Αναβάπτιση

 ...Γλυκοχαράζει...Οι μεθυστικές ακτίνες της αυγής χαϊδεύουν απαλά το πελιδνό του μάγουλο. Χρυσοπράσινες μέσα από το πρίσμα της Σμαραγδένιας Πύλης, τον άγγιζαν με θέρμη όμοια με το λευκό χέρι έφηβης παρθένας... αγνά... αθώα... αμόλυντα... Στα ρουθούνια του έφτασε η μυρωδιά της φύσης που τον περιέβαλλε, γιασεμί και φρέσκια χλόη.

   Κι όμως δεν θα έπρεπε να αισθάνεται τίποτα από όλα αυτά! Το τελευταίο πράγμα που θυμάται από τον εαυτό του, είναι να τον πλησιάζει αυτή... Η πανέμορφη μάγισσα, με την αύρα του θανάτου να την περικλείει. Θυμάται ότι την κυνηγούσε σε τρείς περιοχές του Βόρειου Βασίλειου, σίγουρος ότι το σατανικό κεφάλι της θα είναι ο καρπός του μόχθου του, άλλο ένα τρόπαιο προς επίδειξη, άλλο ένα έπος να τραγουδάει στα χάνια και τα πανδοχεία. Πάραυτα είχε αποτύχει! Είχε δεχτει το ύπουλο φιλί της. Θυμάται ότι είχε γεύση από ροδόνερο και αναρωτήθηκε αν αυτή είναι η γεύση του απόλυτου Θανάτου!

 Δεν θα έπρεπε να αισθάνεται τίποτα από όλα αυτά! Με πείσμα και φόβο κρατούσε τα μάτια του κλειστά! " Αυτό ήταν Athar, φουκαρά βάρδε " συλλογίστηκε " περάσαμε την μεγάλη θάλασσα...έτσι άδοξα τελείωσε το έπος σου... άραγε θα σε θυμάται κανείς να τραγουδάει τα τραγούδια σου; Ίσως να γράψει κι ένα τραγούδι για εσένα, τον Athar Vulrax, τον Βάρβαρο τροβαδούρο, τον πολεμιστή με την καρδιά του ποιητή. "

 Και τότε σκέφτηκε οτι, αν αυτή είναι η αντίπερα όχθη που όλοι τραγούδησαν μα κανείς δεν γύρισε να περιγράψει, αξίζει τον κόπο να ρίξει μια ματιά. Ανασηκώθηκε και αργά, λες και κάθε κίνηση του, κάθε σπασμός του κορμιού του θα σηματοδοτούσε ένα κοσμοιστορικό γεγονός, άνοιξε τα μάτια του. Το πράσινο φως γύρω του αρχικά τον τύφλωσε. Καθώς εξοικειωνόταν με το περιβάλλον είδε γύρω του πολλές γνώριμες, μα και καινούργιες φυσιογνωμίες.  Όλοι οι Gatekeepers ήταν εκεί : 

MLE,Oliva & Olivia,Andromeda,Jade,Alexander,Πορφυρός,Margo,Isabella

  Τους καλημέρισε και, με μια φυσικότητα σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα στη ζωή του, έσιαξε τα σπαθιά στην πλάτη του, έπιασε το λαούτο του και άρχισε να τραγουδάει το έπος των Wiedżmin στους φίλους του. Η τελευταία του σκέψη ήταν ότι πρέπει να σταματήσει επιτέλους να πίνει ότι τον κερνάνε στο πανδοχείο του "Χαρούμενου Κάπρου " !!!

Comments

Oliva said…
Νομίζω ότι μέχρι τώρα και για πολύ καιρό θα κατέχεις το βραβείο του καλύτερου χαιρετισμού σε αυτό το blog. Κατπληκτικό intro και φαινεται ότι θα εξελιχθεί σε μια πολλή καλή ιστορία αν θες να την συνεχίσεις... Νομιζω ότι οι περισσότεροι από εμάς θα ήθελαν να μάθουν λεπτομέρειες για το ήρωα, Athar..που μεγάλωσε, τι έκανε όλα αυτά τα χρόνια μέχρι την στιγμή που φτάνει στον σμαραγδένιο κόσμο. Πάντως κάπως έτσι οι περισσότεροι ήρωες μπαίνουν στον Emerald World. Αν με αφήσεις θα ήθελα να μπει ο Athat στην 4th edition of E.W. Χρόνια σου πολλά και πάλι.

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders