Session 7: Diary of a madman

Ο Γκορμ στεκόταν στις όχθες της λίμνης! Πόσος καιρός είχε περάσει; Γύρισε την πλάτη του και αναζήτησε τον γιό του. Δεν τον είχε ακολουθήσει; Δεν θυμόταν! Γύρισε ξανά προς την λίμνη και οι λόφοι πίσω του έκρυψαν τις τελευταίες και δειλές ακτίνες του ήλιου! Το νερό της λίμνης ήταν κρύο, παγωμένο και μούδιαζε τις αισθήσεις του. 

Το νερό ήταν έτοιμο να αγκαλιάσει το σώμα του νανου. Έτοιμο να τυλιχτεί γύρω του και στο τέλος να τον διαβρώσει και να τον στείλει στο ταξίδι της λήθης.

Μια φωνή μέσα του τον σταμάτησε: 

Δεν με άφησες Γκορμ.... 

Η ομάδα ταξιδεύει για 10 ολόκληρες μέρες στην ερημιά μαζί με τον Γκορμ στην προσπάθεια τους να εντοπίσουν την Άστριντ! Εκεί καταλαβαίνουν ότι κάτι ράγισε στο μυαλό του αρχαίου Νάνου! Πρώτα οι παραμυθένιες ιστορίες μετά οι φωνές της πέτρας κάτω από την γη οδήγησαν την ομάδα στην απόφαση της... Να τον αφήσουν στη ερημιά μετά από την προσπάθεια να τον μεταπείσουν. 

Μετά από μια σύντομη στάση στην λευκή γέφυρα έφυγαν βόρεια για το Νταργκαρ, πρωτεύουσα του βασιλείου των νάνων. Μια μέρα έξω από τα βουνά των νάνων έκαναν μια στάση πηγαίνοντας σε ένα παραλίμνιο χωριό! Εκεί αμέσως αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πάει καλά! Οι 10 νάνοι όλοι πεθαμένοι από δηλητήριο. Κάποιοι από το ίδιο δηλητήριο που σκότωσε τα χόμπιτ, αιώνες πριν, στο Χελεντον και κάποιοι από το δηλητήριο από ενός παράξενου κόκκινου λουλουδιού. 

Σαν κόκκινο νούφαρο του οποίου οι ρίζες είναι καρφωμένες στην ίδια την γη . Σαν αρρώστια, σαν σπυράκια, τα κόκκινα νούφαρα αναδύονται από την λίμνη. Η Μοργκάνα ανακαλύπτει την θαμμένη σχέση της με το νερό. Σαν μια καταπιεσμένη ανάμνηση αναδύεται όπως το δηλητήριο των νουφάρων. 

Η ομάδα αποφασίζει να μετακινηθεί προς τον εμπορικό δρόμο και εκεί να αποφασίσει για την πορεία της...