Gregory: For the glory of love. Part 1
Κεφάλαιο 1: Η πτώση.
…Ο νεαρός άνδρας συνέχιζε την πορεία. Μια πορεία ενός ιερού πολεμιστή είναι πάντα μοναχική. Το να ακολουθείς τα διδάγματα ενός θεού και χωρίς αμφισβήτηση σε οδηγεί είτε σε μεγάλη δόξα είτε σε μια τρέλα. Τα ρούχα του νεαρού ήταν σκονισμένα σαν ένα πέπλο από αράχνη. Το πρόσωπο του ήταν καλυμμένο με ένα κομμάτι δέρμα και μόνο τα μάτια και τα μαλλιά του μπορούσες να δεις. Βαθύ πράσινο και μαύρα σγουρά μαλλιά. Σίγουρα ήταν ένα ξένος σε αυτές τις περιοχές. Το Thay πάντα ήταν ο πόλος έλξης μεγάλων ηρώων είτε για να έλθουν σε σύγκρουση με το μαγοκρατούμενο καθεστώς είτε για να συμμαχήσουν στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν δύναμη…
… Ο Gregory ταξίδευε σε αυτή την στέπα ήδη για 6 μήνες. Προσπάθησε να αποφύγει τις πόλεις μιας και η εχθρότητα στους ξένους ήταν δεδομένη. Το ταξίδι στην φύση ήταν δύσκολο ιδιαίτερα αν αναλογιστείς το γεγονός ότι έπρεπε σύμφωνα με τα διδάγματα της εκκλησίας να φοράει την πελώρια μεταλλική του πανοπλία. «Είσαι ο φύλακας αυτού του κόσμου. Υπερασπίσου το δικαίωμα του κάθε πλάσματος για προστασία και ασφάλεια.» αυτά τα διδάγματα της θρησκείας του Helm του πέρασαν από το μυαλό. Στο ένα του χέρι κρατούσε μια ασπίδα με σύμβολο ένα μεταλλικό γάντι και στο άλλο χέρι ένα παράξενο δόρυ. Ήταν φτιαγμένο από ένα σπάνιο μέταλλο που το έκανε ελαφρύ. Με μια πιο προσεκτική ματιά μπορούσες να διακρίνεις τους μαγικούς ρούνους και σύμβολα που ήταν καλυμμένη η λαβή του όπλου. Τον είχε βοηθήσει πολύ στην αναζήτηση του και άλλες τόσες φορές τον είχε σώσει από τον κίνδυνο. Ήταν το δώρο του για την αφοσίωση του στον θεό Helm…
… Η ιερή αποστολή του ήταν φύλαξη μιας πύλης. Πύλες υπάρχουν πολλές μέσα σε πόλεις και χωριά αλλά υπάρχουν και πύλες οι οποίες οδηγούν έξω από αυτό τον κόσμο, σε μέρη μακρινά και αλλότρια. Σε όλη την επιφάνεια του Toril υπήρχαν πολλές πύλες αλλά δεν ήταν στην δικαιοδοσία του Gregory να τις βρει, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να βρει αυτή την πύλη, την πύλη που οδηγεί στην κόλαση και να την φυλάξει με όλη του ζωή και την ενέργεια. Ο Gregory συνέχισε την πορεία του προς τα ανατολικά. Πίσω του στον ορίζοντα υπήρχε ένα πελώριο βουνό το οποίο ξερνούσε φωτιά και καπνό. Εκεί πάνω είχε πληροφορηθεί ότι βρισκόταν η αυτοκρατορία του Thay. Ακόμα και από τόσο μακριά μπορούσες τις κραυγές των απελπισμένων καθώς τις κουβαλάει ο άνεμος. Ο Gregory δεν φοβόταν τους μάγους του Thay, ούτε τα πλάσματα που κατοικούσαν στην ερημιά τα οποία πολλές φορές ήταν παραμορφωμένα από την σκοτεινή μαγεία των κόκκινων μάγων όπως αποκαλούσαν τους μάγους του Thay αλλά την μοναξιά. Πολλές φορές είχε αναλογιστεί ότι έπρεπε να μείνει φύλακας σε αυτήν την πύλη για όσο καιρό το θεωρούσε σκόπιμο η εκκλησία. Ήταν μόλις 18 χρονών παρά το γεγονός ότι ήταν δυνατότερος από τους συνομήλικους τους το μυαλό του και οι επιθυμίες του ήταν ανάλογες της ηλικίας του. «Εδώ θα είναι πιο βαρετά ακόμα και από το Amn» είπε στον εαυτό του. Τα χρόνια που είχε ξοδέψει στο τόπο καταγωγής του δεν ήταν πολλά αλλά βαθιά μέσα του πίστευε πως ήταν καλύτερα από το να φυλάς μια πύλη στην μέση του πουθενά. Αυτό μπορούσε να τον οδηγήσει στον μακρύ θάνατο της πλήξης…
… Ο Gregory κοντοστάθηκε και κοίταξε αυτό που θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος πύλη μέσα στην ερημιά. Μια πέτρινη αψίδα από λαξεμένη πέτρα χωρίς κανένα σημάδι από την βροχή ή τον αέρα, χωρίς ίχνος σκόνης πάνω στην λεία επιφάνεια της. Το μαγικό του δόρυ άρχισε να πάλλεται. Ήξερε ότι είχε φτάσει στην προορισμό του. Κοίταξε την περιοχή, ερημιά παντού και ούτε ένα ίχνος ζωής. Έψαξε τα πράγματα του και αναρωτήθηκε πως θα μπορούσε να επιβιώσει σε αυτό το μέρος χωρίς τροφή και νερό. Με μια κίνηση κάρφωσε το δόρυ στο σκληρό έδαφος και ξάπλωσε στο χώμα. Οι πρώτες μέρες κύλησαν ήρεμα και προς μεγάλη του έκπληξη κατάλαβε ότι δεν διψούσε, δεν πεινούσε και δεν ένοιωθε ποτέ κουρασμένος. Η χάρη του θεού Helm κυλούσε μέσα του δίνοντας του την ζωή που χρειαζόταν για να φυλά αυτή την πύλη προς την αμαρτία. Οι πρώτες μέρες έδωσαν την θέση τους σε αρκετές εβδομάδες και ο Gregory άρχισε να νοιώθει ανήσυχος. Δεν καταλάβαινε αν έφταιγε η μοναξιά ή η γενικότερη του κατάσταση και τότε οι σκοτεινές σκέψεις άρχισαν να εισβάλλουν στο μυαλό του. Προσευχήθηκε δυνατά για να τις διώξει αλλά αυτές έρχονταν συνέχεια. «Γιατί να βρίσκομαι σε αυτό το μέρος; Μα είμαι μόνο 18 χρονών. Μήπως η εκκλησία με έστειλε σε αυτό το μέρος γιατί είμαι ένα ανεπιθύμητος;» σκεφτόταν συχνά.
…Η μοναξιά οδηγεί στην τρέλα και ο Gregory δεν ήταν σε θέση να χάσει τα λογικά του για κανέναν. Σηκώθηκε και έφυγε από την πύλη. Το ήξερε ότι κανένας δεν θα τον θεωρούσε πλέον ιππότη και όλοι θα τον περιφρονούσαν. Δεν θα μπορούσε ποτέ να επιστρέψει στο σπίτι του αλλά ήξερε ότι θα ζούσε την ζωή του όπως ήθελε. Ξεκίνησε να απομακρύνεται από την πύλη αφήνοντας πίσω το μαγικό δόρυ. Δεν το ήθελε, δεν του άξιζε να κουβαλάει ένα δόρυ γεμάτο από την χάρη του Helm. Σαν σκλάβος που βρίσκει την ελευθερία του άρχισε να τρέχει. Σαν μικρό παιδί που παίζει. Ανήμερος για το τι συνέβαινε μέσα από την πύλη εμφανίστηκε μια σιλουέτα. Τον κοιτούσε και θα μπορούσες να πεις ότι χαμογελούσε… Η μάχη για την σωτηρία των ψυχών αυτού του κόσμου είχε μόλις ξεκινήσει.
…Ο νεαρός άνδρας συνέχιζε την πορεία. Μια πορεία ενός ιερού πολεμιστή είναι πάντα μοναχική. Το να ακολουθείς τα διδάγματα ενός θεού και χωρίς αμφισβήτηση σε οδηγεί είτε σε μεγάλη δόξα είτε σε μια τρέλα. Τα ρούχα του νεαρού ήταν σκονισμένα σαν ένα πέπλο από αράχνη. Το πρόσωπο του ήταν καλυμμένο με ένα κομμάτι δέρμα και μόνο τα μάτια και τα μαλλιά του μπορούσες να δεις. Βαθύ πράσινο και μαύρα σγουρά μαλλιά. Σίγουρα ήταν ένα ξένος σε αυτές τις περιοχές. Το Thay πάντα ήταν ο πόλος έλξης μεγάλων ηρώων είτε για να έλθουν σε σύγκρουση με το μαγοκρατούμενο καθεστώς είτε για να συμμαχήσουν στην προσπάθεια τους να αποκτήσουν δύναμη…
… Ο Gregory ταξίδευε σε αυτή την στέπα ήδη για 6 μήνες. Προσπάθησε να αποφύγει τις πόλεις μιας και η εχθρότητα στους ξένους ήταν δεδομένη. Το ταξίδι στην φύση ήταν δύσκολο ιδιαίτερα αν αναλογιστείς το γεγονός ότι έπρεπε σύμφωνα με τα διδάγματα της εκκλησίας να φοράει την πελώρια μεταλλική του πανοπλία. «Είσαι ο φύλακας αυτού του κόσμου. Υπερασπίσου το δικαίωμα του κάθε πλάσματος για προστασία και ασφάλεια.» αυτά τα διδάγματα της θρησκείας του Helm του πέρασαν από το μυαλό. Στο ένα του χέρι κρατούσε μια ασπίδα με σύμβολο ένα μεταλλικό γάντι και στο άλλο χέρι ένα παράξενο δόρυ. Ήταν φτιαγμένο από ένα σπάνιο μέταλλο που το έκανε ελαφρύ. Με μια πιο προσεκτική ματιά μπορούσες να διακρίνεις τους μαγικούς ρούνους και σύμβολα που ήταν καλυμμένη η λαβή του όπλου. Τον είχε βοηθήσει πολύ στην αναζήτηση του και άλλες τόσες φορές τον είχε σώσει από τον κίνδυνο. Ήταν το δώρο του για την αφοσίωση του στον θεό Helm…
… Η ιερή αποστολή του ήταν φύλαξη μιας πύλης. Πύλες υπάρχουν πολλές μέσα σε πόλεις και χωριά αλλά υπάρχουν και πύλες οι οποίες οδηγούν έξω από αυτό τον κόσμο, σε μέρη μακρινά και αλλότρια. Σε όλη την επιφάνεια του Toril υπήρχαν πολλές πύλες αλλά δεν ήταν στην δικαιοδοσία του Gregory να τις βρει, το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να βρει αυτή την πύλη, την πύλη που οδηγεί στην κόλαση και να την φυλάξει με όλη του ζωή και την ενέργεια. Ο Gregory συνέχισε την πορεία του προς τα ανατολικά. Πίσω του στον ορίζοντα υπήρχε ένα πελώριο βουνό το οποίο ξερνούσε φωτιά και καπνό. Εκεί πάνω είχε πληροφορηθεί ότι βρισκόταν η αυτοκρατορία του Thay. Ακόμα και από τόσο μακριά μπορούσες τις κραυγές των απελπισμένων καθώς τις κουβαλάει ο άνεμος. Ο Gregory δεν φοβόταν τους μάγους του Thay, ούτε τα πλάσματα που κατοικούσαν στην ερημιά τα οποία πολλές φορές ήταν παραμορφωμένα από την σκοτεινή μαγεία των κόκκινων μάγων όπως αποκαλούσαν τους μάγους του Thay αλλά την μοναξιά. Πολλές φορές είχε αναλογιστεί ότι έπρεπε να μείνει φύλακας σε αυτήν την πύλη για όσο καιρό το θεωρούσε σκόπιμο η εκκλησία. Ήταν μόλις 18 χρονών παρά το γεγονός ότι ήταν δυνατότερος από τους συνομήλικους τους το μυαλό του και οι επιθυμίες του ήταν ανάλογες της ηλικίας του. «Εδώ θα είναι πιο βαρετά ακόμα και από το Amn» είπε στον εαυτό του. Τα χρόνια που είχε ξοδέψει στο τόπο καταγωγής του δεν ήταν πολλά αλλά βαθιά μέσα του πίστευε πως ήταν καλύτερα από το να φυλάς μια πύλη στην μέση του πουθενά. Αυτό μπορούσε να τον οδηγήσει στον μακρύ θάνατο της πλήξης…
… Ο Gregory κοντοστάθηκε και κοίταξε αυτό που θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος πύλη μέσα στην ερημιά. Μια πέτρινη αψίδα από λαξεμένη πέτρα χωρίς κανένα σημάδι από την βροχή ή τον αέρα, χωρίς ίχνος σκόνης πάνω στην λεία επιφάνεια της. Το μαγικό του δόρυ άρχισε να πάλλεται. Ήξερε ότι είχε φτάσει στην προορισμό του. Κοίταξε την περιοχή, ερημιά παντού και ούτε ένα ίχνος ζωής. Έψαξε τα πράγματα του και αναρωτήθηκε πως θα μπορούσε να επιβιώσει σε αυτό το μέρος χωρίς τροφή και νερό. Με μια κίνηση κάρφωσε το δόρυ στο σκληρό έδαφος και ξάπλωσε στο χώμα. Οι πρώτες μέρες κύλησαν ήρεμα και προς μεγάλη του έκπληξη κατάλαβε ότι δεν διψούσε, δεν πεινούσε και δεν ένοιωθε ποτέ κουρασμένος. Η χάρη του θεού Helm κυλούσε μέσα του δίνοντας του την ζωή που χρειαζόταν για να φυλά αυτή την πύλη προς την αμαρτία. Οι πρώτες μέρες έδωσαν την θέση τους σε αρκετές εβδομάδες και ο Gregory άρχισε να νοιώθει ανήσυχος. Δεν καταλάβαινε αν έφταιγε η μοναξιά ή η γενικότερη του κατάσταση και τότε οι σκοτεινές σκέψεις άρχισαν να εισβάλλουν στο μυαλό του. Προσευχήθηκε δυνατά για να τις διώξει αλλά αυτές έρχονταν συνέχεια. «Γιατί να βρίσκομαι σε αυτό το μέρος; Μα είμαι μόνο 18 χρονών. Μήπως η εκκλησία με έστειλε σε αυτό το μέρος γιατί είμαι ένα ανεπιθύμητος;» σκεφτόταν συχνά.
…Η μοναξιά οδηγεί στην τρέλα και ο Gregory δεν ήταν σε θέση να χάσει τα λογικά του για κανέναν. Σηκώθηκε και έφυγε από την πύλη. Το ήξερε ότι κανένας δεν θα τον θεωρούσε πλέον ιππότη και όλοι θα τον περιφρονούσαν. Δεν θα μπορούσε ποτέ να επιστρέψει στο σπίτι του αλλά ήξερε ότι θα ζούσε την ζωή του όπως ήθελε. Ξεκίνησε να απομακρύνεται από την πύλη αφήνοντας πίσω το μαγικό δόρυ. Δεν το ήθελε, δεν του άξιζε να κουβαλάει ένα δόρυ γεμάτο από την χάρη του Helm. Σαν σκλάβος που βρίσκει την ελευθερία του άρχισε να τρέχει. Σαν μικρό παιδί που παίζει. Ανήμερος για το τι συνέβαινε μέσα από την πύλη εμφανίστηκε μια σιλουέτα. Τον κοιτούσε και θα μπορούσες να πεις ότι χαμογελούσε… Η μάχη για την σωτηρία των ψυχών αυτού του κόσμου είχε μόλις ξεκινήσει.
Comments