Saga of the Sun: Part 1

                                                                               Prelude

    Η Μαργό σηκώθηκε αργά. Γύρισε γύρω της και κοίταξε το γνώριμο τοπίο της περιοχής της. Ένα μέρος ακίνητο στο πέρασμα του χρόνου. Τα νερά κάτω από τα πόδια της δεν ταράχτηκαν σαν να ήξεραν ότι η θεά της φύσης ήταν από επάνω τους. Δέντρα γύρω της στόλιζαν το περίεργο αυτό τοπίο. Δάση, χώμα και θαλασσινό νερό στην επιφάνεια αυτού του κόσμου συνδυάζονταν με τα πανύψηλα βουνά στο βάθος. Και ο ουρανός έτοιμος να ξεσπάσει από το ημίφως και να μπει στο φως ή ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι. Η Μαργό ένιωσε για λίγο μόνη. Όλα τα υπέροχα πλάσματα που είχε δημιουργήσει ήταν μέσα στο Σμαράγδι. Κατά βάθος όμως ήξερε ότι θα χρειάζονταν κάτι περισσότερο από αγγέλους για να μπορέσει το Σμαράγδι να σωθεί, για να μπορέσουν οι αγαπημένοι της τούτης της γης να συνεχίσουν να κοιτούν το μέλλον χωρίς να φοβούνται. 

    Προχώρησε για λίγα μέτρα πάνω σε αυτή την περίεργη επιφάνεια. Η γύμνια της ήταν καλυμμένη από τα μακριά μαύρα της μαλλιά. Ξαφνικά σταμάτησε, σήκωσε το κεφάλι της σαν να άκουγε ένα θόρυβο ή μια μουσική. Ήξερε ότι ο αδελφός της μιλούσε μέσα στο κεφάλι της. «Ξεκίνησε» σκέφτηκε η Μαργό. Έσκυψε και με το χέρι της πήρε λίγο νερό. Με μια κίνηση το σκόρπισε στον αέρα και χιλιάδες στάλες άρχισαν να ταράζουν για πρώτη φορά τα ήρεμα νερά καθώς πέρα από τα βουνά ο ήλιος, αυτό το λαμπερό πλάσμα που είχαν φτιάξει μαζί με τον αδελφό της, μόλις ξεκινούσε το ταξίδι του και η Μαργό ήλπιζε βαθιά μέσα της ότι δεν θα ήταν το τελευταίο του…

-----------------

    Η Τάλιαν στέκονταν πάνω στα τείχη της Κανάλ, το διαμάντι της κοιλάδας του ήλιου. Το πρόσωπο της ήταν σοβαρό κάτι που βοηθούσε κάποιον να καταλάβει την ηλικία της. Είχαν περάσει 4 δεκαετίες από τότε που κλήθηκε να πολεμήσει την όρδη της Σκοτεινής Βασίλισσας αλλά δεν το είχε βάλει ποτέ κάτω. Το σώμα της πανέτοιμο για την μάχη της επόμενης μέρας αλλά το μυαλό της ταξίδευε μακριά και η ολονύχτια βροχή βοηθούσε στην κατάνυξη αυτή. Μια βροχή η οποία ήταν από μηχανής θεού βοήθεια μιας και δυσχέραινε την νέα απειλή να μετακινηθεί η ίδια και οι πολεμικές της μηχανής κατά της Κανάλ.

    Δίπλα της στέκονταν χαμογελαστός ο καλύτερος της φίλος. Ο Σύλβας είχε πολεμήσει και αυτός πολλές μάχη δίπλα στην Τάλιαν και στην υπόλοιπη ομάδα των ηρώων. Η Τάλιαν πάντα πίστευε ότι αυτή η σιγουριά που διακατείχε αυτόν αλλά και τον δίδυμο αδελφό της ήταν άνευ προηγουμένου. Η σιγουριά του Σύλβας προέρχονταν όχι από το γεγονός ότι ήταν ο ίδιος γόνος 2 μεγάλων Άφθαρτων, του Λόρδου Όλιβα και της Ενθέας, αλλά λόγω της μεγάλης πίστης και αγάπης που είχε για τον Σμαραγδένιο κόσμο. Η Τάλιαν κοιτούσε προς το πεδίο της μάχης. Τα έργα είχαν προχωρήσει σύμφωνα με τα σχέδια τους και η άμυνα της Κανάλ είχε ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό. Προς μεγάλη τους βοήθεια τα νέο-αφυπνισμένα ξωτικά αναλάβανε τον ρόλο των ιχνηλατών σύμφωνα με την αθόρυβη χάρη που κατείχαν στην κίνηση τους. Η Ιλιάνα είχε υπολογίσει η ορδή θα φτάσει το πρωί.

    «Έφτασε η ώρα» είπε η Τάλιαν. «Ισχύς και τιμή» συμπλήρωσε ο Σύλβας. Φόρεσαν τις περικεφαλαίες τους και κατέβηκαν από τα τείχη. Μέσα στην πόλη της Κανάλ τα στρατεύματα τους ήταν πανέτοιμα. Ιαχές γέμισαν τον χώρο και ο θόρυβος των όπλων γέμισε με αρμονία τα αυτιά της Τάλιαν. Ο Σύλβας γύρισε το κεφάλι του αλλά μάταια. Όλοι του οι φίλοι βρίσκονταν σε διαφορετικά πόστα. Ο καθένας ανάλογα με τις εμπειρίες και τις δυνάμεις του.Το τάγμα του ήταν πανέτοιμο και όπως ο ίδιος ήξερε θα βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή. Η Έζβελην τον ίδιο βράδυ δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει ήταν απαρηγόρητη. Ο πόλεμος είχε ξεκινήσει…


Comments

Ανυπομονώ να διαβάσω και το υπόλοιπο της αφήγησης, παρόλο που ήμουν και εγώ εκεί και το έζησα! Τελικά αυτό το blog ήταν υπέροχη ιδέα, μπορούμε με τον πιο εύκολο τρόπο να επιστρέφουμε στα παλιότερα campaign και να αναπολούμε...

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders