Emerald GateKeepers

-Όχι, όχι αυτό δε γίνεται! Ο Φέαρντ έκανε να φύγει αλλά ο ηλικιωμένος άντρας τον άρπαξε δυνατά από το μπράτσο. -Θα πεθάνω σε λίγο καιρό! -Πατέρα…! -Άκουσέ με! Πρέπει να προστατέψεις αυτό το παιδί. Εσύ είσαι ό,τι έχει τώρα. -Μου ζητάς να βάλω σε κίνδυνο τη ζωή πολλών ανθρώπων. -Μη μιλάς έτσι γι αυτόν… Είναι απλά ένα παιδί… -Παιδί; Τον έχεις δει πως μας κοιτάει; Πως μας κατασκοπεύει; Είσαι στο κρεβάτι εξαιτίας του. Σου μίλησε για όλα αυτά μόνο και μόνο για να σε αναγκάσει να μεσολαβήσεις υπέρ του. Δε νοιάστηκε για τίποτε! -Το ξέρω… Ξέρω πως δε νοιάζεται για τίποτε. Δεν έμαθε να νοιάζεται. Και είναι σκληρό αυτό για ένα παιδί 17 χρονών…. Γι αυτό θέλω να τον βοηθήσεις. -Δε μπορώ πατέρα. Ακόμη και αν αυτός μπορούσε να αλλάξει, σκέψου πως ο πατέρας του τον ψάχνει. Αν ο Αυτοκράτορας φτάσει στα πλοία τότε κανείς δε θα γλιτώσει. Δεν μπορώ να προδώσω τους ανθρώπους μου και πολύ περισσότερο δε μπορώ να διακινδυνέψω την ασφάλεια της οικογένειάς μου. ...

Το παιδί κοίταξε γύρω του σαστισμένο. Μολονότι ένιωθε σα να είχε μόλις σηκωθεί από τον ύπνο δε βρισκόταν στο δωμάτιό του αλλά στην έξω βεράντα. Ο ήλιος έδυε και γύρω δεν υπήρχε ψυχή, ούτε καν οι φύλακες του παλατιού, πράμα που ήταν πολύ παράξενο… -Ονειρεύομαι… σκέφτηκε ο μικρός όμως η σκέψη του ακούστηκε σάμπως να είχε μιλήσει. -Ονειρεύεσαι, του απάντησε μια ήρεμη αγορίστικη φωνή. Ο πρίγκιπας στράφηκε απότομα προς το μέρος της. Μπροστά του βρίσκονταν ένα μελαχρινό αγόρι με άγρια μακριά μαλλιά και γελαστά πράσινα μάτια. Φορούσε ένα κάτασπρο πουκάμισο, κρατούσε ένα μακρύ ραβδί και ήταν φορτωμένο ένα δερμάτινο σακίδιο. Ένας ταξιδιώτης. Ο πρίγκιπας τον κοίταξε αμήχανα. Ακόμη και μέσα στο όνειρο βούιζαν μέσα στο μυαλό του οι αυστηροί κανόνες του παλατιού, οι νόμοι του Βασιλιά και οι τιμωρίες του. -Δεν έχουμε πολύ χρόνο, είπε το αγόρι. Πρέπει να φύγω. Η σκέψη σου ήταν στο νου μου και δεν μπορούσα να ξεκινήσω το ταξίδι μου πριν σε δω. Ο π...

“Μπορεί να χαίρεσαι τώρα, όμως η χαρά σου είναι εφήμερη. Αυτή είναι δικιά μου, δεν θα την έχεις για πολύ ακόμα!” “Αν νομίζεις πως έχεις τόση δύναμη, τότε γιατί δεν έρχεσαι να με αντιμετωπίσεις, για να δούμε ποιος είναι πιο δυνατός και ποιος θα την κρατήσει;” “Μη νομίζεις πως είμαι τόσο ανόητη, ούτως ώστε να έρθω να σε πολεμήσω μέσα στο domain σου και να παγιδευτώ εκεί. Όχι, δεν χρειάζεται να κάνω κάτι τέτοιο, άλλωστε εγώ κινώ τα νήματα σε αυτό το παιχνίδι και εσύ δεν είσαι παρά ένα αμελητέο εμπόδιο. Στο τέλος εγώ θα την έχω, και τότε θα της αποδοθεί η τιμωρία της!” “Δεν πρόκειται να το αφήσω να συμβεί, είναι δικιά μου πλέον...” Δεν μπορούσε να καταλάβει αν οι φωνές που άκουγε ήταν ένα ακόμα πολύ ζωντανό όνειρο ή αν όντως κάποιος βρισκόταν εκεί. Άκουγε τον Άνταμ να μιλάει σε αυτήν την γυναίκα που την διεκδικούσε, και κάτι μέσα της έλεγε πως αυτή δεν είναι μια απλή γυναίκα. Αυτή η φωνή, η τόσο παγερή και επιβλητική, ταίριαζε μόνο σε μια ύπαρξη που θα μπορούσε να έχει το παραμικρό ενδιαφέ...

Λένε πως είναι η πρώτη εντύπωση που σε κάνει να σχηματίσεις άποψη για κάποιον. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι η πρώτη εντύπωση που σχημάτισα για τον ιδιοκτήτη του τσίρκου όπου ζήτησα δουλειά, το παρόν αφεντικό μου, ήταν ότι ο τύπος ήταν γλοιώδης. Το όνομα του είναι Fhuymal Shiorgol και από τα λεγόμενα του μπορεί κανείς να καταλάβει πως ο άνθρωπος είναι ψευταράς. Λέει ιστορίες για περιπέτειες που αμφιβάλλω πολύ αν έχει ζήσει ποτέ και καυχιέται ότι μέχρι και οι nobles του κράτους αυτού του βγάζουν το καπέλο. Ποτέ μου δεν τον συμπάθησα και προσπαθώ ακόμα και τώρα να τον αποφεύγω συστηματικά, ειδικά από τη στιγμή που άρχισε να μου ζητάει διάφορες γλοιώδεις σαν και αυτόν χάρες για να μου ανεβάσει τον μισθό. Ο Fhuymal έχει μια μικρή κόρη, τρία χρόνια μικρότερη από μένα, την Raceel, την οποία αγαπώ και νοιάζομαι σαν μικρή μου αδερφή. Αυτή η μικρή είναι το άκρως αντίθετο του πατέρα της. Γλυκιά και καλοπροαίρετη, συνέχεια με το χαμόγελο στα χείλη. Με την Raceel αρχίσαμε να κάνουμε παρέα από την...