My Fellowship Part 2

……. Ο πόνος ήταν αφόρητος, προσπάθησα να κρατήσω τα δάκρυα μου, δεν κατάλαβα τι είχε γίνει το μόνο που θυμάμαι ήταν μπόλικο χιόνι και άσπρο τοπίο.

Μετά βίας κατάφερα να σηκωθώ, μπροστά μου έβλεπα κόκκινες καρέκλες και μία σκηνή θεάτρου.
Πάει τρελάθηκα μουρμούρισα…….. Κάθισα σε μια καρέκλα, τα πόδια μου δεν με κρατούσαν, μα τι λέω δεν έχω πόδια, βλέπω μέσα από εμένα, πάω να σταυρώσω τα χέρια μου και ξαφνικά το ένα χέρι περνάει μέσα από το άλλο, Μα τι γίνεται εδώ πέρα? Είμαι φάντασμα? Το σοκ ήταν μεγάλο.

Προσπάθησα να καταλάβω που ήμουν.
Ξαφνικά εμφανίζονται μπροστά μου 2 φιγούρες, δεν μπορούσα να τους δω καλά, πονούσα αν και δεν θυμόμουν για ποιο λόγο.
Οι φιγούρες με πλησίαζαν ώσπου μεταμορφώθηκαν σε 2 ανθρώπους.
Με το που τους είδα ήθελα να αρχίσω να γελάω ειδικά με εκείνον τον κοντό που φορούσε ότι είχε βρει μπροστά του, (Τα περισσότερα που φορούσε επιεικώς τα χαρακτήριζες κουρέλια).
Όχι ότι και ο δεύτερος πήγαινε πίσω αλλά τουλάχιστον ήταν πιο συμμαζεμένος από τον πρώτο.

Έκαναν 2 βήματα και έφτασαν σε απόσταση αναπνοής. Ασυναίσθητα πήγα να τραβήξω το σπαθί μου……Ποιο σπαθί όμως?

Ξαφνικά οι 2 βγάζουν κάτι μουσικά όργανα………. Στην αρχή νόμιζα ότι ο Athar μου κάνει πλάκα αλλά τελικά μάλλον εγώ τρελαινόμουν

- Κάτσε μικρέ και άκουσε προσεκτικά τι θα σου πούμε. Μου είπε ο κοντός
- Η μοίρα σου, πιστεύουμε ότι δεν τελειώνει έτσι, συνέχισε ο ψηλός
- Όλοι έχουν δικαίωμα για μια δεύτερη ευκαιρία, ακόμη και οι άπιστοι, είπαν και οι 2 μαζί
- Θα σου πούμε 5 τραγούδια και θα διαλέξεις αυτό που σου αρέσει. Θα μας το τεκμηριώσεις όμως, είπε ο κοντός και άρχισε να γρατζουνάει την κιθάρα του.
- Και αν δεν θέλω να διαλέξω? Ρώτησα
- Και οι 2 μου έδειξαν πίσω μου μια φλεγόμενη πόλη που ήταν περιτριγυρισμένη από έναν τοίχο. Έναν ζωντανό τοίχο
Γύρισα και τον είδα (τρόμαξα να σας πώ την αλήθεια). Τι έχω να χάσω 5 τραγούδια είναι αυτά. Άντε και μια απόφαση για το ποιο μου αρέσει. Το σίγουρο είναι ότι προς τον τοίχο δεν θα πάω.

Ας αρχίσει το πάρτι φώναξα. Ο κοντός αρχίζει το τραγούδι και τον ακολουθεί ο ψηλός με το βιολί του. Το πρώτο τραγούδι που μου είπαν μου άρεσε αρκετά θα μπορούσα να το είχα διαλέξει άλλα η περιέργεια μου, είχε χτυπήσει κόκκινο.
Το 2ο τραγούδι ήταν στα ίδια στάνταρ με το πρώτο.
Οι τραγουδιστές εκστασιασμένοι ερμήνευαν τώρα το 3ο τραγούδι, Ασυναίσθητα άρχισα να το τραγουδάω. Κατάλαβα ότι και να γινόταν αυτό θα διάλεγα, μου άρεσαν οι στίχοι του, με αντιπροσώπευαν σαν Casper, «Κάποιοι μπορεί να διαλέξουν μια απλή ζωή, κάποιοι αποφασίζουν να πεθάνουν, Κάποιοι όμως πάντα θα ψάχνουν για τους λόγους»
Το 4ο και το 5ο τραγούδι απλά μου άρεσαν.

- Λοιπόν? Με ρώτησαν
- Χωρίς να θέλω να μειώσω σε αξία τα άλλα κομμάτια στο 3ο τραγούδι βρήκα το εαυτό μου απάντησα.
- Θα έχεις πάντα αυτό το τραγούδι στο μυαλό σου μου είπε ο ψηλός με το βιολί.
- Να ξέρεις ότι κάποιος σίγουρα θα σε κυνηγήσει απάντησε ο κοντός με την κιθάρα

Άρχισα να ζαλίζομαι αιωρήθηκα από τη καρέκλα…. καθώς γλιστρούσα στον αιθέρα ένα όνομα πρόλαβα να ακούσω….Keiraaaannnn

Ο πόνος ήταν αφόρητος, προσπάθησα να κρατήσω τα δάκρυα μου, δεν κατάλαβα τι είχε γίνει το μόνο που βλέπω είναι μπόλικο χιόνι και άσπρο τοπίο.

Comments

Oliva said…
Τι έγινε Alexander; Πήραμε φόρα και δεν σταματάμε; Να σε δω την Τρίτη που θα παίξουμε ποιό τραγούδι θα μας τραγουδήσεις... (Καλή αρχή πάντως για τα posts).
Athar Vulrax said…
Kai auto teleio... Casper to fantasmataki sou leei meta! Em diale3e ki esu kanena allo onoma! Sunexizw na epimenw me thn protash gia ton Rock Radio! Ante wra na postarw to Journal!
Tasos said…
Νάλλον το φαντασματακι είχε στο μυαλό του ο αγαπητός μας DM.
Πάντως ήταν ένα από τα καλύτερα sessions που έπαιξα. Με έσκισε επιεικώς. Athar σε μια τέτοια πρόταση είμαι μέσα υπο έναν όρο όμως: Να είναι μαζί μας και ο Κώστας.
Την Τρίτη πάντως ετοιμαστείτε για πολλούς καβγάδες (χαχαχα)
Athar έχω να σου πω ενα τραγούδι που θα σε στείλει στην Eurovision
Athar Vulrax said…
Ennoeite oti 8a einai kai o kwstas mazi... na apaggelei me thn beloudinh fwnh tou ta osa exei grapsei sto blog!!!

Popular posts from this blog

Heroic Fantasy: Class Acts: Druid

Tales from the Post: Σκέψεις και μια αφιέρωση!

Planescape: Age of Spiders