδα, οι ψυχές δεν είχαν καταφέρει να επηρεάσουν το δικό της μυαλό... Και τώρα μια πόρτα ήταν το μοναδικό της εμπόδιο απέναντι στην αποστολή του θεού της. Τι και αν είχε προσπαθήσει να την σπάσει; Ήταν σαν να προσπαθούσε να σπάσει τον ίδιο τον τοίχο. Χρειαζόταν την απάντηση αλλά η κούραση δεν την βοηθούσε. Δεν ήθελε όμως να κοιμηθεί, ήξερε πως αν κοιμόταν εκεί δεν θα ξυπνούσε ποτέ ξανά η ίδια... Ξαφνικά άκουσε ομιλίες. Δύο αντρικές φωνές και μια γυναικεία. Ο Tyr είχε ακούσει τις προσευχές της και είχε στείλει βοήθεια...

Ο άντρας της πρόσφερε νερό και εξέτασε τις πληγές της. Με κόπο του είχε εξηγήσει τι συνέβαινε με την μοναδική πόρτα του δωματίου και τον γρίφο που της είχε παρουσιαστεί.  Δεν είχε δει ποτέ ξανά άλλον σαν αυτόν. Ίδιο με αυτήν αλλά τόσο διαφορετικό. Αυτός την κοιτούσε και της χαμογελούσε. Της είπε πως η οικογένεια της ανησυχούσε για αυτήν και πως ο πατέρας της ήταν πολύ κοντά, έτοιμος να την πάρει πίσω στο σπίτι της στο Thunderstone.
"Δεν μπορώ να φύγω από εδώ, πρέπει να ολοκληρώσω την αποστολή που μου έδωσε ο θεός μου. Θα μείνω όσο χρειαστεί."
Ο άντρας της χάιδεψε το μάγουλο.
"Γλυκιά Angelika, ξέρω πως είναι να ακολουθείς τις οδηγίες των θεών. Ξέρω πόσο σημαντικό είναι να μην απογοητεύσεις τον θεό σου, όμως μερικά πράγματα είναι άνω των δυνάμεων μας. Ας φύγουμε από αυτό το μέρος του θανάτου τώρα, ας ακολουθήσουμε τον δρόμο της ζωής, αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα, μια μέρα για μας... "
Ο Gaelather άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της.
Η Angelika τον κοιτούσε μέσα στα μάτια. Ίσως είχε δίκιο. Ίσως αυτή η αποστολή δεν ήταν μια που μπορούσε να φέρει εις πέρας. Ίσως ο θεός της καταλάβαινε πως το μόνο που θα μπορούσε να καταφέρει αν έμενε εκεί άλλη μια μέρα είναι να πεθάνει, ή πολύ χειρότερα, να κοιμηθεί και να ξυπνήσει σαν μία ψυχή σαν όλες τις άλλες που είχαν παγιδευτεί σε αυτό το μέρος... Διστακτικά έπιασε το χέρι του και σηκώθηκε. Κοίταξε την πόρτα για μια στιγμή και μετά τον Gaelather που της χαμογελούσε. Και ένιωσε για πρώτη φορά την ζεστασιά στην καρδιά της μέσα από το χαμόγελο του και τα λαμπερά του μάτια. Του έσφιξε το χέρι, γύρισε την πλάτη της στην πόρτα των γρίφων και προχώρησε. Και τότε όλα σκοτείνιασαν...



Χρειάστηκε κάποια λεπτά για να προσαρμοστούν τα μάτια της στο σκοτάδι που την περιτριγύριζε. Ο Gaelather δεν ήταν μαζί της. Ούτε όμως και ο θεός της...
Τότε κατάλαβε τι είχε κάνει... Και η απόγνωση δεν άργησε να τρυπώσει στην καρδιά της...




Comments

Oliva said…
Ase exoume arrwsthsei me tin angelika... ;-) Meta to Enigma of Life pou kserw oti sou arese polu slefthka kai ena kommati ws "apantisi" tou gaelather. Vasika des to san mia lista, ta vradia vaze na akousw prwta to enigma kai meta auto: (an thes to kanw kai ksexwristh anartisi)

http://www.youtube.com/watch?v=0iqsA0evxoQ


House On A Hill lyrics
Songwriters: Khantatat, Roy; Youngblood, Thomas Blanton;

Featuring: Simone Simons

Call me a liar, a king or a fool
But sing me a song of prosperity
Higher and higher, the farther we fall
Hard to remember

I will surrender and I'll always wait
Wait as in all of eternity
Hard to remember and hard to forget
This shadow that hangs over me

Take me home to a house on a hill, in oblivion
And take away this shadow over me

Cry me a river, but once you run dry
Say there's a reason you do
Godless endeavors, smothered and broken
All that I wanted was you

Take me home to a house on a hill, in oblivion
Where souls never die all alone
You're longing for love, not for sympathy
So take away the shadow over me

Under the starlight you shine your solitude
Eyes on the ocean and far beyond west of the moon

Take me home to a house on a hill, in oblivion
Where souls never die all alone
You're longing for love, not for sympathy
Over the hills

Home, to your house on a hill, to oblivion
Where souls never die all alone
You're longing for love, not for sympathy
So take away the shadow over me
Athar Vulrax said…
Να σημειωθεί στα πρακτικά ότι ο Κουέριανορ έπεισε την Αντζέλικα να γυρίσει στον πατέρα της.
Δεν σβήστηκε ποτέ από τα πρακτικά, μην ανησυχείς. Απλά πρέπει να δείξουμε κάπως και τα συναισθήματα της Αντζέλικα.
Επίσης ο Κουέριανορ την έπεισε να πάνε μέχρι τον πατέρα της, ο οποίος ήταν έξω από την πόλη και περίμενε. Αυτό σημαίνει πως δεν θα έφευγε από την πόλη αλλά θα καλούσε τον πατέρα της μέσα να την βοηθήσει, που σημαίνει πως δεν θα εγκατέλειπε την αποστολή της.

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders