MLE

Έπειτα από συζήτηση με την Andromeda αποφάσισα να μεταφράσω κάποιες από τις θεωρίες που έβγαλα κάποια χρόνια πρίν (δε λέμε πόσα δε μας συμφέρει) για το παιχνίδι για δύο λόγους: πρώτον για να μη μου τα χώσετε κάποια στιγμή ότι δε γράφω τίποτα (τα background μου για όσους τα θυμούνται δε χωράνε σε ένα blog οπότε οι θεωρίες μου φαίνεται είναι το μόνο που μπορούσα να ανεβάσω) και δεύτερον γιατί με τα χρόνια έχουμε κάνει τόσο μπλα μπλα σε custom rules (πολλές φορές χρόνια μπροστά από την TSR) που είναι κρίμα να τα παραβλέψουμε. Ιδού λοιπόν ένα κομμάτι από ένα αρχείο ονόματι «Δουλεύοντας με τα campaign» (εμπνευσμένο από τα σχόλια Margo, Oliva περί δημοκρατίας στο παιχνίδι). Σημειώστε ότι κάποια κομμάτια με ... τα πήδηξα (ο πηδηχτούλης!) γιατί και η μετάφραση είναι ζόρικη (και thn βαριέμαι) αλλά και είναι πιο σχετικά με τον δικό μου κόσμο (ονόματα δε λέμε, δε κάνει).

Δουλεύοντας με τα campaign
....
ιε) "campaign" = "DM's truth". Αυτό σημαίνει ότι το
campaign ανήκει στον DM (χεχε!), είναι ο αντικειμενικός κανόνας, η κοινή λογική, με την απεριόριστη δύναμη πάνω σε οποιονδήποτε χαρακτήρα (PC or NPC), κόσμο,
αντικείμενο, νόμο. (εάν πει "το χέρι σου τρέχει αίμα" δεν μπορεί κανείς να πει "αυτό δε γίνεται" ούτε "τώρα μαλακίες του DM" αλλά "αμάν, βοήθεια, ζαλίζομαι!")

ιστ) οι παίκτες συμμετέχουν για την Κάθαρση. Με άλλα λόγια, δέχονται να υποθέσουν ότι πιστεύουν πως το campaing (για να μη ξεχνιόμαστε: η αλήθεια του DM!!!) ΜΑΖΙ με τη δική τους ερμηνειά, θα τους οδηγήσει εκεί. Συνεπώς, δεν "παίζουν", "περνάνε καλά", "γουστάρουν" κλπ παρά μόνο αν γνωρίζουν/έχουν συμφωνήσει με τον DM ότι αυτό θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι του campaign.

- η αλήθεια του DM (ή αλλιώς το campaign) αποκαλύπτεται/ανακαλύπτεται/δημιουργείται σε ένα προκαθορισμένο αριθμό sessions (συνήθως 5-10) κατά τη διάρκεια των οποίων ο σκοπός του DM είναι πρωτίστως να ετοιμάσει το δρόμο για την αλήθεια του και δευτερευόντως (αν δεν είναι πολύ δύσκολο) να επιτρέψει/βοηθήσει τους παίκτες να οδηγήσουν τους χαρακτήρες τους στην (απρόσμενη) Κάθαρση.

- ο σκοπός των παικτών αντίστοιχα είναι να ετοιμάσουν τους χαρακτήρες τους ώστε να λάβουν την Κάθαρση. Συνεπώς, όσο καλύτερος ο παίκτης τόσο περισσότερο θα αισθανθεί την Κάθαρση του χαρακτήρα του ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από την αλήθεια του DM (δηλαδή το campaign)
...
Γενικά, συμμετοχή σε ένα τέτοιο παιχνίδι σημαίνει τη συμμετοχή ενός παίκτη στην Κάθαρση ενός χαρακτήρα του και μέσω αυτής, στην Κάθαρση του ίδου του παίκτη επίσης. Λαβαίνοντας αυτό υπόψιν, υπάρχει ένας αντικειμενικός ορισμός του ποιος είναι καλός παίκτης (αυτός που εργάζεται ενεργά προς την Κάθαρση του χαρακτήρα του), ποια είναι καλή ομάδα (μια που εργάζεται ενεργά στο να διευκολύνει τα μέλη της να οδηγούνται στην Κάθαρση του κάθε χαρακτήρα), τί είναι ένα καλό campaign (αυτό στο οποίο όλοι οι παίκτες-χαρακτήρες PCs οδηγήθηκαν στην Κάθαρση) αλλά δεν μπορεί να υπάρξει ένας αντικειμενικός ορισμός για το ποιός είναι καλός DM. Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι μια ιδέα για το ποιος είναι κατάλληλος DM (ένας που συνέπεσε να συνταιριάξει τις καταστάσεις του να ορίσει ένα campaign -δηλαδή μια αλήθεια- της οποίας ο σκοπός της Κάθαρσης επιτεύχθηκε για τους περισσότερον δυνατόν PCs).
...
Σημείωση: το αντάλλαγμα των παικτών για την συμμετοχή τους στην αλήθεια του DM είναι ότι ο DM κάνει τους χαρακτήρες τους κεντρικούς ήρωες του κόσμου του δηλαδή τον βασικό μέσο πραγμάτωσης της αλήθειας του.
...

Στο σημείο αυτό βαρέθηκα την μετάφραση από τα αγγλικά Andromeda μου. Την άλλη φορά τα Start Session, Middle Session(s) και End Session όπου ξεκαθαρίζω και τι στον άνεμο είναι αυτή η Κάθαρση!

Comments

... said…
Ωραίο, μπράβο! Μ'άρεσε ιδιαίτερα το ότι το κυρίως κείμενο είναι με μικρά και πλάγια γράμματα ενώ οι σημειώσεις προς τα τζουτζούκια είναι με κανονικά. Εύγε! Ελπίζω και οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν τα χνάρια σου. Και πάλι συγχαρητήρια. Μα τί παίδαρος είσαι εσύ? Δηλαδή...μπράβο, τί αλλο να πώ δεν ξέρω. Μπράβο και πάλι μπράβο.
... said…
Επιτρέψτε μου να συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα. Απλά και μόνο μπράβο κι από 'μένα.

FORZA ΜΠΑΟΚ!
Oliva said…
Θα μας βγάλετε και τα μάτια καθώς το διαβάζουμε αλλά και την ψυχή για να χωνέψουμε αυτά που γράφεις!!! Αντε καλή αρχη φίλε μου και περιμένω και τα άλλα!
Margo said…
Πάρα πολύ ωραίο MLE. Φυσικά εμείς που έχουμε παίξει στα campaign σου γνωρίζουμε καλά την κάθαρση= καθαρίζω τον χαρακτήρα και καθαρίζω τον παίκτη ή σε παραλλαγή καθαρίζω τον χαρακτήρα με καθαρίζει ο παίκτης ή θέλω να καθαρίσω τον χαρακτήρα αλλά αυτός καθαρίζει τον κόσμο ή κοινώς ας έρθει κάποιος επί τέλους να καθαρίσει (*λοξή ματιά στον γνωστό ήρωα Κ.Π.). Α και για να μην ξεχνιόμαστε.. Μα τί παίδαρος είσαι εσύ? (copy paste απο τα ανωτέρω σχόλια.. μην κουραζόμαστε κιόλα).
Athar Vulrax said…
Και μετά ο MLE επιτέθηκε στην Πολωνία ενώ ήδη λειτουργούσαν τα πρώτα στρατόπεδα συγκεντρώσεως για Εβραίους, Κομμουνιστές, Μελανούς και Ομοφυλόφιλους. Με την Ελλάδα αποφάσισε να μην ασχοληθεί και έστειλε τους Ιταλούς οι οποίοι, τσουπ, τον ήπιανε στην Αλβανία. Μετά αποφάσισε να μπεί ο ίδιος ο MLE αλλά, τσουπ, έφαγε κι αυτός την παπάρα του στον Γοργοπόταμο, την Αλαμάνα και το Mount Belles(Κιλκίς). Ε και μετά δήλωσε ότι δεν υπάρχουν ήρωες, αλλά άνθρωποι που πολεμάνε σαν Έλληνες, και απεχώρησε γενικότερα...
Κοινώς... τέτοιο σύστημα παιχνιδιού στην Ελλάδα είναι καταδικασμένο να ... μην υπάρξει καν, ώστε να καταδικαστεί!!!
Oliva said…
Μην βαράτε τον DM! Είναι δύσκολο το σύστημα του MLE και πολλές φορές οδηγεί σε απόγνωση αλλά τις περισσότερες φορές οδηγεί σε κατπληκτικές ιστορίες και απευθύνεται σε hard core ομάδες. Επίσης είναι καλό να το δούμε ως beta testing γιατί όντως όλο το θέμα είναι ένα διαρκές πείραμα. Τα παραπάνω τουλάχιστον στα campaign που έχω πάρει μέρος είναι σαν ενας τυφλοσούρτης και δεν λάβανε χωρα στην κυριολεξία. Το σύστημα δημιουργίας χαρακτήρα είναι πιο πολύπλοκο από αυτό. Ας μην το καταδικάζουμε με την πρώτη ματιά γιατί από αυτό το σύστημα ξεκίνησαν μεγάλοι ήρωες και campaign ¨οπως ο E.W, Baphomet, Dark Sun, Oliva, Margo, Jade, Enthea, Azrael μικρός και ο μεγάλος, Myriel, Morgaine, Black, Neithan, Arturius και άλλοι πολλοί.
... said…
Τα σχόλια των συν-τζουτζουκιών Margo και M.L.E. είναι πραγματικά περίφημα και αξίζουν ιδιαίτερης μνείας την οποία θα λάβουν σε άλλο post.

Όσο δε για τα σχόλία των Athar και Oliva επιτρέψτε μου να εκφράσω τα παρακάτω:

Καταρχάς δεν πρόκειται για σύστημα παιχνιδιού και συνεπώς δεν χρειάζεται να τα χαρακτηρίσουμε ως beta version. Πρόκειται για θεωρίες τις οποίες είχα φτιάξει κάποια στιγμή σχετικά με το τί εστί campaign και ποια τα χαρακηριστικά ενός πετυχημένου campaign. Πρόκειται για θεωρίες γιατί στηρίζονται σε σειρά αξιωμάτων (πχ ότι γνωρίζουμε τις πρακτικές διαστάσεις των λειτουργιών που περιγράφονται) από τα οποία μπορούμε να τα εκμαιεύσουμε με λογικό και συστηματικο τρόπο (ε, ρε τι κάνει ο Αριστοτέλης στον άνθρωπο!).

Μάλιστα οι θεωρίες αυτές έχουν ήδη εφαρμοστεί μέσω των διαφόρων τίτλων εταιριών όπως η TSR και τολμώ να πώ (με κίνδυνο να φανώ ελαφρώς αλλαζών) ότι δεν υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες προς το παρών. Για τους δύσπιστούς, απλώς αντικαταστείστε (α) τήν προσυμφωνημένη αυθεντιά του DM με την αυθεντία των κανόνων που κυκλοφορούν και την διαχειριστική ευχέρεια που δίνεται στον DM για να τους εφαρμόζει και (β) την αλήθεια του DM με τα campaign settings και stories που κυκλοφορούν. Θα διαπιστώσετε ότι δεν αλλάζει τίποτα.

Για να πουλήσω και λιγη μούρη πρωτίστως στις εκπαιδευμένες εις την νομικήν επιστήμην, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι οι προεκφραζόμενες ιδέες είναι σε πλήρη συμφωνία με το νομικό/δικανικό πνεύμα το οποίο εκ φύσεως απαιτεί (α) την αντικειμενοποίηση των περιπτώσεων και (β) την μοναρχική αντίληψη της αντικειμενικής αυθεντίας (ε, ρε τι κάνει ο Γιανναράς στον άνθρωπο!)

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η μόνη 'μεταφυσικότητα' στην έκφραση του κειμένου εκρέει από την λέξη 'Κάθαρση' την οποία θα ξεδιαλύνω σε επόμενη ανάρτηση. Προς το παρών σας προτείνω να ρίξετε μια ματιά στο σχόλιο της Margo εάν θέλετε να λάβετε μια πρώτη ιδέα.

Ευχαριστώ.

Μετα τιμής
Ο τζουτζούκης
M.L.E.
sheeriyana said…
Τα αντιγράφεις από κάπου? εντυπωσιάστηκα!Μράβο ΜLE είσαι ο πιο όμορφος από όλους(εκτός από τον άντρα μου,καταλαβαίνεις,κρεβατομουρμούρα κ.τ.λ)χα!χα!
Οφείλω να ομολογήσω ότι την πρώτη φορά που έπαιξα με τον MLE ήθελα να τον πνίξω στην κυριολεξία,μιας που δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια ανάπτυξης του χαρακτήρα μου όπως τον ήθελα.Αργότερα κατάλαβα ότι για να παίζεις σε ένα τέτοιο σύστημα κανόνων (που έχει γράψει ο υπέρτατος DM MLE)πρέπει να έχεις νεύρα από ατσάλι και μια δόση μαζοχισμού,ειδάλλως δεν καταφέρνεις να φτάσεις ποτέ στο επιθυμητό αποτέλεσμα, που είναι ΦΥΣΙΚΑ να περνάς καλά παίζοντας! Όπως και να έχει όμως, όταν φτάνεις στο τέλος του κάθε campaign καταλαβαίνεις πως (ΙΣΩΣ) τελικά να άξιζε η ταλαιπωρία, μιας που όντως πολλοί ήρωες έχουν αναδυθεί από αυτό το σύστημα...

ΥΓ1: Το ουσιαστικό πρόβλημα δεν είναι το σύστημα, είναι η τάση του αγαπητού DM να κοιμάται στα μισά του session.
ΥΓ2: Την επόμενη φορά που θα έρθεις MLE,κανόνισε να συμπεριλάβεις και την Black στο πρόγραμμα! Άντε γιατί ααααα!!! :PPP
Athar Vulrax said…
Λοιπόν, άμα νομίζεις ότι θα ψαρώσω με τα νομικά του ζητήματος, τοτε,ΧΑ!,είσαι γελασμένος!!! Τόσα χρόνια ταμπουρομένος στα χαρακώματα του αγώνα ένα έχω να δηλώσω Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ DM ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΤΗ - ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ (του παίχτη στην προκείμενη περίπτωση) Τώρα θα μου πεις, κι ο DM παίχτης είναι, αλλά τί παιχτης; Με σαφέστατο ταξικό διαχωρισμό. Δεν νιώθει τον πόνο του αγωνιστή, όταν τον τσαλαπατούν τα γρανάζια της TSR , απεναντίας, ο DM καρπώνεται την υπεραξία του φτωχού αγωνιστή, του πετάει και μερικά ψωρο-XPs, και τον έχει ανασφάλιστο να σφάζει αβερτα κουβερτα Ορκ Τρολ και ο,τι άλλο συμπαθές πλάσμα της κατώτερης τάξης υπάρχει(το οποίο να προσθέσω εσκεμμένα λουμπενοποίησε η Fantezi λογοτεχνία για να φέρει ρήξη στα στρώμματα της εργατιάς)
Έτσι απευθείας ο DM ανήκει σε μιά νομενκλατούρα που της αξίζει κρεμμάλα και κονσερβοκούτι... Βέβαια δυστυχώς επιβιώνει με γνωστές τακτικές της άρχουσας τάξης, όπως κάποια ρουσφετάκια προς τους παίχτες, κανα μαγικο σπαθί, κανα χρυσό κολιέ...και ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΝΑΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ DM. OXI ΚΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΕΜΠΡΟΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ DWARFS ELFS KAI HUMANS ME BASTARD SWORDS ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ...
...στο κόκκινο λάβαρο πάντα πιστοί και άλλα τέτοια!

Ο.Ε.Β. (Οργάνωση Επαναστατημένων Βάρδων)

Υ.Γ. Επιστροφή στα βασικά Θάνατος στους DM
Υ.Γ.2. ... δεν θα με διώξετε τώρα από το βλογκ έτσι;;; εγώ σας αγαπάω κατα βάθος κύριοι και κυρίες Μάστερς ... αμα δεν υπήρχατε κι εσείς τότε ποιούς θα βρίζαμε;;;
Jade said…
Όπως και στα campaigns σου MLE μου, έτσι κι εδώ δε μας τα λες όλα. Βασίζεσαι όμως στο ότι σε όλους αρέσει η μαιευτική και μας έχεις βάλει να συζητούμε για τις μεθόδους σου, παρακολουθώντας μας από απόσταση και επεμβαίνοντας ελάχιστες φορές, ίσα για να ξανανάψεις τη σπίθα. Όπως ακριβώς και στα campaigns σου (δις). Σε βρίσκω καταπληκτικό, αν και λιγότερο μυστηριώδη απ'ότι φαντάζεσαι.

Σ'έχουμε καταλάβει ρε!! Γι'αυτό και όσα λες περί αξιωμάτων και αλανθάστου του DM, τ'ακούω βερεσέ. Στην τελική αν θέλω να διαβάσω κάτι περί πεφωτισμένης δεσποτείας, θα το ρίξω στον αγιατολλάχ χομεινί που είναι και πιο original. Το original στη δικιά σου περίπτωση, κι εκεί είναι που μας ρίχνεις τρελά άτιμε, είναι ότι περισσότερο απ'το να φτιάχνεις κανόνες, τρελαίνεσαι όταν οι παίκτες σου, με ευφάνταστο τρόπο, τους ξεχειλώνουν και σε υποχρεώνουν να τους προσαρμόσεις και να επινοήσεις κι άλλους.

Για να το πω κι αλλιώς, σε αντίθεση με όσα λες, η σχεση DM - παίκτη σου έιναι εξίσου σημαντική μ'εκείνη μεταξύ των παικτών. Κατέβα λοιπόν απ'το θρόνο κι έλα να παίξουμε, γιατί στην περίπτωση σου "ο βασιλιάς είναι γυμνός" εδώ και καιρό και μόνο ό ίδιος δε το χει καταλάβει : )

Αχ! Τα 'πα και καθάρθηκα!

Υ.Γ (Που κάνουμε αίτηση για να γραφτούμε στην Ο.Ε.Β;;;;)
Athar Vulrax said…
Ο Ο.Ε.Β. δέχεται μόνο βαρδους, τροβαδούρους, και λοιπά ψυχαγωγικά επαγγέλματα, αν και ήδη κινούντε τα νήματα να δημιουργηθούν μέτωπα και σε άλλες ειδικότητες. Ήδη έχουν ακολουθήσει το παράδειγμά μας οι Thieves(πρώτοι πρώτοι με το Guild τους) οι Rangers(με το R.G.W. Ranged Guerilla Warfare) οι Νεκρόμαγοι (με το Z.3xF.M. Zombie Forces Fighting For Marxism) και οι Βάρβαροι (με το Αααργκ που απλά σημαίνει Αααργκ) Δυστυχώς την πρόταση μας απέρριψαν οι Palladins, άλλωστε τέτοια νομιμόφρωνα βασιλόπληκτα στρατόκαυλα Lawful(μη χέσω...) όντα δεν χωράνε στον αγώνα μας!!! Η επανάσταση είναι κοντά αδέρφια...
Oliva said…
Δεν σκόπευα να κάνω ξανά ανάρτηση στο θέμα αυτό αλλά το έστελα στον MLE να το δει. Έπειτα από παρότρυνση του θεωρήσαμε σκόπιμα να μπει και αυτό σαν σχόλιο. Είναι λίγο μπερδεψιάρικο αλλά έχει τις αναφορες του.

Όπως είπα και στο chat ποτέ δεν υπήρχε και δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για να βλέπουμε τα πράγματα. Εκτός από μια νομική και οικονομική ανάλυση υπάρχει μια κοινωνιολογική-ανθρωπολογική και αυτή της λογοτεχνικής κριτικής. Οι θεωρίες υπάρχουν για να διαδέχονται η μια την άλλη ανά χρονικά διαστήματα τα οποία ποτέ δεν μπορεί κάποιος να ορίσει γιατί σκοπός τους είναι να αναδημιουργούνται, να αναπαράγονται για να καλύψουν τις εκάστοτε ανάγκες της ανθρώπινης κοινωνίας. Θα μπορούσε κάποιος να το δει σαν έναν αμυντικό μηχανισμό ο οποίος προστατεύει την νόηση από την ολότητα της.
Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο έχουμε παρατηρήσει μια αποδόμηση υπαρχόντων τρόπων αντίληψης της ίδιας μας της πραγματικότητας. Μια από αυτές τις νέες ιδέες είναι ο μεταμοντερνισμός (αν και δεν υποστηρίζω αυτή την θέση δεν μπορώ παρά να την δεχτώ ως μια νέα θεώρηση των πραγμάτων μιας και οι υποστηρικτές της είναι άνθρωποι από τον χώρο των κοινωνικών επιστημών εντάσσοντας μέσα σε αυτές με μια κίνηση και την οικονομική και νομική επιστήμη ως θεραπείες της ανθρώπινης κοινωνίας). Σε αυτή την φάση φίλε μου MLE θα έρθω σε μια ρήξη με την θεωρία σου μιας και θα αναλύσω τα αιτήματα των παραπάνω θέσεων:

1) Ποτέ δεν υπήρξε και ποτέ δεν θα υπάρξει μια μεγάλη θεωρία (grand theory) η οποία θα μπορέσει να εξηγήσει ολιστικά την ίδια την ζωή εκτός από την βιολογική ανάλυση αν και τελευταία και αυτή δέχεται έντονη αμφισβήτηση. Η ιστορία μας έδειξε ότι οι μεγάλη θεωρία είναι αυτή που οδηγεί σε ολικά αποτελέσματα καταδικασμένα να αποτύχουν. Η αξίωση της μιας αλήθειας σύμφωνα με τον Φουκώ είναι αυτή της εξουσίας (εκούσιας ή ακούσιας) ενός ή περισσοτέρων υποκειμένων πάνω σε ένα ή περισσότερα υποκείμενα. Συνεχίζοντας αυτή η εξουσία πηγάζει από την γνώση. Αν πάρουμε την παραπάνω θέση και την φέρουμε λίγο πιο κοντά στο δικά μας έχουμε και λέμε: η αυθεντία ενός συστήματος ή ενός ατόμου πηγάζει από την υποταγή του υποκειμένου σε αυτήν την αρχή. Αν ένα και μόνο υποκείμενο αποφασίσει την μην υποταχθεί υπάρχουν 2 συνήθεις διαδρομές, η μια είναι ότι το σύστημα θα τον επαναφέρει στην δήθεν ‘’ισορροπία’’ σύμφωνα με την δομολειτουργική θεωρία κοινώς τα περισσότερα από αυτά που γράφεις και η άλλη διαδρομή είναι αυτή της αδυναμίας του συστήματος να δεχθεί την αλλαγή με αποτέλεσμα το σύστημα να απορρίψει την νέα μεταβλητή. Την αλλαγή που θα επιφέρει το νέο δεδομένο είναι και η αρχή του τέλους ενός συστήματος. Τώρα θα μου πεις εύλογα τη σχέση έχει αυτό με το DnD για αυτό θα προχωρήσω στην δεύτερη μου θέση.
2) Δεν υπάρχει ένα σύστημα αλλά πολλά. Τα συστήματα αυτά αλληλεπιδρούν, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοκαλύπτονται σε βαθμό τέτοιο ώστε να μην μπορεί ο ανθρώπινος νους να ορίσει. Τα συστήματα αυτά αναπαράγονται σαν την γονιμοποίηση δίνοντας ζωή σε νέα συστήματα με αποτέλεσμα έναν αέναο κύκλο παραγωγής και αντικατάστασης. Επιστρέφοντας στο DnD, ως DM έχω το σύστημα, έχω την γνώση κάτι που θα μπορέσει να μου δώσει την πολυπόθητη αυθεντία και από την άλλη υπάρχουν οι παίχτες οι οποίοι δεν έχουν τα παραπάνω αλλά έχουν κάτι που εγώ δεν έχω, τον αστάθμητο παράγοντα Τύχη. Εμείς ο DM νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε την ιστορία αλλά πόσες φορές κάποιες ζαριές αλλάζουν τα δεδομένα με αποτέλεσμα την αλλαγή του Συστήματος. Μπορείς να τονίσεις ότι και ο DM ρίχνει ζάρια και υπάρχει η δύναμη της τύχης και ποια είναι η διαφορά ανάμεσα τους; Πολύ απλά και κατανοητά ο DM προσπαθεί με τις παραπάνω δυνάμεις που έχει να φέρει τα πράγματα στην δικιά του ισορροπία δηλαδή να τελειώσει την ιστορία του όπως εκείνος πιστεύει και από την άλλη οι παίχτες αλλάζουν την ιστορία του DM προς όφελος τους. Θα μου πείτε ότι δεν είναι δίκαιο γιατί ο ένας είναι δυνατότερος και εγώ θα σας απαντήσω ότι δεν είμαι εγώ αρμόδιος να ορίσω το τι είναι δίκαιο. Συνεχίζοντας πηγαίνουμε στην τρίτη και τελευταία θέση μου.
3) Από ότι φαίνεται στο σύστημα σου οι παίχτες αποτελούν μια ολότητα ο καθένας, μια μεταβλητή στο σύστημα. Εκμεταλλευόμενος αυτή την ολότητα οδηγούμε την ιστορία. Με αυτόν τον τρόπο περιορίζεται η επιλογή των παιχτών οδηγώντας πολλές φορές σε απόγνωση η οποία είναι επιθυμητή αλλά η συνέχεια της έχει ως συνέπεια το lack of fun ο οποίος είναι ο πρώτος και τελευταίος κανόνας των DnD, η αρχή η μέση και το τέλος απλά η ραχοκοκκαλιά. Ένας άλλος δρόμος είναι αυτός του κατακερματισμού του χαρακτήρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να επιμεληθείς ορισμένες όψεις του χαρακτήρα οδηγώντας τον προς την επιθυμητή κάθαρση. Πως γίνεται να κατακερματιστείς: Νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο και δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. Αν δεχτούμε ως δεδομένο ότι υπάρχει κατακερματισμός της ανθρώπινης ταυτότητας με το πέρασμα στην νεωτερικότητα τότε όταν τα υποκείμενα (εμείς οι ίδιοι) φτιάχνουμε άλλα υποκείμενα μέσα σε ένα σύστημα (οι PC in DnD) είναι και αυτά κατακερματισμένα. Αυτό αποτελεί μια βασική αρχή. Σύμφωνα με την αρχή αυτή τώρα μπορούμε ως Dms να πατήσουμε αυτές τις όψεις σαν κουμπιά (αυτή είναι η δύναμη μας ) αφήνοντας τις άλλες ανεξέλεγκτες. Οι ανεξέλεγκτες όψεις ενός χαρακτήρα θα παράγουν γνώση. Όπως ο Hobsbawn είπε στην νεωτερικότητα τα υποκείμενα παράγουν γνώση από μόνα τους. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα και οι παίχτες να νοιώθουν ελεύθεροι και μας δίνουν την δυνατότητα να παίρνουμε την νέα αυτή δυναμικότητα της επιλογής και να φτιάχνουμε ένα σενάριο το οποίο θα περιορίζεται μόνο στην φαντασία όλων των συμμετεχόντων στο παιχνίδι. Θα σου παραθέσω ένα κομμάτι μεταφρασμένο μιας συνέντευξης του αείμνηστου Gary Gyrax , πατέρας του DnD (R.I.P 1938-2008):
4) Σε μια αποστολή σε ένα μπουντρούμι αφού έψαξαν ένα δωμάτιο δεν βρήκαν τίποτα και τότε γύρισε ο μικρός του γιος (12 χρονών τότε) και είπε: Πατέρα υπάρχει κάτι εδώ κάτω και μοιάζει σαν μυστική πόρτα και νομίζω ότι έχει ένα αρχαίο κείμενο από μια ξεχασμένη φυλή που θα μας βοηθήσει. Ο Gary κοίταξε την αποστολή του και δεν υπήρχε τίποτα αλλά σκέφτηκε να προσθέσει την λεπτομέρεια του γιου του στο σενάριο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πολυπόθητη αλλαγή όλου του κόσμου που είχε φτιάξει.

Εσύ, εγώ η Μάρθα, η Δώρα, όλοι οι Dms and Players είμαστε αυτόνομα συστήματα που αλληλεπιδρούμε και αλλάζουμε συνέχεια. Όλοι δανειζόμαστε στοιχεία από όλους και αυτό μας οδηγεί στο μέλλον και μας προφυλάσσει από τον πιο δυνατό μας νέμεσις , την απολίθωση της φαντασίας μας.

Πάντα Φιλικά
Lord Oliva.
Jade said…
Χι, χι, συνέδριο το κάναμε : )

Βρε Oliva, δεν ξέρω αν κατάλαβα σωστά. αλλά μου φαίνεται πως με όσα λες, και με τα οποία συμφωνώ πάνω κάτω, είσαι πιο αποδομηστής κι απ'τον Derrida, τον Deleuze και τον Guattari μαζεμένους όλους παρέα. Το θέμα είναι πως παρά την αλληλεπίδραση DM - παικτών και τα εκατέρωθεν feedback, οι ρόλοι είναι προκαθορισμένοι, κι αυτό δε θα άλλαζε ακόμη κι αν λεγόμασταν όλοι παίκτες.

Η εξουσία λοιπόν υπάρχει και προσωπικά δεν έχω κανένα θέμα, αρκεί να είναι συνειδητή και αποδεκτή απ'τους παίκτες. Χάριν αποτελεσματικότητας βέβαια ο DM καλό θα'ναι να μην ταλαιπωρεί τους παίκτες πέρα απ'τα όρια του συλλογικού μαζοχισμού τους (ακούς Μιχάλη;;) και να φροντίζει τα μαύρα προβατάκια να μπαίνουν σε οργανώσεις τύπου ΟΕΒ για να ελέγχονται καλύτερα.

Παρά το τελευταίο σχόλιο, Athar, ψήνομαι για την ΟΕΒ, βάρδος ήμουν κι εγω στα νιάτα μου (αχ, αναμηνήσεις...). Δε μπορώ που δε μπορώ να παίξω μαζί σας λόγω ξενιτιάς. ας στέλνω κανα τραγουδάκι που και που ; )

ΥΓ Μα καλά πρόταση σε Palladin να μπουν σε οργάνωση βάρδων; Δεν ήξερες, δε ρώταγες;;
... said…
Κοίτα να δεις τι κάνατε τώρα: θα καθυστερήσω την μετάφραση που είχα στο νου μου για να σας επαναφέρω στην τάξη. Οργιάσατε κάποιοι..."και αυτό μας δυσαρέστησε..." όπως θα έλεγε και ένας κοινός (για τους μισούς σας!) γνωστός.

Καταρχάς, μερικά σχόλια πριν μεταβώ σε άλλο post. Olivia γλυκούλα μου σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά το άβαταρ μου είναι λίγο παλιό και οι περισσότεροι θα παραξενεύονταν με τις προτιμήσεις σου. Θύμισε τους πάντως όχι μόνο το ότι "beauty is in the eye of the beholder" αλλά και το ότι τα γούστα σου (και όχι μόνο) ταυτίζονται με της Μαιριλυν (και όχι μόνο). Για να σε κάνω να αναθαρήσεις και λίγο και μη μου στεναχωρεθείς να σε ενημερώσω ότι εκτός κυβερνοχώρου είμαι, ελαφρώς ίσως αλλά παρ' όλ' αυτά, πιο ευπαρουσίαστος.

Όσο δε για τους υπόλοιπους ημιοργανωσιακούς παρακαλώ διαβάστε το Δεύτερο Ευαγγέλιο.

Ευχαριστώ
Μετά τιμής
Ο M.L.E.

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders