Session 12+: Dawn

Τις πρώτες πρωινές ώρες η ομάδα βγήκε από το λημέρι των ασσασιν. Εγκαταλελειμμένο πλέον στην ιστορία του Σμαραγδιού κείτεται στην παραθαλάσσια πόλη του Swinford. Η ανατολή του ηλίου σε όλο της το μεγαλείο ρίχνει το φως, άπλετο στους δρόμους κρύβοντας την βρωμιά της πόλης. Όλες οι αμαρτίες κρύβονται και τα όνειρα εξατμίζονται σαν τα δάκρυα των χαμένων ψυχών....

Η Γκρέις σηκώνει το κεφάλι στον ουρανό. Είναι σίγουρη ότι κάτι έχει αλλάξει στην ατμόσφαιρα. Σαν ο ουρανός να πλακώθηκε από κάτι. Άφησε τις αισθήσεις της να γεμίσουν με μαγεία και τότε είδε το περίβλημα που κάλυπτε όλο τον κόσμο. Το σκεύος που έκρυβε το Ρουμερικε, η γυάλα που κρατούσε ακόμα τα όνειρα της θεάς.

Ο Ντα Ελ κρατώντας την φλόγα είναι ο νικητής της μάχης. Με το φως θα βρει τον δρόμο μέσα στο σκοτάδι. Θα δείξει την έξοδο από την δοκιμασία.

Ο Bjørn σκουπίζει την αρματωσιά του. Η ανατολή τον γεμίζει με αισιοδοξία. Τον λούζει με ιδέες μεγαλείων καθώς θυμάται τα λόγια του περιπλανώμενου:

...Η αξία σου είναι μεγαλύτερη από όσο πιστεύουμε, Bjørn! Είμαστε οι τελευταίοι άρχοντες της φυλής μας....

Ο Σέξπιρ τον λούζει το φως της ανατολής αλλά πλέον είναι ο ίδιος φώς, το διακατέχει, τον διαπερνά. Χαμογελαστός σαν να μην συμβαίνει τίποτα έφερε εις πέρας ακόμα μια αποστολή!

Την Μοργκάνα την βρήκε η ανατολή του ηλίου κρατώντας ακόμα το σπαθί της Σελένα στο χέρι της. Δεν το είχε θηκαρώσει, το ξέχασε; Δεν ήθελε ; Φοβόταν ότι θα έχανε τις αναμνήσεις των τελευταίων στιγμών. Ήδη ένοιωθε το βάρος της απόφασης της.

Ο Ντα Ελ την ακούμπησε και μια μαλακή φωνή της είπε:

Όλα θα πάνε καλά Μοργκάνα.

Η ίδια δεν ήξερε τι θα γίνει από εδώ και πέρα...

Στο φωτεινό και γεμάτο σκουπίδια σοκάκι η ομάδα σταμάτησε αμέσως καθώς μια ομάδα ανθρώπων με καλυμμένα τα κεφάλια τους στεκόταν μπροστά τους...

Η ομάδα ετοιμάστηκε για μάχη .....