Katharsis - The End Game

Να το λοιπόν και το τρίτο! Μετά από αυτό όλοι θα αισθανθουμε ολοκληρωμένοι (βλέπε τα προηγούμενα Ευαγγέλια για τους ορισμούς). Αυτή θα είναι και η τελευταία επίσημη καταχώρηση του ΜΛΕ. Άντίο άπονε κόσμε!

Ένα campaign (δηλαδή όπως λέμε και εμείς οι χριστιανοί, μία αλήθεια ενός αγίου DM) συνήθως αποδίδεται με έναν ορισμένο (και πεπερασμένο) αριθμό sessions, στάδια συμμετοχής στην αποκάλυψη της αλήθειας του DM. Αυτά με τη σειρά τους θα μπορούσαν να ομαδοποιηθουν στα Start, Middle και End Sessions (SS, MS και ES αντίστοιχα). Είναι ενδιαφέρον το ότι ενώ τα ES υπάρχουν εξ'ορισμού πάντοτε, τα υπόλοιπα είναι προαιρετικά (ναι πουλάκια μου ναι, έτσι ερμηνεύονται και τα one-session games). Ενίοτε μπορεί να υπάρξουν και ένα ή περισσότερα Intro Sessions κατά τη διάρκεια των οποίων οι παίκτες και ο DM συντονίζονται με τους κανόνες και τον κόσμο στον οποίο θα συμμετάσχουν (όταν ο DM δεν είναι οικονομικός μετανάστης βεβαίως βεβαίως).
...
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ενώ σε κάθε campaign υπάρχει μόνο ένα ES, τα SS και MS μπορούν να περιλαμβάνουν περισσότερα του ενός sessions (εκτός εάν ο κάθε Prince αποφασίζει να τερματίσει το session για κάποια...βαφτίσια, ο νουνοδουλος!).

Starting Session(s):
Τα SS έχουν ένα κύριο σκοπό: να εξοικοιώσουν τους παίκτες με τους χαρακτήρες τους (και σε γνώσα κατανοητή από τους συμβλογκέρηδες και συμβλογκερούδες: παίκτης = Player, χαρακτήρας = Character) και το setting του campaign (το σκηνικό που θα αναδειξει, μα τί άλλο!, την αλήθεια του DM). Κατά τη διάρκεια των SS, οι παίκτες αποκτούν μία καλή αίσθηση της ιδιαιτερότητας/μοναδικότητας των χαρακτήρων τους, ποιοι (νομίζουν ότι) είναι (χαχα!), πώς σκέφτονται (χαχαχαχα!), τί θέλουν (χιχι), πώς συμπεριφέρονται σε διάφορες περιστάσεις (ζζζζζζ) κλπ. Πιθανόν ένας DM να επιτρέψει/οδηγήσει τους παίκτες του στο να εκτελέσουν διάφορες εργασίες/πράξεις ούτως ώστε να αποκτήσουν μια σχετική γνώση για το επίπεδο των ικανοτήτων τους στον κόσμο που βρίσκονται (ενδεικτικά παραδείγματα από τις ξεχασμένες ίσως μνήμες της αγαπητής Μαργώ κατά Prince ή Μαργκό για τους υπόλοιπους: "Η πόρτα είναι κλειδωμένη. -Την ξεκλειδώνω. -Με τί? -Χρησιμοποιώ ένα νόμισμα -Εεμμ, δε γίνεται αυτό" και με διαφορά 10 δευτερολέπτων "Το δωμάτιο είναι σκοτεινό -Ανοιγω το φώς. -Με τί? -Χρησιμοποιώ ένα νόμισμα".)
...
Στην ουσία, τα SS θα μπορούσαν να παράσχουν στους παίκτες όλη την απαραίτητη γνώση που χρειάζοντα για να αναπτύξουν μία ιδέα για το τί θα μπορούσε η Κάθαρση να σημαίνει για τους χαρακτήρες τους. Πιο σημαντικό όμως είναι να αισθανθούν επαρκώς άνετα όταν θα εισέρθουν στην τελετουργία της Κάθαρσης (να τονιστεί ότι αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να ερμηνεύεται από τους ευγενικούς θηλυκούς παίκτες ως πλήρης απελευθέρωση από τα πικρά δεσμά των ενδυμάτων τους)

Middle Session(s):
Τα MS απευθύνονται σε μία από τις σημαντικότερες ερωτήσεις της πραγματικής ζωής (όχι δεν αναφέρομαι στο πόσα κιλά θα καταντήσω): τί σημαίνει Κάθαρση για 'εμένα' (...για τους άσχετους που δε διαβασαν τα προηγούμενα ευαγγέλια, άλλο το Πλύσιμο κι άλλο η Κάθαρση). Και αυτό το 'εμένα' αναφέρεται τόσο στους παίκτες όσο και στους χαρακτήρες. Αξίζει όμως να τονισθεί η διαφορά μεταξύ της Κάθαρσης των παικτών και της Κάθαρσης των χαρακτήρων. Και οι δύο εξαρτώνται από τις προσωπικότητες των φορέων τους αλλά δεν είναι καθόλου σπάνιο για τους παίκτες να έχουν χαρακτήρες που δεν έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους ίδιους (αν και είναι προτιμότερο οι χαρακτήρες να μην είναι παντελώς ξένες πραγματικότητες για τους παίκτες αφού η ταύτιση μαζί τους, και συνεπώς η συμμετοχή στην Κάθαρση των πρώτων, θα είναι πολύ λίγοτερο πιθανή).
...
Τώρα οι χαρακτήρες είναι τμήμα του Storyline (δε δίνω ορισμό, βαριέμαι) και οι ρόλοι τους σε αυτό τους δίνουν μια ξεκάθαρη εντύπωση ταυτότητας για το ποιοι είναι(χα!), τί θέλουν (χαχαχαχα!) και τι μπορούν να κάνουν για να το πετύχουν (χαχαχαχαχαχαχαχαχα!). Οι παίκτες βλέπουν τους χαρακτήρες τους εν δράση, καταλαβαίνουν τις εσωτερικές τους φύσεις και σχηματίζουν προσδοκίες για το πως θα ήθελαν οι παίκτες τους να ολοκληρώσουν το session (δηλαδή πως θα ήθελαν να συμμετάσχουν στο campaign, την αλήθεια του DM). Το ποιο είναι το πραγματικό αποτέλεσμα είναι περιορισμένης σημαντικότητας επειδή αυτό που έχει σημασία είναι ότι παίκτες και χαρακτήρες (Players and Characters or else PCs!) συμμετέχουν ενεργά στην τελετή προς την Κάθαρση (σημείωση για τους αντιεξουσιαστές: δεν σχηματίζουν την ίδια την Κάθαρση). Και ένας καλός παίκτης κατά τη διάρκεια των MS αναπτύσει την ικανότητα να εμβιώνει, να ταυτίζεται και να συμπάσχει με τον χαρακτήρα του (ο παίκτης μπορεί πλέον να 'βλέπει' τον χαρακτήρα του σε διαφορετικά settings -αντίθετα με τα ES βλέπε παρακάτω). Η ιδανική κατάληξη των MS είναι ο transported PC, ο παίκτης που βιώνει την θολότητα των ορίων μεταξύ του ευατού του και του χαρακτήρα του συμμετέχοντας στα αισθήματα και τις σκέψεις του.
...

Ending Session:
Αυτό είναι η τελική πράξη όπου ο DM αποκαλύπτει την (φοβερή και τρομερή!) αλήθεια του και οι παίκτες (αφότου έχουν ενοποιηθεί με τους χαρακτήρες τους) συμμετέχουν στην Κάθαρση των χαρακτήρων τους. Συνεπώς η έννοια της Κάθαρσης είναι μή περιγραφόμενη (χεχε!) αν και αναγνωρίζόμενη ώς μεγίστης σημασίας ακόμα και από τον Αριστοτέλη που την πρωτοεισήγαγε (για ξεκαθαρίσουμε ότι δε λέμε ό,τι μας κατεβαίνει αλλά ό,τι μας ανεβαίνει). Στο συγκεκριμένο πλαίσιο όμως μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί από τον αντίκτυπο που χαρακτηριστικά την ακολουθεί: η ιστορία του χαρακτήρα (και ιδανικά του PC) σημαδεύεται ανεξίτηλα από το ES. Τώρα το ES είναι όχι μόνο αδιαχώριστο από την ιστορία του αλλά δίχως αυτό δεν φαίνεται ανεξήγητη η προσωπικότητα και φύση του. Έχει προκληθεί μία αμετάκλητη και εξέχουσα αλλαγή του χαρακτήρα από παντελώς προσωπική του επιλογή. Και γι'αυτό αυτή η εργασία είναι η δυσκολότερη για των κάθε παίκτη - η ολοκλήρωση του χαρακτήρα του υπό την αλήθεια του DM. Το φάσμα είναι πρακτικά άπειρο και γι'αυτό το λόγο χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από τους παίκτες.

Εύλογα αυτή η Κάθαρση ΔΕΝ επιγχάνεται κατα τη διάρκεια της πράξης των ES -παρότι εάν οι παίκτες έχουν κάνει καλή δουλειά στα MS (...και στα ονειρά μας!), πιθανότατα να βιωθεί τότε. Επιτυγχάνεται όταν περιγράφεται ή ακόμα και δημιουργείται στο Resolution το οποίο μπορεί να λάβει πολλές μορφές (όπως για παράδειγμα, ένα σκίτσο, ένας πίνακας, μία καταγραφή σε κάποιο ημερολόγιο κλπ κλπ κλπ) αν και η πλέον συνηθισμένη είναι ένα κείμενο γνωστό και ως Foreground (για να αντιστοιχεί απόλυτα στο Background). Στο Foreground ο παίκτης περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο χαρακτήρας έχει αλλάξει ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ λόγω της ενεργής παρουσίας του/της στο campaign (για να μη ξεχνιόμαστε, στην αλήθεια του DM). Το 'έχει αλλάξει', το 'αμετάκλητα' και το 'ενεργής παρουσίας' χρείουν εξαιρετικής προσοχής. Η Κάθαρση απαιτή μία εξέχουσα αλλαγή -μικρότερης σημαντικότητας δεν μπορούν να έχουν αρκετό αντικτυπο ούτως ώστε να προκαλέσουν μία (συν)αισθηματική απόκριση. Και αυτή η αλλαγή πρέπει να είναι όχι μόνο αμετάκλητη -εκείνες που μπορούν να αρθούν δεν μπορούν να οδηγήσουν σε κάποιο σημαντικό αντίκτυπο - αλλά επίσης και προκαλούμενη από μία κάποια ενεργητική παρουσία του χαρακτήρα (προσωπική απόφαση, κίνηση, πράξη ή ακόμα και επιλεγόμενη απραξία κλπ του χαρακτήρα) -ειδάλλως δεν είναι δυνατόν ο παίκτης να θεωρήσει ότι έχει τον ουσιαστικό έλεγχο του χαρακτήρα του (διαβάζεις Andromedoula μου?). Φυσιολογικότατα όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να το καταφέρνουν πάντοτε οι παίκτες κατά τη διάρκεια των ES -αφού (πέρα του ότι συνήθως είναι εκτός campaign πραγματικότητας όπως όλοι οι συμβλογκέρηδες και συμβλογκερούδες DM γνώρίζουν) πολλές φορές η συμπεριφορά του χαρακτήρα τους είναι γρίφος και γι'αυτούς τους ίδους (...η μεγαλύτερη δικαιολογία για την ασχετοσύνη των παικτών που ανακάλυψα ποτέ)- και γι'αυτό ολοκληρώνεται στο νου των παικτών που κάνοντας χρήση των γεγονότων των ES οδηγούν τους χαρακτήρες τους στην Κάθαρση.


Αυτά. Τα είπα και ξεθύμανα. Και τώρα τι?

Τί?

Τί????

Τι πάει να πεί 'τί'?

Αυτοκτονώ!

Ο πρώην 660+
Μ.Λ.Ε.

Comments

... said…
Συγκινήθηκα! Ναι, λοιπόν πράγματι, το τέλος του ΜΛΕ είναι το πραγματικά συνοδευόμενο από το τέλειο post. Η πλήρης τελειότητα.

Εύγε!
... said…
Ο Ύψιστος να σε ανταμείψει με όλα τα καλά του Αβράαμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ.

Για πάντα ο άρχοντας μας, ο άρχοντας της τελειότητας, ο ΜΛΕ!

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ λατρεμένε ΜΛΕ
... said…
Η μεταμόρφωση της φιλοσοφίας στους μοντέρνους και μεταμοντέρνους καιρούς περιλαμβάνει τον Καντ, το Κίρκεργκωρ, το Βιτκενχαιμ αλλά πλέον γνωρίζουμε ότι κορυφώνεται με τον ΜΛΕ.

Όλες μας οι προσευχές για ΄σένα.

ΑΞΙΟΣ! ΑΞΙΟΣ!
Athar Vulrax said…
Ti na pw...oti kai na pw einai ligo!

Zwh se emas...
Jade said…
Geia sou re MLE! Ki elega pou na xathike ekeinos o muthikos tomos ths poihtikhs tou Aristotelh. Na sai kala, twra exw na psaksw mono gia to graal, tous gaidarous pou petane kai kati anidioteleis poluethnikes : )
... said…
Agaphte MLE,

Sugxarhthria ki apo mena - mono pou stenaxwre8hka ligaki gia to oti autoktonhses. Ti na kanoume omws, etsi einai h zwh, otan kapoioi enhmerwnontai kapoioi autoktonoun.

Epetreye mou epishs na kanw mia shmeiwsh epishs sthn filh Jade. To vivlio tou Aristotelh sto opoio anaferetai o filos MLE einai h Poihtikh kai ka8e allo para mu8iko einai.

Telos kati gia thn Ka8arsh pou mporei na endiaferei tous loipous sumblogerhtes:
http://nemertes.lis.upatras.gr/dspace/bitstream/123456789/599/3/Nimertis_Zolotas.pdf

Xairetw
Marsala
... said…
Idou kai kati pou apotelei allh mia endei3h oti ta Euaggelia tou MLE einai keimena dwsmena apo to me8aurio (...to geniko 'me8aurio'):

http://en.wikipedia.org/wiki/Role-playing_game_theory

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders