Aminat Neda, The Remorse and the Prayer

Είχαν περάσει δυο μέρες από τότε που άφησε πίσω της για πάντα εκείνη την καταραμένη πόλη. Εξακολουθούσε να προχωράει δίπλα στο ποτάμι, περιμένοντας να αντικρύσει την θάλασσα, όμως τα βήματα της είχαν χάσει την σιγουριά τους. O Pablo δεν είχε γυρίσει και τα βράδια δυσκολευόταν να κοιμηθεί. Τα όνειρα της την ταλάνιζαν, έβλεπε τον Pablo νεκρό και ξυπνούσε ιδρωμένη. Προσπαθούσε να επικαλεστεί την λογική της και να πείσει τον εαυτό της ότι όλα πήγαιναν καλά και πως ο Pablo ήταν ακόμα ζωντανός, πως ο φόβος έπαιζε παιχνίδια με το μυαλό της. Τι της συνέβαινε; Είχε βεβαιωθεί πως κανένας δεν την είχε ακολουθήσει όταν έτρεχε να γλυτώσει από τους φρουρούς, και όμως, ένιωθε σαν κάποιος να την ακολουθεί, σαν η ίδια η νύχτα να παρακολουθεί την κάθε της κίνηση... Κάθησε κάτω να ξεκουραστεί, άναψε μια φωτιά και γύρισε να κοιτάξει προς την μεριά που βρισκόταν η πόλη.
“Έχω πλέον ξεμακρύνει πολύ και κανείς δεν με ακολουθεί” είπε τις σκέψεις της δυνατά για να τις ακούσει, για να πειστεί και να μην νοιώθει πως την παρακολουθούν. “Ας κοιμηθώ καλύτερα...”



Βρισκόταν κρυμμένη σε μια από τις σκοτεινές γωνιές της πόλης ενώ παρακολουθούσε εκείνους τους άντρες να σέρνουν τον Pablo ξωπίσω τους, δεμένο και σε κακό χάλι, κατευθυνόμενοι προς εκείνο τον στύλο. Τον έδεσαν εκεί, στήθηκαν απέναντι του, και αφού τον χλεύασαν για κάμποσα λεπτά, είδε τα crossbows τους να τον σημαδεύουν. Γύρισε τα μάτια της από την άλλη στον ήχο της σκανδάλης...

Το δωμάτιο που βρισκόταν ήταν κρύο και σκοτεινό, θαρρείς και ήταν πολλά μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Μπορούσε να δει ένα διάδρομο με κάποιους πυρσούς αναμμένους, που θαρρείς πως το σκοτάδι είχε καταπιεί το φως από τις φλόγες τους. Και μετά την είδε. Όχι, δεν μπόρεσε να δει το πρόσωπο της, αλλά ένιωσε ένα ρίγος μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της. Καθόταν στην γωνία του δωματίου, δίπλα σε ένα γραφείο. Κάποιοι άντρες μπήκαν στο δωμάτιο και παρουσιάστηκαν μπροστά της.
“Που είναι;” είπε εκείνη ψυχρά.
“Δεν την προλάβαμε, μας ξέφυγε, όμως έχουμε τον άντρα που ήταν μαζί της.”
“Δεν με νοιάζει αυτός, βρείτε αυτήν την σκύλα που σκότωσε τον αδερφό μου” είπε αυτή δηλητηριώδη κοφτά. “Κανονίστε τον αυτόν.”
Οι άντρες έφυγαν από το δωμάτιο, μα η Neda είχε μείνει να κοιτάει αυτή τη γυναίκα. Αυτή την γυναίκα, που από τα λίγα που είχε καταλάβει, ήταν η αδερφή του νταβατζή της. Η γυναίκα άρχισε να προσεύχεται. Δεν καταλάβαινε πολλά από αυτά που έλεγε, όταν ξάφνου αυτή σήκωσε τα μάτια της και την κοίταξε. “Στο όνομα της Shar, θα σε κυνηγήσω και θα σε βρω, και όταν σε βρω θα πληρώσεις ακριβά για τον θάνατο του αδερφού μου...”



Τινάχτηκε για άλλη μια φορά από τον ύπνο της, κοιτάζοντας τρομαγμένη τριγύρω την ερημιά. Σηκώθηκε βιαστικά, μάζεψε τα πράγματα της και ξεκίνησε να φύγει. Και τότε άκουσε κάτι. Τρομαγμένη κοίταξε τριγύρω της να δει μήπως τελικά εκείνοι οι άντρες την είχαν βρει, μήπως δεν είχε φύγει τόσο μακριά από την πόλη όσο νόμιζε για να είναι ασφαλής. Όμως κανένας δεν ήταν τριγύρω. Προσπάθησε να συγκεντρώσει την προσοχή της σε αυτόν τον περίεργο θόρυβο, μέχρι που κατάλαβε πως ερχόταν μέσα από το σακίδιο της, και πιο συγκεκριμένα, μέσα από το βιβλίο της. Το άνοιξε προσεκτικά και γύρισε στην τελευταία σελίδα. Τρομαγμένη αντίκρυσε τα γραμμένα με αίμα γράμματα που σχηματίζονταν, ένα προς ένα, καθώς σχημάτιζαν την πρώτη πρόταση. Καθώς πέρασε το χέρι της πάνω από την σελίδα με το αίμα, οι ομίχλες την αγκάλιασαν...

Comments

sheeriyana said…
Και ξεκίνησε το πανηγύρι...χιχιχι...δεν τα γράφεις όλα...θα μας σφίξει αυτή η Shar...
Χρειάζομαι το ποίημα που μου έδωσε ο αδερφός σου, το όποιο και θα είναι η αρχή της επόμενης ανάρτησης μου, ο συνδετικός κρίκος του background και της μετάβασης στα Σταυροδρόμια.

Μην ανησυχείς και θα φροντίζω να μην παραβλέπω τίποτα, άσχετα αν ο Marsala μου λέει πως εκτίθομαι!!!

Όσο για την Shar, ναι θα μας σκίσει, αλλά τι σου είπε η μαμά σου μικρό ελφάκι;; Έχε πίστη!!!Χεχε!

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders