Saga of the Sun: Part 2

Κεφάλαιο 1: 100 χρόνια μετά.

    “Λίγα πράγματα έχουν μείνει πλέον. Λίγες ιστορίες είναι τόσο σημαντικές όσο αυτή των ηρώων της κοιλάδας του Ήλιου. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε έχει πλέον αλλάξει. Το Σμαράγδι χωρίστηκε σε 5 κομμάτια και φήμες λένε ότι υπάρχει ζωή στα καινούργια μέρη αλλά καμιά ακόμα επίσημη αναφορά. Οι ίδιοι οι Άφθαρτοι δεν μπορούν να περάσουν στα νέα σμαράγδια. Μήπως δεν έχουν τις δυνάμεις ή μήπως τα πλάσματα αυτού το κόσμου έχουν κάτι που δεν έχουν αυτοί; Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία..Εγώ η Ιλιάνα αυτοκράτειρα του Ανατολικού Βασιλείου αποφάσισα να αποδώσω ένα φόρο τιμής σε αυτούς οι οποίοι άλλαξαν για πάντα το πρόσωπο του πλανήτη...τον άλλαξαν έτσι ώστε να είναι ...ένας κόσμος ελεύθερων επιλογών...”

Τάδε έφη η Ιλιάνα Αυτοκράτειρα του Εσμελάν, το 60 T.S.

    Όλα ξεκίνησαν στην αρχή του τελευταίου αιώνα στην κοιλάδα του Ήλιου και συγκεκριμένα στο μικρό μας χωριό όπου πήρε το όνομα του από την ίδια την κοιλάδα, την πηγή της ζωής του. Εγώ και όλοι μου οι φίλοι μεγαλώσαμε μαζί, σαν μια παρέα, σαν μια ομάδα, σαν ήρωες αυτού του κόσμου. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα όπως οι περισσότεροι φαντάζεστε. Περάσαμε τις φάσεις μας, η ομάδα χωρίστηκε, μάλωσε αλλά στο τέλος συσπειρώθηκε. Εξάλλου δεν είμαστε ίδιοι. Μπορεί να περάσαμε τα πρώτα χρόνια μαζί σαν άνθρωποι αλλά η αφύπνιση των ξωτικών έπαιξε σημαντικό ρόλο. Επίσης νέα πρόσωπα μας ήρθαν από τον έξω κόσμο κουβαλώντας και αυτά τις δικές τους εμπειρίες και προσωπικούς δαίμονες. Στα χέρια μου έπεσαν πολλά χειρόγραφα από εκείνη την περίοδο στα οποία θα βασιστώ για να σας πω την ιστορία αλλά και το reverie θα με βοηθήσει να θυμηθώ πράγματα τα οποία έχω εσκεμμένα να ξεχάσω.

    Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι η Τάλιαν, ο αδελφός της ο Φέανορ, εγώ και ο αδελφός μου ο Άζραθορ, η Κυλητηρία και ο αδελφός της ο Κυλέων και η Δανάη για να ταξιδέψουμε μακριά από την αγαπημένη μας πατρίδα. Οι πρώτες συγκρούσεις ξεκίνησαν μετά την πρώτη αληθινή περιπέτεια που είχαμε όταν τα Όρκς απήγαγαν πολλούς από τους κατοίκους του χωριού μας. Σε μια επικίνδυνη έφοδο μπορέσαμε να πάρουμε πίσω τους γονείς μας. Μετά από αυτό το γεγονός αποφασίστηκε ότι θα έπρεπε να παίρνουμε αποφάσεις ως κοινότητα με μια ψήφο για κάθε οικογένειας. Ο πατέρας λοιπόν ήταν η πρώτη μορφή διοίκησης που είχαμε. Η χαοτική φύση της Τάλιαν και όχι μόνο οδήγησαν στο να φύγουμε για να αναζητήσουμε και εμείς το δικό μας μέλλον. Μπορεί να μην θεωρούσαμε κανένα αρχηγό μας αλλά η φυσική ηγετική φυσιογνωμία ήταν πάντα η Τάλιαν και με την πνευματική καθοδήγηση από τον Φέανορ πορευτήκαμε προς το άγνωστο. Τα χρόνια ήταν πολύ επικίνδυνα καθώς τα νέα ανθρωποειδή είχαν κάνει την εμφάνιση τους. Δυσκολευτήκαμε μέχρι να φτάσουμε στην πόλη του Μίντιορε. Εκεί η ομάδα διασπάστηκε και βρέθηκε μετά από χρόνια κατά την καταστροφή της αγαπημένης πόλης από την φωτιά του δράκου Ριάν'μον.

    Από εκεί και πέρα ξεκίνησε η άνοδος της αυτοκρατορίας της πόλης Κανάλ. Μπορεί να φτιάχτηκε μια νέα και ισχυρή κοινωνία ανθρώπων αλλά η διαδικασία ήταν γεμάτη εμπόδια και οι 3 δαιμονικές ορδές το επιβεβαίωσαν. Η βοήθεια ήρθε από τα έξω καθώς στον κόσμο μας εμφανίστηκαν άλλοι νέοι ήρωες ο Ράλμεβικ, η Φαίη, ο Σϊφερ, ο Ντεγκίαλ, ο Γκάμπριελ και η Έζβελην. Ακόμα και μετά την αφύπνιση των ξωτικών και την δημιουργία των αυτοκρατοριών μας δουλέψαμε όλοι μαζί για να σώσουμε το πολυτιμότερο αγαθό μας, την ίδια την ζωή όλου του κόσμου. Πολλές φορές αναρωτήθηκα πως είναι να είσαι ένα ξωτικό, πως είναι να ζεις για χιλιάδες χρόνια, πως είναι να βλέπεις τους φίλους να γερνάνε και να πεθαίνουν και πως είναι να δακρύζεις κάθε φορά που φεύγει από κοντά σου ένας είτε σαν ένας Άφθαρτος είτε στα χέρια του θεού του θανάτου, Άζραελ. Στα χέρια μου και στις μνήμες μου κρατώ μια κληρονομιά των ηρώων αυτών. Αυτούς τους ήρωες πρέπει να μνημονεύουμε κάθε φορά που μιλάμε για την ίδια την ζωή μας. Οι ήρωες αυτοί που έδωσαν το μήνυμα της ελεύθερης επιλογής ακόμα και σε πλάσματα τα οποία εμείς τους αποκαλούμε θεούς. Αυτοί μάτωσαν και έκλαψαν για το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια ιστορία αυτών των ηρώων αλλά και των Άφθαρτων.